biblioteka

Dominujący w naszym kraju model kariery, w którym absolwent uczelni robi w niej doktorat, potem habilitację, aby w końcu zostać tam profesorem jest antyinnowacyjny, prowadzi do skostnienia myśli naukowej, a także sprzyja tworzeniu patologicznych układów osobowych

W pełni subiektywną listę tego, co warto czytać podczas kwarantanny, w piątej odsłonie poleceń przedstawia Magdalena KOŚMIDER

Biblioteka jest jak świątynia. Specjalne miejsce skupienia, w którym obowiązują zasady. Tutaj to wiedza wyzwala, a nie chaos. Wyzwaniem jest sprawić, żeby to, co zbudowane przetrwało. 

Książki jego czasem wydają się nieco chaotyczne, ale nawet jako zbiór refleksji na różne tematy, często prowokacyjnych, zawsze inspirują do myślenia – o najnowszej książce Nassima Nicholasa Taleba, „Skin in the game. Hidden asymmetries in daily life” (Random House 2018) pisze Jan ŚLIWA.

Ktoś może zapytać, po co nam biblioteki, skoro jest internet. Po co książka drukowana, skoro mamy komputery? Argumentujących w ten sposób odsyłam do opowiadania „Biblioteka Babel” J.L. Borgesa (1941).

Każde zdanie, każde słowo, które napotkał, rodziło w jego umyśle setki pytań o sens, znaczenie i pochodzenie. Łączył je i eksperymentował, jednocześnie dochodząc, a właściwie próbując dochodzić do prawdy. Poznał sposób myślenia filozofów, przywódców, literatów, ale też języki i kultury. Właśnie to, jak traktował słowo, jak je rozumiał, a wręcz wielbił, czyniło go tym, kim był.

“Dziecko, które czyta, to dziecko, które odnosi sukcesy. Mamy 320 milionów wizyt w ciągu roku w naszych bibliotekach, ale możemy sprawić, że będzie ich jeszcze więcej”.