Wielki złoty skarb ze świątyni Śiwy z czasów zapomnianego indyjskiego imperium

Podczas prac budowlanych w miejscowości Kovilur w regionie wzgórz Javvadu w południowych Indiach przypadkowo zostało dokonane sensacyjne odkrycie archeologiczne. Budowlańcy w trakcie realizacji projektu renowacji świątyni Śiwy, będącego jednego z trzech głównych bóstw w hinduizmie, natknęli się na wielki złoty skarb sprzed wieków. Na znalezisko to składa się w sumie nieco ponad sto monet.

Wielki złoty skarb ze świątyni Śiwy

.Jedno z najbardziej niezwykłych odkryć archeologicznych w 2025 r. w Indiach miało miejsce w południowej części tego państwa w dystrykcie Tiruvannamalai w stanie Tamilnadu we wsi Kovilur. Ekipa robotników prowadząca prace mające na celu odnowienie starożytnej świątyni Śiwy położonej nieopodal wzgórz Javvadu natknęli się na wielki złoty skarb. Na zaskakujące znalezisko składają się w sumie 103 monety.

Jak wynika z datowania przeprowadzonego przez archeologów odkryty w Kovilur wielki złoty skarb pochodzi z późnego okresu dynastii Chola lub wczesnego okresu dynastii Pandya, co odpowiada XIII wiekowi, a dokładnie około jego połowie. Eksperci opisali to znalezisko jako jedno z najbardziej znaczących odkryć archeologicznych dokonanych w Indiach w ostatnich latach, które ma też mieć duże znaczenie dla hinduskiego dziedzictwa kulturowego, informuje portal „Arkeonews„.

Szybko po dokonaniu tego przypadkowego znaleziska robotnicy poinformowali o nim lokalne oddziały indyjskiego departamentu skarbowego oraz departament ds. funduszy religijnych i charytatywnych (HR&CE). Urzędnicy po przybyciu na miejsce starannie je udokumentowali i przenieśli do bezpiecznego miejsca w celu zbadania i poddania konserwacji. Tuż po rozpoczęciu już wstępnych badań eksperci zauważyli, że architektura świątyni odzwierciedla charakterystyczne cechy stylu jaki dominował w czasach późnego okresu Chola, co dodatkowo potwierdza słuszność dokonanego datowania.

Imperium Chola i Państwo Pandya

.Wszystko wskazuje tym samym, że wielki złoty skarb ze świątyni Śiwy pochodzi z okresu przejściowego pomiędzy końcem panowania dynastii Chola, a początkiem rządów dynastii Pandya, która była znana z tego, że doprowadziła do ożywienia handlu, wzrostu liczby połączeń morskich w południowych Indiach oraz wybudowania licznych nowych świątyń hinduistycznych, na których co ciekawe w znacznym stopniu miała też opierać się gospodarka południowoindyjskiego państwa Chola, które potem rozrosło w imperium z zamorskim terytoriami.

Złoto stanowiło podstawę większych wymian finansowych w tej epoce, a świątynie często pełniły rolę zarówno duchowych, jak i gospodarczych centrów. To właśnie hinduistyczne świątynie bardzo często przyjmowały darowizny w złocie i zarządzały darowiznami ziemskimi. Dynastia Chola panowała w południowoindyjskim państwie o tej samej nazwie w okresie od IX do XIII wieku – szczyt potęgi Państwo Chola osiągnęło jednak między X a XII wiekiem, kiedy to rozszerzyło ono swoje wpływy daleko poza subkontynent indyjski dzięki handlowi morskiemu i wymianie kulturowej. Kres znaczenia i w końcu upadek tego państwa nastąpiło w połowie XIII wieku, kiedy królestwo to stało się łupem dla sąsiedniego państwa Pandya.

Marcin Jarzębski