Menu
To Jan Rokita zbudował Platformę Obywatelską. Nadał jej rys, charakter, sprawił, że stała się wiarygodna w oczach Polaków. Bez jego pracy nie zdołałaby później przejąć władzy i utrzymać jej przez dwie kadencje.
Lud nie czekał na żadną „wielką reformę”, ale na spektakularne szarże i szczęk politycznego oręża.
PiS i PO powstały 20 lat temu. Podzieliły je nie głębokie różnice ideowe, ale radykalna rozbieżność interesów politycznych.
System PO-PiS coraz bardziej przypomina czasy saskie, czyli „pasjonujące” życie polityczne połączone z postępującą destrukcją polityki.
Tym, którzy próbują definiować się jako symetryści, od samego początku zarzuca się zdradę ideałów, łamanie reguł gry, sianie zwątpienia.
„Wektor obciachu”, który sprawnie przypięła Platforma PiS-owi kilka lat temu, został w ostatnich dwóch latach równie sprawnie odpięty od PiS i przypięty Platformie. „Wektor obciachu” to np.
Polska znajduje się w niezwykle korzystnym położeniu.
Sprawa aparatu partii rządzącej zaczyna w tej chwili urastać do rangi problemu numer jeden w Polsce.
Jeśli demokracja jest naszą racją stanu, to trzeba przyjąć, że raz my rządzimy, a potem – prędzej czy później – rządzić będą oni. Zatem oni to my – tylko kiedy indziej.
