kościół

Fakt, że Bóg jako stwórca świata jest wobec niego transcendentny, czyli całkowicie inny i różny, umożliwia czynienie cudów, czyli szczególnych ingerencji w stworzone dzieło.

Gdyby wiara pozostała sama, bez miłości, bez nadziei, byłaby tylko pustą spekulacją teologiczną.

Liturgia – funkcjonująca niczym rozbudowany poemat, w którym jeden symbol objaśnia kolejne – pozwala na subtelne nawarstwianie się sensów.

Z misją mamy do czynienia wtedy, gdy ktoś za czyimś pośrednictwem realizuje zadanie, do którego jest zobowiązany, z tradycją zaś wtedy, gdy jeden i ten sam przedmiot jest kolejno przekazywany innym osobom, poczynając od pierwszego właściciela.

Czy można wymagać od Franciszka, papieża pochodzącego z Argentyny, by znał ze szczegółami problematykę rosyjskiego podejścia do krajów Europy Środkowo-Wschodniej? Zapewne nie. Ale tej niewiedzy Kościół może zaradzić, zwracając się do znawców zagadnień dotyczących byłych demoludów.

Proszę pani, to podnosiło na duchu! – tak jeden z powstańców warszawskich zareagował na pytanie o powód rozbudzonego w czasie powstania warszawskiego życia religijnego żołnierzy i mieszkańców.

Temat prawdy coraz bardziej oddala się od obrazu nauki i pojawia się skłonność do przyjęcia wartości poznania naukowego jedynie ze względu na jego skuteczność techniczno-empiryczną, podczas gdy dąży się do utrzymywania, że nie istnieje prawda w tych obszarach rzeczywistości, które nie są dostępne dla poznania naukowo-doświadczalnego. Dlatego postawa scjentystyczna i relatywistyczna mogą współistnieć.

Nie obawiam się, że Kościół stanie się tworem anachronicznym. Wręcz przeciwnie, widzę wśród wiernych rosnącą potrzebę osobistego, twarzą w twarz.

Kościół jest obecny w internecie w określonym zakresie. Ludzie wciąż potrzebują osobistego spotkania poza światem wirtualnym. W rozmowie z Mikołajem CZYŻEM ks. prof. Józef KLOCH zarysowuje przyszłość Kościoła i metawersum.

Członkowie synodu nie posiadają mandatu ludu, by jak posłowie w parlamencie podejmować decyzję, lecz są świadkami wiary. Podczas synodu nie chodzi o wykazanie się sztuką przekonywania czy o przeforsowanie nowego rozwiązania, lecz o wspólne odkrycie odpowiedzi wiary i wyrażenie jej w formie odpowiadającej konkretnej epoce.

Historia pokazuje, jak różnorodność wzbogaca katolicką tradycję.

„Praedicate Evangelium” to nic innego jak przemiana sposobu sprawowania władzy w Kościele.

Zawsze wyżej stawiał naród niż państwo, ponieważ uważał, że polskość jest bytem trwalszym i znacznie głębiej osadzonym w rzeczywistości niż jakakolwiek struktura administracyjna powołana do życia przez obywateli.

Błogosławiony Karol de Foucauld napisał do zaprzyjaźnionego księdza: Zakątek Sahary, który samotnie „uprawiam”, ma dwa tysiące kilometrów z północy na południe i tysiąc ze wschodu na zachód i sto tysięcy muzułmanów rozsianych na tym obszarze, bez jednego chrześcijanina, wyjąwszy wojskowych francuskich wszelkich stopni.

Miłość grzesznika niejednokrotnie wymaga uzmysłowienia mu, że grzeszy – i to właśnie czyni Franciszek: jednoznacznie potępia wojnę.

Światło nas obejmuje, określa, ogrzewa i przenika, nadaje nam kierunek. W ten sposób wierzący staje się również oświecony.

„Gdzie są nasze Kościoły, gdy dialog zostaje zerwany, a do głosu dochodzi przemoc zbrojna, przemawiająca językiem śmierci?” – pytał Jan Paweł II na spotkaniu z prawosławnym patriarchą Teoktystem i członkami Świętego Synodu w Bukareszcie (8.05.1999). Pytanie to jest również aktualne wobec trwającego konfliktu na Ukrainie.

Przed Bożym Narodzeniem w 2021 r. spalił się nowo wybudowany kościół we Lwowie. Wtedy wydawało się, że to największa tragedia. Teraz jednak wiemy, że największe wyzwania dopiero przed nami.

Książki Yves’a Congara są kopalnią wiedzy o Kościele, która nie pozwala wybrać tylko jednego jej fragmentu i odsunąć na bok resztę. Congar uczy, by o Kościele „myśleć całością”, to znaczy by nie tracić z pola widzenia istotnych aspektów i wymiarów jego natury, życia i posłannictwa.