"Pocztówki z historią (5)

Kartkę zatytułowaną Angels znalazłam w swojej skrzynce jakieś półtora roku temu.

Cóż, przyznam szczerze, że od dziecka anioły wyobrażałam sobie zupełnie inaczej. Była to klasyka religijnych obrazków – anioł stróż, który sprawuje pieczę nad zagubionymi dziatkami – a to przechodzącymi rozchwianą kładką nad przepaścią, a to bawiącymi się nad urwiskiem czy rzeką. Standardowy obrazek, jaki do zeszytu od religii wkleja kilkuletnie dziecko.

Potem pojawiły się wszelkiego rodzaju podziały chórów anielskich i zaprzątające umysł historie upadłych aniołów. Do tego można dodać rozbudzające wyobraźnię przedstawienia aniołów w sztuce – od włoskich fresków, z barokowymi, nielubianymi przeze mnie, puttami po drodze, po prerafaelickie przedstawienia aniołów – tutaj wskazać muszę uwielbiane przeze mnie Zwiastowanie Rossettiego.

I w tym miejscu wracamy do pocztówki. Przedstawione anioły to tak naprawdę fragment obrazu Cupid and Psyche, na którym ukazani zostali Kupidyn i Psyche. I oczywiście żadne to anioły, ale mitologiczne postaci. Historia stara jak świat – Kupidyn, bóg miłości, zakochuje się w Psyche, personifikacji ludzkiej duszy. Nie będę tutaj przywoływać całej tej opowieści, w Metamorfozach Apulejusza znajdziecie najsłynniejszą jej wersję.

Malowidło przedstawia Kupidyna, który delikatnym pocałunkiem, pełnym czułości, budzi Psyche. Postać kobieca z wyciągniętymi w stronę boga miłości w geście zarówno oddania, jak i przebudzenia rękoma, z przymkniętymi oczami, roztkliwia widza, zarazem budząc jego niepokój. Jest on przecież podglądającym tak intymną scenę. Scena ta – pełna czułości, łagodności i budzącego się erotyzmu – jest z pewnością jednym z piękniejszych miłosnych przedstawień.

Obraz namalowany został w 1891 roku przez Annie Swynnerton, brytyjską malarkę, feministkę i sufrażystkę, która z Isabel Dacre utworzyła manchesterskie towarzystwo kobiet-malarzy (Manchester Society of Women Painters). Została także wybrana jako pierwsza kobieta do Royal Academy.

Za pocztówkę chciałabym podziękować Tony’emu.

Paulina Matysiak