polityka

Wspólnota zorganizowana i rządzona na sposób republikański musi zawierać w sobie istotne instytucjonalne elementy właściwe tak zwanym czystym formom ustrojowym (monarchii, arystokracji, demokracji). Jej ustrój musi być zatem ustrojem mieszanym. To natomiast, w jakiej postaci i proporcji owe elementy miałyby współwystępować, zależy już od konkretnego historycznego ukształtowania danej wspólnoty.

Nazwałem to kiedyś „wektorem obciachu”. Nie jestem w stanie podać definicji najważniejszego czynnika decydującego o wyniku wyborczym, ale też każdy, kto usłyszy to określenie, intuicyjnie wie, o co chodzi.

Należy do grona najwybitniejszych postaci Oświecenia. Znał Jeffersona, Napoleona, Aleksandra I, Goethego, Piranesiego. Portretowali go najwybitniejsi artyści. Był architektem, krytykiem sztuki, archeologiem, autorem licznych publikacji i jednym z twórców Uniwersytetu Warszawskiego. Jego olśniewająca kariera miała dramatyczny finał – pisze prof. Jerzy MIZIOŁEK

Nie ukształtował się jak dotąd – powszechnie intelektualnie akceptowany – nowy standard ustrojowego modelu kapitalizmu i zalecanej polityki społeczno-gospodarczej. Tymczasem Polska ma obecnie potencjalnie szersze pole wyboru, niż gdy dokonywała wyboru programu transformacji.

Christoph SCHILTZ, korespondent “Die Welt”, w rozmowie z Mateuszem M. KRAWCZYKIEM podkreśla rolę Polski dla bezpieczeństwa kontynentu.

Wyniki pierwszej tury wyborów prezydenckich we Francji, która odbyła się 10 kwietnia, nie przyniosły żadnych niespodzianek.

Michał KŁOSOWSKI, zastępca redaktora naczelnego Wszystko co Najważniejsze podkreśla, że dziś znajdujemy się w kluczowym momencie dla losów Europy.

Chantal DELSOL w rozmowie z Erykiem MISTEWICZEM wskazuje, że Francji brakuje realizmu, który jest niezbędny w czasie wojny. – Ukraińcom trzeba przekazać broń – podkreśla.

W dzisiejszym komentarzu #NajważniejszeDnia Agaton KOZIŃSKI, zastępca redaktora naczelnego Wszystko co Najważniejsze, odwołuje się do nagłówków gazet ukazujących się w Europie Zachodniej, które bez względu na profil podkreślają, że do upadku Kijowa jest blisko. Redaktor zaznacza, że przewaga militarna Rosji jest ogromna, jednak podkreśla, że nie jest prawdą, że Ukraina nie ma żadnych szans.

Jarosław Gowin odbył rajd po mediach, anonsując swój powrót do polityki. Czy jest w stanie odebrać rządzącej partii poparcie konieczne do utrzymania władzy?

Jeśli zależy nam na tym, aby stan polityki w demokracji się poprawił, musimy od czasu do czasu zająć się czymś innym niż polityką. Polityka musi wrócić na swoje miejsce – pisze prof. Robert B. TALISSE, filozof i politolog Uniwersytetu Vanderbilt w Nashville.

Nigdy nie było aż tylu ludzi wierzących co dzisiaj. Według badania Pew Research Center, 84 proc. ludzi posiada jakąś afiliację wyznaniową. Ludzkość jest w większości wierząca. Chrześcijanie stanowią najważniejszą grupę, 2,3 miliarda wiernych, czyli 31 proc. wszystkich wierzących.

Rosja jest obecnie potęgą militarną, zdolną zmiażdżyć każdego ze swoich sąsiadów, jeśli zostanie on odizolowany od wsparcia Zachodu. Kreml uważa użycie groźby taktycznej broni nukleranej za ważny instrument strategiczny, który może być użyty w celu odizolowania przestrzeni post-sowieckiej od zachodniego wsparcia, jednak do niedawna nie był skłonny do otwartego zagrania tą kartą.

Jedynym skutecznym narzędziem dyscyplinowania polityków są wybory. Problem z dodawaniem przymiotników do słowa „demokracja” polega na tym, że nie wszystkie idą ze sobą w parze.

Współczesne rozwinięte społeczeństwa odeszły od rozumienia polityki jako procesu, w ramach którego zgadzamy się na formę wspólnego bycia razem opartego na wspólnym poczuciu dobra.

Za każdym razem, gdy używane jest pojęcie racji stanu – powinno być ono traktowane jako wezwanie do obywatelskiej troski o państwo, jego niepodległość oraz rozwój. W ujęciu republikańskim racja stanu stanowi immanentną cechę wspólnoty politycznej.

Historia nieraz pokazała, że nauka nie rozwija się w zgodzie z moralnością. Co więcej, czasem podważa sama siebie i odchodzi od własnych dyscyplinarnych założeń.

Pojęcie racji stanu – tak w filozofii politycznej, jak i w politycznej praktyce – nie jest zwykłym synonimem troski o dobro wspólne