Być może Rosja i Chiny będą dążyły do zmiany zasad prawa międzynarodowego, np. w kierunku prawnego usankcjonowania dominacji mocarstw regionalnych, także w dziedzinie interpretacji praw człowieka – radykalnie na przekór wielowiekowej tradycji cywilizacji zachodniej.

Dzisiaj formułuje się następujące zasady wojny sprawiedliwej: ma być obronna, a nie agresywna; ludność cywilna nie jest celem działań militarnych; przemoc może być zastosowana tylko wtedy, gdy jest uzasadniona.

Gros Rosjan wierzy w różne nonsensy polityczne, o ile są przyprawione patriotyczno-nacjonalistycznym sosem” – twierdzi prof. Jan WOLEŃSKI.

Gros Rosjan wierzy w różne nonsensy polityczne, o ile są przyprawione patriotyczno-nacjonalistycznym sosem.

Pokaźna złożoność ontologiczna Europy, może większa niż w przypadku innych kontynentów, nie zapewnia wiecznotrwałości. Warto jednak ten problem rozważać, gdyż jeśli uznajemy Europę (europejskość) za wartość, powinniśmy czynić wszystko, aby przetrwała w postaci nawiązującej do historii naszego kontynentu. Dlatego opowiadania o wyimaginowanej wspólnocie i bajdurzenie o naszym europejskim, rzekomo wartościotwórczym, przodownictwie trzeba oceniać jako dywersję cywilizacyjną lub jeśli ktoś woli – szkodliwy mesjanizm.

Trudno jest filozofowi polskiemu pisać o szczęściu w intencji wykoncypowania czegoś nowego na ten temat. Od 1947 r. dysponujemy obszernym (578 s.) traktatem Władysława Tatarkiewicza O szczęściu, wielokrotnie wznawianym, a od 2012 r. dostępnym w wersji elektronicznej i w tłumaczeniu angielskim. Autor, wzorując się na średniowiecznych tytułach, nazwał tę książkę Summa de beatitudine (Wszystko o szczęściu). Warto przypomnieć dramatyczne losy tego dzieła.

Zwrot „kultura unieważniania” dotyczy ostracyzmu za głoszenie poglądów innych niż wypływające z tak lub inaczej rozumianej poprawności politycznej.