Przyszłość jawi się jako mrzonka (rzadko zresztą sielankowa), a w odniesieniu do możliwych rozwiązań mnożą się prognozy pesymistyczne czy wręcz wieszczące zawalenie się wszystkiego.

Możliwa jest przyszłość edukacji, w której z powodu braku środków trzy czwarte ludzkości zostanie wkrótce pozbawione szkoły i wiedzy, gdyż załamie się system edukacyjny. Możliwe też, że gros transmisji umiejętności społecznie pożytecznych odbywać się będzie poprzez środki cyfrowe, a później genetyczne, do osamotnionych jednostek, za pomocą urządzeń coraz ściślej zespolonych z mózgiem.

Nie można bowiem wykluczyć zwycięstwa Ukraińców nad armią rosyjską, dymisji moskiewskiego tyrana, znacznej redukcji inflacji (którą w dużej mierze wywołały wąskie gardła dostaw – zjawisko to zaczyna powoli ustępować). Być może Niemcy dojdą do przekonania, że amerykański suzeren nie jest w stanie dać im więcej niż rosyjscy dostawcy i chińscy klienci, co w konsekwencji skłoni je do zaproponowania wielkiego planu odbudowy – rękami Europejczyków – Europy Wschodniej i Ukrainy, który mógłby objąć także Rosję, gdy ta stanie się demokratyczna.

Co stanie się z mediami, gdy z nowych technologii narodzą się kolejne technologie – szalone, z naszej dzisiejszej perspektywy wręcz nieprawdopodobne?

Jeśli nie odrodzi się naród wierny zasadom ojców założycieli, amerykańska demokracja zacznie przeżywać swoją najczarniejszą godzinę. Przed nami exodus ze Stanów Zjednoczonych w stronę Starego Kontynentu. Exodus do Europy ludzi, idei, kapitału.