Europejskie Nagrody Filmowe 2024 - nominacje

Wśród nominacji do tegorocznych Europejskich Nagród Filmowych trzy trafiły do filmu polsko-szwedzkiego twórcy Magnusa von Horna „Dziewczyna z igłą”, a polska produkcja „W zawieszeniu” Ukrainki Aliny Maksimenko znalazła się wśród nominowanych w kategorii Europejski Film oraz Europejski Film Dokumentalny. Europejskie Nagrody Filmowe (EFA) są przyznawane od 1988 r.

Europejskie Nagrody Filmowe 2024

.Europejskie Nagrody Filmowe (EFA) przyznawane są przez pięć tysięcy członków i członkiń Europejskiej Akademii Filmowej i określane są jako europejski odpowiednik Oscarów. Po raz pierwszy przyznano je w 1988 roku, a do 1996 roku laureatom wręczano statuetki Felixa. W tym roku Akademia zmieniła zasady przyznawania nagród między innymi otwierając kategorię Europejski Film na produkcje animowane i dokumentalne. W związku z tym w 37. edycji nagród w najważniejszej z kategorii znalazło się nie 5 a 15 nominacji.

We wtorek Akademia opublikowała listę nominowanych. Najwięcej nominacji otrzymały filmy „Emilia Perez” w reżyserii Jacquesa Audiarda oraz „W pokoju obok” Pedra Almodovara. Oba filmy zdobyły po cztery nominacje, w tych samych kategoriach: Europejski Film, Europejski Reżyser, Europejski Scenarzysta oraz Europejska Aktorka. „W pokoju obok” podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji uhonorowany został Złotym Lwem.

Trzy nominacje do Europejskich Nagród Filmowych trafiły do twórców polskiej koprodukcji „Dziewczyna z igłą” w reżyserii polsko-szwedzkiego filmowca Magnusa von Horna. Sam von Horn wspólnie z Line Langebek nominowani zostali w kategorii Europejscy Scenarzyści. Duńskie aktorki, Trine Dyrholm oraz Vic Carmen Sonne znalazły się wśród nominowanych w kategorii Europejska Aktorka. Film „Dziewczyna z igłą” był jedyną fabułą polskiej reżyserii w tegorocznym canneńskim Konkursie Głównym. Dramat historyczny von Horna jest kandydatem Danii i zarazem jednym z faworytów do oscarowej nominacji w kategorii najlepszy film międzynarodowy.

„W zawieszeniu” i „Excellence”

.Nominację w kategorii Europejski Film otrzymał Filip Marczewski ze Szkoły Wajdy, producent „W zawieszeniu” w reżyserii ukraińskiej artystki Aliny Maksimenko. Reżyserka zaś otrzymała nominację w kategorii Europejski Film Dokumentalny. „W zawieszeniu” zauważony został podczas wielu festiwali filmów dokumentalnych. Jest to zapis pierwszych dni pełnowymiarowej inwazji Rosji na Ukrainę. Maksimenko stworzyła kameralny portret rodziny, która próbuje przetrwać dramatyczne chwile w niekończącym się stanie zagrożenia.

Poza głównymi dziewięcioma kategoriami, Europejskie Nagrody Filmowe wręczane są także w kategoriach określanych zbiorczo jako „Excellence”. Te statuetki wręczane są poza główną ceremonią, a Akademia docenia artystów w ośmiu kategoriach: Europejskie Zdjęcia Filmowe, Europejski Montaż, Europejska Scenografia, Europejskie Kostiumy, Europejska Charakteryzacja, Europejski Dźwięk oraz Europejskie Efekty Specjalne.

Znamy już laureatów honorowych Europejskich Nagród Filmowych 2024. Jeden z najważniejszych niemieckich filmowców w historii kina – Wim Wenders – został laureatem EFA Nagrody za Całokształt Twórczości, a włosko-amerykańska aktorka Isabella Rossellini odbierze nagrodę Europejskie Osiągnięcia w Światowym Kinie. Dodatkowo przyznawane są cztery nagrody specjalne: Europejska Koprodukcja – Nagroda Eurimages, Nagroda Publiczności – Nagroda Lux, Nagroda Młodej Publiczności, Nagroda Europejskich Szkół Filmowych (EUFA). Ceremonia wręczenia Europejskich Nagród Filmowych 2024 odbędzie się w Lucernie w Szwajcarii 7 grudnia.

Oscarowe schematy

.Na temat tego jakie kryteria kreatywne, fabularne musi spełniać obecnie dany film, aby Amerykańska Akademia Filmowa rozpatrywała jego nominację do Oscara na łamach „Wszystko Co Najważniejsze” pisze Wiesław KOT w tekście „Oscarowe schematy. Jak dostać nagrodę za najlepszy film?„.

„Tu warto przypomnieć, co wiadomo od pierwszych edycji Oscarów. Na jurorów z Amerykańskiej Akademii Filmowej ciągle działa najsilniej ten sam zestaw impulsów. Przede wszystkim – kluczowa postać filmu. Najlepiej, jeżeli jest to osoba uciemiężona, która zmaga się z uprzedzeniami i stereotypami oraz ogólną życiową niedolą. Dobrze, gdy taki znękany bohater jest czarny lub pochodzi z kręgów mniejszości narodowościowych. Ostatnio modne są mniejszości seksualne. Dobrze widziane są też choroby – od zawsze alkoholizm, ostatnio preferowany jest alzheimer. Atutem jest też bycie kaleką lub kobietą poddaną opresji (jurorzy chętnie widzą kobiety na ekranie, ale na czerwonym dywanie – już nie. Pierwsza kobieta – Kathryn Bigelow – nagrodę za reżyserię dostała od tych panów dopiero w roku 2009). To filmowe cierpienie powinno zostać odpowiednio uwznioślone, na przykład poprzez rozmieszczone w fabule aluzje do wielkich dzieł literatury czy do klasyków filmowych. I względy ściśle taktyczne – dobrze, żeby film miał premierę pod koniec roku, za który przydziela się Oscary, bo wtedy jurorzy do stycznia czy lutego roku następnego (ustalenie nominacji) lepiej go zapamiętają”.

.”A wszystko zostało oddane potokiem wizualnych metafor. W filmach Jane Campion – w tym, ale też w słynnym Fortepianie (1993) – strona wizualna obrazu opowiada na równi z fabułą o specyficznych aspiracjach, planach i wyborach kobiet. A te, w imię podkreślania własnej natury, nie boją się podejmować życiowego ryzyka, nawet jeżeli prowadzi ono ku niejasnej przyszłości. Ilustrowała to metafora wizualna, którą kończył się Fortepian: ciało kobiety zanurzone w morskich głębinach, uwięzione na linie przytwierdzonej do jej ulubionego instrumentu opadającego na dno. Z kolei ostatnia sekwencja Portretu damy (1996), utrzymana w tonacji czarno-białej, przypominająca szkic czekający na wypełnienie kolorami, staje się wizualną metaforą kobiecości gotowej na przyjęcie rozmaitych możliwości” – pisze Wiesław KOT.

PAP/WszystkocoNajważniejsze/MJ