Archeolodzy odkryli najwcześniejszy dom z epoki żelaza w Attyce

Zespół badawczy z Uniwersytetu w Getyndze odkrył najwcześniejszy dom z epoki żelaza w Atenach i Attyce.

.Archeolodzy z Uniwersytetu w Getyndze odkryli najwcześniejszy dom z epoki żelaza w Atenach w Thorikos (Grecja) na południe od Aten. Jest to ważne, nieoczekiwane i wyjątkowe odkrycie dla wczesnej historii Grecji: nigdzie w Attyce nie odkryto żadnych konstrukcji budowlanych z tego wczesnego okresu, od X do IX wieku p.n.e., informuje portal Arkeonews.

Starożytna nadmorska osada

.Starożytna osada znajduje się na obszarze starożytnego wydobycia srebra, 60 kilometrów na południe od Aten. Można tu zobaczyć mykeńskie grobowce kopułowe i klasyczną osadę z domami mieszkalnymi, warsztatami, sanktuariami, teatrem i cmentarzami. Uderzające jest niezabezpieczone położenie zaledwie 20 metrów nad brzegiem morza. Najwyraźniej więc w tamtych czasach nie było zagrożenia ze strony morza. Dopiero w VIII wieku p.n.e. aktywność osadnicza przeniosła się na ponad 100-metrowy, bezpieczny płaskowyż wzgórza. Po badaniach geofizycznych południowo-wschodniego zbocza naukowcy znaleźli grobowiec z V wieku p.n.e.

Najwcześniejszy dom z epoki żelaza w Attyce

W 2019 r. odsłonięty narożnik ściany początkowo wskazywał na klasyczny budynek grobowy. „Okazało się jednak, że wcześniej nie było tam żadnego pochówku, tylko budynek z X-IX wieku p.n.e.” – mówi prof. Johannes Bergemann, dyrektor Instytutu Archeologicznego Uniwersytetu w Getyndze. W ciągu ostatniego roku naukowcy kontynuowali badania zasięgu budynku i zidentyfikowali pięć do sześciu pomieszczeń. W największym pomieszczeniu wciąż znajdowały się liczne kamyki, które wskazują na wybrukowany dziedziniec. Analiza nieorganicznych i organicznych cech skały potwierdziła użytkowanie od około 950 do 825 p.n.e.

Obszar wydobywczy rudy srebra?

.”Istniejące kamienie do mielenia zboża wskazują na funkcję budynku mieszkalnego. Zróżnicowana struktura budynku mieszkalnego przemawia albo za złożonym społeczeństwem, albo za już rozwiniętą hierarchią społeczną” – mówi Bergemann. „Analizy naukowe pokażą, czy istniała tu hodowla zwierząt i czy w tym czasie wydobywano rudę srebra typową dla tego obszaru”.

Fundacja Gerdy Henkel finansuje obecnie kontynuację wykopalisk kwotą około 82 000 euro. Dzięki otrzymanemu finansowaniu to wyjątkowe znalezisko zostanie teraz w całości wydobyte, zbadane archeologicznie i naukowo oraz przeanalizowane. Wykopaliska będą kontynuowane we współpracy z Uniwersytetem w Gandawie (Belgia) w lipcu/sierpniu 2023 i 2024 roku.

Stratyfikacja społeczna w starożytności

.Na temat nierówności społecznych w starożytnym świecie na łamach “Wszystko Co Najważniejsze” pisze prof. Carles LALUEZA FOX w tekście “Archeologia nierówności“.

“Tutenchamon za życia był mało znanym faraonem. Istnieją dowody na to, że pochowano go w pośpiechu. Trumna, w której znaleziono mumię Tutenchamona, została wykonana z litego złota i waży ponad 100 kg. Trudno sobie wyobrazić, jak imponujące musiały być pochówki tak potężnych władców starożytnego Egiptu, jak Cheops, Totmes III czy Ramzes II. Niestety, wszystkie one zostały splądrowane jeszcze w starożytności”.

“Wbrew powszechnemu przekonaniu większość archeologów powiedziałaby, że poszukiwanie skarbów nie jest ich głównym celem; chcą zrozumieć codzienne życie minionych cywilizacji. Mimo to skrajności – bajeczne bogactwa królów i trudna egzystencja zwykłych ludzi – pozwalają zrozumieć to, co można uznać za jeden z głównych celów archeologii: badanie ewolucji życia społecznego w starożytności”.

“Jedną z najbardziej oczywistych metod jest analiza składu inwentarzy grobowych. Bogate pochówki mogą jednak nie być nie tyle dowodem zróżnicowania społecznego, ile próbą zademonstrowania znaczenia i odrębności danej grupy w stosunku do innych. Rozwarstwienie społeczne może opierać się na bogactwie, ale także na osobistym prestiżu i władzy. Dlatego nie zawsze można ocenić różnice społeczne, porównując wyłącznie pochówki”.

.”Niektórzy archeolodzy próbowali zastosować zasady ekonomii do zbadania różnic społecznych i porównania danych z różnych miejsc. W badaniu kierowanym przez Samuela Bowlesa z Instytutu Santa Fe, opublikowanym w „Nature” w 2017 r., próbowano odpowiedzieć na to pytanie, stosując współczynnik Giniego – najczęściej używany do pomiaru nierówności dochodów – w odniesieniu do dużej liczby stanowisk archeologicznych, zarówno w Starym Świecie, jak i w obu Amerykach. Na liście stanowisk znalazły się takie miejsca, jak Çatalhöyük w Turcji, Pompeje we Włoszech i Teotihuacán w Meksyku; autorzy określili wymiary domów jako szacunkowe wskaźniki bogactwa tamtejszych społeczeństw” – pisze prof. Carles LALUEZA FOX.

Arkeonews/WszystkoCoNajważniejsze/MJ