Archeolodzy odkryli w Turcji głowę z posągu Aleksandra Wielkiego

Głowę z posągu Aleksandra Wielkiego, starożytnego króla Macedonii, odkryli archeolodzy w trakcie wykopalisk prowadzonych w miejscowości Konuralp, stanowiącej część gminy Düzce, w Turcji.

Głowa z posągu Aleksandra Wielkiego

.Prace archeologów w Konurapl, gdzie znajdują się ruiny starożytnego bityńskiego miasta Prusias ad Hypium (Bitynia to historyczna kraina w Azji Mniejszej), trwają od czterech lat – przypomniała w informacji na stronach internetowych gmina Düzce. Głowę posągu odkryto w trakcie badań starożytnego teatru i przekazano ją do Muzeum w Konuralp, gdzie historycy i archeolodzy ustalili, że była ona częścią posągu Aleksandra Wielkiego.

Lwia grzywa

.Znalezisko ma ok. 23 cm. Aleksander Wielki przedstawiony jest z głęboko osadzonymi, skierowanymi w górę oczami, wykonanymi z marmuru, śladami wiertła na źrenicy i lekko otwartymi ustami. Jego długie, kręcone włosy sięgają szyi i – według badaczy – przypominają lwią grzywę. „Ten portret przedstawia typ włosów charakterystyczny dla Aleksandra Wielkiego” – podkreślono w opisie.

Starożytne miasto Prusias ad Hypium

.Odkrycie jest datowane na II w. n.e. Miasto Prusias ad Hypium zostało podbite przez Rzymian w 74 roku p.n.e. Pod ich rządami rozkwitło – odwiedzali je nawet cesarze rzymscy, w tym Hadrian i Karakalla. W Konuralp znajduje się muzeum, w którym zobaczyć można eksponaty z czasów rzymskich. Najbardziej widoczną pozostałością antycznego miasta jest starożytny teatr, najprawdopodobniej z II wieku n.e. Poza tym zachowały się pozostałości murów obronnych oraz południowa brama. Miejscowość jest położona w odległości ok. 40 km od wybrzeża Morza Czarnego

Stratyfikacja społeczna w starożytności

.Na temat nierówności społecznych w starożytnym świecie na łamach “Wszystko Co Najważniejsze” pisze prof. Carles LALUEZA FOX w tekście “Archeologia nierówności“.

“Tutenchamon za życia był mało znanym faraonem. Istnieją dowody na to, że pochowano go w pośpiechu. Trumna, w której znaleziono mumię Tutenchamona, została wykonana z litego złota i waży ponad 100 kg. Trudno sobie wyobrazić, jak imponujące musiały być pochówki tak potężnych władców starożytnego Egiptu, jak Cheops, Totmes III czy Ramzes II. Niestety, wszystkie one zostały splądrowane jeszcze w starożytności”.

“Wbrew powszechnemu przekonaniu większość archeologów powiedziałaby, że poszukiwanie skarbów nie jest ich głównym celem; chcą zrozumieć codzienne życie minionych cywilizacji. Mimo to skrajności – bajeczne bogactwa królów i trudna egzystencja zwykłych ludzi – pozwalają zrozumieć to, co można uznać za jeden z głównych celów archeologii: badanie ewolucji życia społecznego w starożytności”.

“Jedną z najbardziej oczywistych metod jest analiza składu inwentarzy grobowych. Bogate pochówki mogą jednak nie być nie tyle dowodem zróżnicowania społecznego, ile próbą zademonstrowania znaczenia i odrębności danej grupy w stosunku do innych. Rozwarstwienie społeczne może opierać się na bogactwie, ale także na osobistym prestiżu i władzy. Dlatego nie zawsze można ocenić różnice społeczne, porównując wyłącznie pochówki”.

.”Niektórzy archeolodzy próbowali zastosować zasady ekonomii do zbadania różnic społecznych i porównania danych z różnych miejsc. W badaniu kierowanym przez Samuela Bowlesa z Instytutu Santa Fe, opublikowanym w „Nature” w 2017 r., próbowano odpowiedzieć na to pytanie, stosując współczynnik Giniego – najczęściej używany do pomiaru nierówności dochodów – w odniesieniu do dużej liczby stanowisk archeologicznych, zarówno w Starym Świecie, jak i w obu Amerykach. Na liście stanowisk znalazły się takie miejsca, jak Çatalhöyük w Turcji, Pompeje we Włoszech i Teotihuacán w Meksyku; autorzy określili wymiary domów jako szacunkowe wskaźniki bogactwa tamtejszych społeczeństw” – pisze prof. Carles LALUEZA FOX.

PAP/WszystkoCoNajważniejsze/MJ