OD REDAKCJI: Każdy miesiąc zaczynamy od rekomendacji tego, co w najbliższym czasie wypadałoby zobaczyć, wysłuchać, przeżyć w intelektualnej i kulturowej stolicy kontynentu. Wybór tego, co najważniejsze!
1. Chiński dysydent w domu handlowym
.Ai Weiwei to czołowy artysta chińskiej sceny niezależnej oraz wielki krytyk władz swojego kraju.
W 2008 roku pomógł zaprojektować „Ptasie Gniazdo”, spektakularny stadion zbudowany na igrzyska olimpijskie w Pekinie.W tym samym roku ujawnił szereg nadużyć, które doprowadziły do zawalenia się budynków po trzęsieniu ziemi w Syczuanie. Rok później został pobity przez policję, a w 2011 zabrano mu paszport, zdemolowano jego studio i przetrzymywano go w areszcie 81 dni.
.W lipcu zeszłego roku odzyskał paszport i wreszcie może swobodnie podróżować. Instytucje na całym świecie oddają mu hołd, organizując wystawy jego dzieł: od Helsinek, przez Kopenhagę, po Melbourne. W Paryżu jego dzieła można obecnie podziwiać w domu handlowym Le Bon Marche. Wystawianie dzieła sztuki w centrum handlowym to „wykorzystanie innego medium do spotkania z innym rodzajem publiczności, która z założenia nie przychodzi tu podziwiać sztuki”, tłumaczy artysta.
Ai Weiwei «Er Xi, Air de jeux». Le Bon Marché Rive Gauche. 24, rue de Sèvres — 75007 Paris. Métro: Sèvres Babylone. Wystawa czynna do 20 lutego 2016
2. Nieznane oblicza Paryża
.A gdyby tak zamienić wizytę w Luwrze na zwiedzanie luksusowego paryskiego hotelu od strony niedostępnej dla gości, podczas której przewodnikiem będą concierge i szef kuchni? Albo zamiast na wieżę Eiffla pójść do fabryki cukierków? Lub w inne tajemnicze, na co dzień niedostępne miejsce? Raz do roku jest to możliwe przez 72 godziny. Tegoroczna edycja wydarzenia Paris Face Cachée proponuje ponad 100 pomysłów na nietypowe zwiedzanie stolicy i odkrywanie jej nieznanego oblicza.
Paris Face Cachée. 5, 6, 7 lutego 2016. Paryż i jego okolice. Więcej informacji na: http://parisfacecachee.fr
3. Bettina Rheims
.Bettiny Rheims fanom fotografii przedstawiać nie trzeba. 
A co do innych, to jest duża szansa, że natknęli się już na jej fotografie, które zdobią pisma dla kobiet, okładki płyt czy uatrakcyjniają kampanie reklamowe. Sławę przyniosły jej zdjęcia kobiet, jednak Bettina Rheims jest kimś więcej niż fotografem mody. 
Podczas swojej kariery, którą rozpoczęła w 1978 roku, wypracowała swój styl oraz spojrzenie na kobiece ciało. Temat kobiecości jest zdecydowanie w centrum jej zainteresowania. Ponadto jest doskonałą portrecistką. Nieważne, czy fotografuje takie gwiazdy jak Madonna, Charlotte Rampling, Annie Lennox, Monica Bellucci, czy anonimowe kobiety zamknięte w więzieniu. Do każdego fotografowanego obiektu podchodzi z taką samą życzliwością i potrafi wydobyć z niego piękno.
Bettina Rheims. La Maison Européenne de la Photographie. 5/7 Rue de Fourcy — 75004 Paris. Metro: St. Paul. Wystawa czynna do 27 marca 2016
4. „Romeo i Julia” w Comédie-Française
.W 1670 roku w Paryżu działały trzy grupy teatralne, które ze sobą rywalizowały. Po śmierci Moliera, który kierował jedną z nich, na rozkaz królewski dwie z trzech grup się połączyły. Kilka lat później dołączyła do nich również trzecia. I w wyniku tego w 1680 roku istniała już tylko jedna grupa teatralna, złożona z 27 aktorów wybranych przez króla. Miała ona monopol na wystawianie przedstawień po francusku w Paryżu i jego okolicach. Takie były początki teatru Comédie-Française, który do dzisiejszego dnia jest jedynym teatrem państwowym we Francji, posiadającym stałą ekipę aktorów (chociaż nie wszyscy mają ten sam status). Przypominanie i wystawianie sztuk teatralnych, które zapisały się w zbiorowej pamięci, jest jedną z misji Comédie-Française. „Romeo i Julia”, prawdopodobnie najbardziej znana sztuka teatralna Shakespeare’a, ostatni raz wystawiana była w Comédie-Française w 1954 roku. Dlatego uznano, że najwyższy czas przywrócić ją na deski teatru. Tym razem w bardziej nowoczesnej wersji, do której kostiumy stworzył Christian Lacroix.
„Roméo et Juliette”, William Shakespeare. Reżyseria: Éric Ruf. Comédie-Française. Place Colette — 75001 Paris. Metro: Palais Royal — Musée du Louvre. Sztuka wystawiana do 30 maja 2016.
5. Wszyscy mówią „Kocham cię”
.Mury zwykle dzielą. W Paryżu jest mur, który powstał po to, żeby łączyć ludzi.
Na ścianie na jednym ze skwerków, po drodze na wzgórze Montmartre, na 40 metrach kwadratowych zdanie „Kocham cię” pojawia się ponad 300 razy. Jest to „Le mur des je t’aime”. I jest to jeden z obowiązkowych przystanków na górę do bazyliki Sacre Coeur, jeśli ktoś zwiedza Paryż ze mną. Nie da się też ukryć, że polecam go zakochanym parom, które tu przyjeżdżają. Szczególnie w lutym.
Le mur des je t’aime. Square des Abbesses. 75018 Paris. Metro: Abbesses
6. Varda/Cuba
.Pod koniec 1962 roku, cztery lata po obaleniu proamerykańskiej dyktatury Fulgencia Batisty, Agnès Varda, jedna z czołowych przedstawicielek francuskiej Nowej Fali, przyjechała do Hawany. Wpisała się w modę francuskich artystów i intelektualistów, którzy w tamtych latach fascynowali się Kubą. Przed nią byli tu m.in. Jean-Paul Sartre i Simone de Beauvoir. 
W tym samym czasie co ona przebywał na wyspie Henri Cartier-Bresson. Varda z jednej strony jest zafascynowana wielkim pędem społecznym, dzięki któremu możliwe było dokonanie rewolucji, a z drugiej strony krytycznie patrzy na ograniczenia i sprzeczności reżimu Fidela Castro. Z podróży przywiozła tysiące zdjęć. Plantacje trzciny cukrowej, zaimprowizowane tańce uliczne czy też niekończące się przemówienia Lídera Máximo w obiektywie francuskiej reżyserki zostaną pokazane po raz pierwszy szerszej publiczności.
Varda/Cuba. Centre Pompidou, Place Georges-Pompidou, 75004 Paris. Metro: Rambuteau (linia: 11), Hôtel de Ville (linie: 1 i 11). Wstęp wolny. Wystawa czynna do 1 lutego 2016
7. Smak Paryża
.Koncepcja powstała w Londynie w 2004 roku i przyjęła się już w Dublinie, Sydney czy Toronto. Do Paryża dotarła dopiero w zeszłym roku, ale już odniosła sukces. W tym roku festiwal gastronomii Taste of Paris zostanie zorganizowany po raz drugi.
W ciągu czterech dni odwiedzi go około 25 000 fanów sztuki kulinarnej. Jest to unikalna okazja, aby pod jednym dachem, w tym wypadku szklanym dachem Grand Palais, zebrać wschodzących szefów kuchni oraz tych najbardziej renomowanych i w szczególnie odświętnej atmosferze dokonać degustacji ich popisowych dań. 
Taste of Paris. Grand Palais. 3, Avenue du Général Eisenhower, 75008 Paris. Metro: Champs-Elysées-Clemenceau. 11-14 lutego 2016
8. Mały Książę w Wersalu
.W lutym są co najmniej dwa powody, aby pojechać do Wersalu.
O pierwszym nie trzeba nawet wspominać, jednak o drugim wie mało osób. W samym sercu miasta Versailles, w kapliczce z XVIII wieku, która służyła jako królewski szpital, zorganizowana została wystawa poświęcona książce, która stała się światowym fenomenem wydawniczym.
„Mały Książę”, bo o nim mowa, został wydany po raz pierwszy w 1943 roku w Nowym Jorku po angielsku i francusku. Jednak we Francji książka pojawiła się dopiero w 1945 roku. Wystawa, zorganizowana w 70. rocznicę wydania we Francji, jest hołdem dla „Małego Księcia” oraz jego autora, Antoine’a de Saint-Exupéry’ego, który był jednocześnie pisarzem i pilotem. Zarówno jego niezwykła osobowość, jak i książka inspirują do dziś.
Le Petit Prince à Versailles. 76 Boulevard de la Reine
78000 Versailles. Kolejka RER C: RER Versailles Château-Rive Gauche. Wystawa czynna do 28 lutego 2016
9. „Niewinne”
.Akcja nowego filmu francuskiej reżyserki Anne Fontaine rozgrywa się w Polsce w 1945 roku. Młoda francuska stażystka pracująca dla Czerwonego Krzyża zostaje poproszona o pomoc przez polską zakonnicę. Kiedy udaje się z nią do klasztoru, odkrywa, że wiele zakonnic jest w ciąży. Film, w którym grają m.in. Agata Kulesza oraz Agata Buzek, miał swoją premierę na zakończonym właśnie festiwalu filmowym w Sundance. A już w lutym będzie można go obejrzeć we francuskich kinach.
„Les Innocentes”, reż. Anne Fontaine. We francuskich kinach od 10 lutego 2016.
10. Persona, czyli dziwnie ludzkie
.Trudno będzie znaleźć w tym roku bardziej oryginalną wystawę. Już została okrzyknięta najbardziej niesamowitą, jaką muzeum Quai Branly zaproponowało od początku swojego istnienia. Na pograniczu nauki, psychologii i historii cywilizacji, pokazuje, jak w różnych okresach i na różnych obszarach geograficznych np. odzwierciedlano wizerunek człowieka. 230 eksponatów, od najbardziej tradycyjnych rzeźb, masek, po te najbardziej współczesne, reprezentowane przez roboty, przedstawia różne formy antropomorfizacji.
Persona, étrangement humain. Musée du quai Branly. 37 Quai Branly, 75007 Paris. Metro: Alma-Marceau. Kolejka RER: Pont de l’Alma. Wystawa czynna do 13 listopada 2016
Chiara Ferraris
