W „marszu przez instytucje” kluczową rolę odgrywają różnego rodzaju mniejszości, głównie tzw. mniejszości seksualne.
W ujawnianiu skandali seksualnych i pedofilskich w Kościele znaczącą rolę odegrali ludzie świeccy, ale także osoby nie związane z katolicyzmem. Z uznaniem myślę o postawie tych, którym dobro ofiar, ale i autentyczne dobro Kościoła leżą na sercu i którzy budują odpowiednie struktury i procedury postępowania, by zapewnić bezpieczeństwo dzieciom i młodym.
Samopoznanie jest możliwe, człowiek jest bowiem jedynym stworzeniem, które może poznać siebie.
Jeśli istnieje słowo podsumowujące sytuację, której doświadcza dziś świat, to jest nim słowo „kryzys”. W swoim przemówieniu do Kurii Rzymskiej, z okazji życzeń bożonarodzeniowych, papież Franciszek przywołał je aż 46 razy.
Obraz Matki Boskiej Dobrej Rady z Genazzano jest zachwycającym odłamkiem fresku pochodzącym z XV wieku. Nie można podać dokładnej jego atrybucji stylistycznej, ale nie sposób odmówić mu szczególnego, orientalnego uroku oraz typowej dla bizantyjskich Madonn czułości.
Współczesne trendy liberalno-lewicowe i neomarksistowskie maksymalizują wolność indywidualną w sferze obyczajowej oraz redefiniują wolność społeczną, pomijają natomiast czy wręcz odrzucają ideę wolności wewnętrzno-etycznej człowieka.
Trzeba na nowo przeczytać przypowieść o dobrym Samarytaninie, stanowiącą odpowiedź na pytanie: „Kto jest moim bliźnim?”
U podstaw religii ludzkości, która zawładnęła Europą, leży wrogość i resentyment do chrześcijaństwa.
Proponuję, byście zrobili ćwiczenie. Wymieńcie 10–20 rzeczy, które wam nie pasują. Ponarzekajcie – jak zwykle – na państwo, na prezydenta, na szefa, na nasze drogi, na żonę, na męża, na dzieci. Pozwólcie sobie głośno ponarzekać. Potem spróbujcie poczuć, co dzieje się w waszym sercu. Kiedy narzekacie, ono napełnia się ciemnością.
Pielgrzymkę w te rejony Bliskiego Wschodu – do Iraku, Egiptu i Izraela – planował już Jan Paweł II – pisze Michał KŁOSOWSKI na kilka dni przed wylotem do Iraku, skąd będzie relacjonował kolejną papieską pielgrzymkę.
Głoszenie i dawanie świadectwa o Chrystusie, gdy dokonuje się z poszanowaniem dla sumień, nie narusza ludzkiej wolności. Wiara jest bowiem propozycją pozostawioną wolnemu wyborowi człowieka. Dlatego i ja postanowiłem złożyć swoje małe świadectwo dotyczące postaci ubogiego kapłana z Neapolu, ojca Dolindo Ruotolo.
Próby sporządzenia rachunku złych skutków władzy średniowiecznego Kościoła przeciwstawionych złym skutkom sekularnej nowoczesności grzeszą naiwnością: najdotkliwsze formy społecznej opresji, jakie napotykamy w średniowieczu, stanowiły rezultat rozpoczętego procesu formowania sfery świeckiej.
Kryzys w przemyśle wydawniczym niesie niebezpieczeństwo informacji tworzonych w redakcjach, przed komputerem, w agencjach, w sieciach społecznościowych, bez wychodzenia na ulice, bez «zdzierania butów», bez spotykania osób w celu poszukiwania historii czy zweryfikowania de visu niektórych sytuacji.
W czasie pandemii wzrosła niepomiernie pomysłowość duchownych i osób świeckich w zakresie wykorzystania internetu, lawinowo przybyło zastosowań komunikacji cyfrowej w sferze religijnej. Kościół wszedł tym samym w trzecią dekadę XXI wieku – dekadę technologii.
Różne formy konsumeryzmu obiecywały zadowolenie płynące z korzystania z obfitych dóbr materialnych. Czy zdobycie tego zadowolenia, jakkolwiek realne mogłoby być, zaspokoiło najgłębsze tęsknoty ludzkiego serca?
Prawdziwie chrześcijańskie wartości od dawna są zakorzenione w myśli Zachodu, lecz same społeczeństwa zachodnie często są już daleko od swoich założycielskich ideałów. Najbardziej jest to widoczne w kwestiach ochrony życia.
Poszukiwanie dobra wspólnego to znacznie więcej niż suma tego, co jest dobre dla jednostek. Oznacza to szacunek dla wszystkich obywateli i poszukiwanie skutecznej odpowiedzi na potrzeby tych, którzy mają najmniej szczęścia.
Doświadczenie pandemii pokazuje, że mamy do czynienia z kryzysem poczucia bezpieczeństwa współczesnego człowieka. Rodzi się nowy świat.
Bez mądrego, opartego na faktach, przekazywania wiedzy o pontyfikacie Jana Pawła II fałszywe klisze z czasem zapełnią mózgi kolejnej generacji wchodzących w dorosłość obywateli III RP.
Duchowny będący przestępcą seksualnym zawsze pozostanie naznaczony świętym znamieniem, dlatego należy zrobić wszystko, by to znamię nie zostało zbezczeszczone poprzez świecki sposób traktowania tegoż kapłana. Gdzieś niestety zapomniano o tym, że owszem, to znamię pozostaje, lecz z racji jego świętości wymaga ono, by nie chronić tych, którzy go nadużywają do popełniania grzechów, lecz aby ich ukarać i pokazać, że dla Kościoła ważniejsza jest ochrona świętości charakteru jako takiego, a nie u tych, którzy są nim naznaczeni, a mimo to bezczeszczą go. Trzeba przyznać, że niektórzy duchowni, szukając teologicznego uzasadnienia swoich działań, gdzieś się w tym wszystkim pogubili.
