Chciałabym, aby Kościół w Polsce zrobił ważny krok – stanął ponad sporem, którego jesteśmy świadkami od tygodnia. By stworzył profesjonalną komisję, która historycznie – nie histerycznie – przyjrzy się archiwom. Nie dlatego, że znalazł się pod ścianą. Ale dlatego, że Kościół przede wszystkim powinien być zainteresowany prawdą. I to Kościołowi powinno zależeć, by raz na zawsze przeciąć spekulacje i zatrzymać szaleństwo dziennikarskich wyroków.

Teraz jest czas na przyznanie, że ta sprawa jest „własnością” każdego z biskupów – właśnie to wybrzmiało w Watykanie w dniu otwarcia szczytu. Własnością, którą każdy z biskupów musi się zająć.

Franciszek z pewnością należy do papieży, który jest wolny od patrzenia w statystyki. Nie jest naukowcem, wielkim profesorem, choć perfekcyjnie ma opanowane jezuickie ćwiczenia duchowe. Jeśli już interesowałaby go jakaś statystyka, to nie ta, ilu ludzi uwierzyło w Chrystusa za jego pontyfikatu. Papież pochyliłby się nad liczbą owiec, które pogubiły się i wróciły do stada. Pochyliłby się nad liczbą tych, którymi Kościół już dawno się nie interesował.

Komunikacyjna spójność Franciszka, jego współpracowników i murem stojących za nim biskupów jest skoncentrowana na jednym – rób to, co w twojej sytuacji zrobiłby Jezus. Ten sam, którego nie przyjęto w Jerozolimie, bo był obcy. I – z drugiej strony – co by Jezus zrobił, gdybyś to ty był przybyszem i wpadłbyś na Niego po drodze?

Grupa świeckich w polskim kościele – Soli Deo Basta – zdecydowała, że 100 lat po Objawieniach w Fatimie i 300 lat od koronacji Czarnej Madonny w Częstochowie dobrze byłoby wspólnie się pomodlić.

There were four main official prayer intentions: prayer for peace, for families and youth, for conversion of the world. It was also intended to be a thanksgiving prayer for the 100 anniversary of Fatima.