lektura

Dominujący w naszym kraju model kariery, w którym absolwent uczelni robi w niej doktorat, potem habilitację, aby w końcu zostać tam profesorem jest antyinnowacyjny, prowadzi do skostnienia myśli naukowej, a także sprzyja tworzeniu patologicznych układów osobowych

„Pan Tadeusz”, „Głód” czy „Rozmowy w katedrze” nie stanowiły kwestii zaspokojenia wiedzy dotyczącej historii czy tym bardziej podporządkowania się obowiązkowi przeczytania wskazanych przez szkołę lektur. Dla mnie czytanie zawsze było spojrzeniem na uchylone drzwi, wyjściem na klatkę schodową, ścieżkę co przed domem, drogą czy szlakiem niebieskim wiodącym gdzie wzrok nie sięga.

Odczytałam  na nowo „Upadek” i stwierdzam, że zupełnie się nie postarzał przez te prawie sześćdziesiąt lat. Stary znajomy, sędzia-pokutnik, błądzi jak dawniej po ulicach mglistego, portowego miasta, służącego za metaforę dantejskiego piekła, i nurza się nadal w obłudzie poczucia własnej winy.

Fragment najnowszej powieści Łukasza Orbitowskiego „Inna dusza”, wyd. Od deski do deski. Książka nominowana do Nagrody Literackiej Nike.

Po co komu starocie? Ileż można o tym mówić? Czytało się – bo się musiało! Nie czytało się wcale! Po co komu Kordian? Było się sumiennym i czytało wszystko – i co z tego? Może było to ciekawe – ale kto potrafił tym zainteresować?! Trzeba wprowadzać lektury bardziej odpowiadające oczekiwaniom dzieci? Cały czas te same teksty od lat – a świat się zmienia…

Książki pomagały mi nawiązywać przyjaźnie, a nawet przewodzić innym. Nikt tak jak ja nie potrafił w każdym momencie dnia i nocy opowiadać „prawdziwych” historii dotyczących istotnych kwestii naszych dziecięcych i młodzieńczych marzeń. Z czasem przydała się znajomość Małego księcia i sporej porcji wierszy Gałczyńskiego. Nieco później przydali się także Norwid, Słowacki, Tuwim i Kasprowicz. Był czas, kiedy furorę robił cytowany w oryginale ulubiony przeze mnie francuski poeta Jacques Prévert.

Wychowanie czytelnika nie jest zadaniem łatwym. Aby dziecko polubiło czytanie, żeby młodzież traktowała czytanie jako integralną część swojego życia, my dorośli (rodzice i nauczyciele, a także dziennikarze – wszelkie możliwe media) jesteśmy odpowiedzialni za to, by wprowadzić ich w świat książki. Zacząć trzeba już w dzieciństwie, by wyrobić w nich potrzebę czytania, miłość do książki. Całe społeczeństwo powinno się włączyć w kampanię rozpowszechniającą „modę na czytanie” u dzieci i dorosłych!

Kampania „Nie czytasz? Nie idę z Tobą do łóżka!” prowadzona jest od 2011 roku przez nieformalną Grupę Twórczą Qlub Xsiążkowy oraz jej dzielnych współpracowników: fotografów, grafików, wizażystów, animatorów kultury, artystki burleski, muzyków, kucharzy i innych. Otrzymała główne nagrody branży PR – Złoty Spinacz, IMPACTOR i tytuł najlepszej kampanii społecznej portalu kampaniespoleczne.pl.