Chiara FERRARIS

Każdy miesiąc zaczynamy od rekomendacji tego, co w najbliższym czasie wypadałoby zobaczyć, wysłuchać, przeżyć w intelektualnej i kulturowej stolicy kontynentu. Wybór tego, co najważniejsze!

Każdy miesiąc zaczynamy od rekomendacji tego, co w najbliższym czasie wypadałoby zobaczyć, wysłuchać, przeżyć w intelektualnej i kulturowej stolicy kontynentu. Wybór tego, co najważniejsze – przygotowywany dla naszych Czytelników w stolicy Francji przez Chiarę Ferraris.

Każdy miesiąc zaczynamy od rekomendacji tego, co w najbliższym czasie wypadałoby zobaczyć, wysłuchać, przeżyć w intelektualnej i kulturowej stolicy kontynentu. Wybór tego, co najważniejsze!

Każdy miesiąc zaczynamy od rekomendacji tego, co w najbliższym czasie wypadałoby zobaczyć, wysłuchać, przeżyć w intelektualnej i kulturowej stolicy kontynentu. Wybór tego, co najważniejsze! Każdy miesiąc zaczynamy od rekomendacji tego, co w najbliższym czasie wypadałoby zobaczyć, wysłuchać, przeżyć w intelektualnej i kulturowej stolicy kontynentu. Wybór tego, co najważniejsze! Carambolages, Chopin, Tour de France, wolnomularze, a nawet bal strażaków. Wszak 14 lipca!

Każdy miesiąc zaczynamy od rekomendacji tego, co w najbliższym czasie wypadałoby zobaczyć, wysłuchać, przeżyć w intelektualnej i kulturowej stolicy kontynentu. Wybór tego, co najważniejsze!

Każdy miesiąc zaczynamy od rekomendacji tego, co w najbliższym czasie wypadałoby zobaczyć, wysłuchać, przeżyć w intelektualnej i kulturowej stolicy kontynentu. Wybór tego, co najważniejsze!

Każdy miesiąc zaczynamy od rekomendacji tego, co w najbliższym czasie wypadałoby zobaczyć, wysłuchać, przeżyć w intelektualnej i kulturowej stolicy kontynentu. Ekspozycje, wydarzenia, debaty, miejsca, ludzie, spotkania, muzyka i mitologia w Luwrze, celnik w Musée d’Orsay i la Closerie des Lilas. Słowem: wybór tego, co najważniejsze!

Każdy miesiąc zaczynamy od rekomendacji tego, co w najbliższym czasie wypadałoby zobaczyć, wysłuchać, przeżyć w intelektualnej i kulturowej stolicy kontynentu. Spektakle, ekspozycje, wydarzenia i miejsca magiczne. Także Polonika. Wybór Chiary Ferraris, mieszkającej w Paryżu Polki tego, co najważniejsze!

Każdy miesiąc zaczynamy od rekomendacji tego, co w najbliższym czasie wypadałoby zobaczyć, wysłuchać, przeżyć w intelektualnej i kulturowej stolicy kontynentu. Wybór tego, co najważniejsze! Teatr, ekspozycje, kuchnia i specjały stołu, kino i miejsca magiczne wszystkim tym rozpoczynamy każdy miesiąc w Paryżu, w rekomendacji Chiary Ferraris.

Mieszkańcy stolicy Francji pragną chyba bardziej niż kiedykolwiek pokazać, że Paryż to miejsce, gdzie celebruje się życie, sztukę, dobre jedzenie, wino, przyjaźń, miłość. Wydana pośmiertnie w 1964 roku książka Ernesta Hemingwaya „Paris est une fête” stała się teraz, po zamachach, symbolem życia francuskiej stolicy. I ciągle się wspina w rankingach najlepiej sprzedających się książek.

Każdy miesiąc zaczynamy od rekomendacji tego, co w najbliższym czasie wypadałoby zobaczyć, wysłuchać, przeżyć w intelektualnej i kulturowej stolicy kontynentu. Wybór tego, co najważniejsze! W listopadzie to m.in. 200 dzieł Andy’ego Warhola, Jardin des Plantes, Karl Lagerfeld, reminiscencje po Konkursie Chopinowskim, Panteon, Martin Scorcese, Marc Chagall i przygotowania do Świąt.

Każdy miesiąc zaczynamy od rekomendacji tego, co w najbliższym czasie wypadałoby zobaczyć, wysłuchać, przeżyć w intelektualnej i kulturowej stolicy kontynentu. Wybór tego, co najważniejsze! W październiku wielka fotografia, sztuka inspirowana twórczością Pablo Picasso, Eric Serra, święto sztuki współczesnej i wystawa, z której wszystko musi zniknąć. Nie mówiąc o… eklerkach. Paryż!

Jeśli korzystamy z paryskiego metra: na kilku stacjach linii 14, można natknąć się na polską sztukę. A konkretnie na wystawę warszawskiej ASP „Nous voici, les voilà”. Prace polskich studentów i absolwentów możemy podziwiać w paryskim metrze już po raz trzeci. Na tej samej linii trwa również wystawa „Chopin. Le toucher pianistique” poświęcona Szopenowi.

I tak oto podróżuje przez ten niesamowity, ciekawy, zróżnicowany kraj 198 uczestników 102. Tour de France. Nie mają oni specjalnie czasu ani na podziwianie krajobrazów, ani poznawanie historii miejsc, przez które przejeżdżają. A szkoda, bo niektóre z nich są naprawdę ciekawe, opowiadają historie, które warto poznać.

Znam osoby, które biorą ślub 14 lipca, żeby w kolejnych latach podczas świętowania rocznicy mieć piękny pokaz sztucznych ogni. Na Polach Marsowych co roku gromadzi się ok. pół miliona widzów. Wcześniej będzie można wziąć udział w koncercie muzyki poważnej „Concert de Paris”. A po samym pokazie można wybrać się na którąś z wielu potańcówek organizowanych w remizach strażackich.

Jest taki jeden dzień w roku, w którym każdy może zostać muzykiem. Fête de la Musique, czyli Święto Muzyki, brzmi tak samo jako „Faites de la musique!”, czyli „Róbcie muzykę!”. Nieważne, czy ktoś ukończył szkolę muzyczną i jest zawodowym muzykiem. Każdy chętny wychodzi ze swoim instrumentem na ulicę i po prostu dobrze się bawi. To 21 czerwca. Już od 1982 roku.

Muzeum Jacquemart-André korzystając m.in. ze zbiorów słynnego historyka sztuki, Roberto Longhiego, zestawiło razem dzieła takich artystów jak Giotto czy Caravaggio, ale także Masaccio, Masolino oraz Piero della Francesca. Zaproponowano nowy sposób odczytywania dzieł sztuki, nadano nową perspektywę historii sztuki, jednocześnie zaburzając dotychczasowe tradycyjne klasyfikacje.

Jedną z pierwszych rad jakie usłyszałam po przeprowadzeniu się do Paryża brzmiała: gdy masz spadek formy lub nastroju, zamów w restauracji 6 ostryg, do tego kieliszek białego wina, a wyjdziesz z niej jak nowonarodzona. Kwiecień jest ostatnim „dobrym” miesiącem sezonu na ostrygi.

Każdy miesiąc zaczynamy będziemy od rekomendacji tego, co w najbliższym czasie wypadałoby zobaczyć, wysłuchać, przeżyć w intelektualnej i kulturowej stolicy kontynentu. Wybór tego, co najważniejsze!

Dzień po zamachu na redakcję tygodnika Charlie Hebdo, Centrum Pompidou spontanicznie zorganizowało w swojej bibliotece wystawę okładek tygodnika obejmujących okres między 1969 a 1986 rokiem. Ta wystawa nie byłaby możliwa 40 lat temu. George Pompidou podczas swojej prezydentury był bohaterem wielu karykatur autorstwa m.in. Wolinskiego czy Cabu, które regularnie pojawiały się w Charlie Hebdo.