Który król Polski był najlepszym? 25 tysięcy głosujących

Kazimierz Wielki wybrany jako najlepszy król Polski według plebiscytu Muzeum Historii Polski. W głosowaniu na stronie muzeum oddano 25 tysięcy głosów.

Kazimierz Wielki – najlepszy król Polski

.”Wielki kodyfikator prawa, przez kolejne 500 lat nikt nie przebił jego programu inwestycyjnego. Przekierował wektor polityki zagranicznej ku wschodowi, dając podstawy przyszłej potędze Jagiellonów. Potrafił zadbać o przyszłość korony nawet w obliczu braku potomka. Ten przydomek mu się należał” – powiedział o Kazimierzu Wielkim prof. Marcin Napiórkowski, dyrektor Muzeum Historii Polski, podczas ogłoszenia wyników plebiscytu.

Kolejne miejsca w głosowaniu, które trwało od końca kwietnia, zajęli: Jadwiga Andegaweńska, Bolesław Chrobry, Jan III Sobieski i Stefan Batory.

Plebiscyt na najlepszego króla Polski

.”Zrobiliśmy ranking, który zachęcił do tego, żebyśmy wartości, które są najważniejsze, jak wolność, bezpieczeństwo, postęp, zobaczyli nie w krótkiej perspektywie, ale w szerokiej perspektywie historycznej” – powiedział o idei plebiscytu prof. Marcin Napiórkowski. Dodał, że dopiero spojrzenie przez pryzmat kilku czy kilkunastu pokoleń pozwala dostrzec, czym naprawdę są takie pojęcia jak wspólnota i dobra władza.

W „Rankingu królów Polski” w odrębnym głosowaniu wzięło udział ok. 30 historyków. Zwycięzcą został Kazimierz Jagiellończyk, a kolejne miejsca zajęli: Władysław Jagiełło, Zygmunt August, Kazimierz Wielki i Zygmunt Stary.

Muzeum Historii Polski zorganizowało ranking z okazji 1000. rocznicy koronacji Bolesława Chrobrego, pierwszego króla Polski. Można było wybierać spośród 28 królów, którzy rządzili od 1025 roku aż do końca XVIII wieku, m.in. z dynastii Piastów, Andegawenów, Jagiellonów, Wazów i Wettynów.

Dziedzictwo Kazimierza Wielkiego

.Warto bliżej przyjrzeć się dziedzictwu, które pozostawił Kazimierz następnym pokoleniom Polaków, i co z tej spuścizny pozostało trwałe aż do dziś. Czasy panowania tego władcy to narodziny potęgi Rzeczypospolitej – pisze prof. Krzysztof Ożóg na łamach Wszystko co Najważniejsze w tekście „Narodziny potęgi. Dziedzictwo Kazimierza Wielkiego„.

„Anonimowy duchowny z katedry wawelskiej zanotował pod datą 5 listopada 1370 r. w Kalendarzu katedralnym, że tego dnia „zmarł najznakomitszy (excellentissimus) władca Kazimierz, król Polski”. (…) Jego panowanie zyskało u potomnych wyjątkową sławę i miejsce w pamięci narodowej. Niebawem po śmierci Kazimierza nieznany bliżej dziejopisarz z kręgu duchowieństwa wawelskiego w Kronice katedralnej krakowskiej scharakteryzował jego królewskie rządy, przyrównując władcę do biblijnego Salomona, co było wówczas wyrazem najwyższego uznania. Kilkadziesiąt lat później Jan Długosz, w Rocznikach czyli Kronikach sławnego Królestwa Polskiego z perspektywy czasu oceniając dokonania Kazimierza Wielkiego, podkreślił, że „Tak wielka bowiem tkwiła w nim chęć uświetnienia i wzbogacenia Królestwa Polskiego, że podejmował bardzo trudne i znaczne wydatki na budowę murowanych kościołów, zamków, miast i dworów, dokładając do tego wszelkich starań tak, żeby Polskę, którą zastał glinianą, drewnianą i brudną, zostawić murowaną i nadać jej wielki rozgłos, co mu się też i udało. Wszelkie bowiem murowane budowle, jakie Polska posiada, zamki, kościoły, miasta, dwory i domy, po większej części zostały zbudowane przez wspomnianego króla Kazimierza i na koszt jego królewskiego skarbu”. Warto bliżej przyjrzeć się całemu dziedzictwu, które pozostawił Kazimierz następnym pokoleniom Polaków, i co z tej spuścizny pozostało trwałe aż do dziś. Czasy panowania tego władcy to narodziny potęgi Rzeczypospolitej.”

Jak pisze prof. Krzysztof Ożóg – „Król od początku swych rządów podejmował działania dla pomnożenia dochodów skarbu monarszego, rozwoju dóbr królewskich, handlu oraz osadnictwa (zakładania nowych wsi i miast), aby zwiększyć siłę państwa i jego polityczno-militarne możliwości działania w Europie Środkowo-Wschodniej. W XIV w. ta część Europy nie została tak dotknięta przez Czarną Śmierć i wywołany przez zarazę kryzys jak Europa Zachodnia. W tym stuleciu reformowanie domen monarszych w państwach sąsiadujących z Polską jest procesem zauważalnym. Jednak skala działań Kazimierza Wielkiego na polu gospodarczym jawi się imponująco.”

„Siłą napędową rozwoju osadnictwa był bez wątpienia wzrost demograficzny na ziemiach polskich oraz osadnicy przybywający ze Śląska i Rzeszy. Król stwarzał dogodne warunki prawne (immunitety, wolnizna) dla ściągania osadników do słabo zaludnionych i zagospodarowanych kompleksów swoich dóbr oraz ziem na pograniczu polsko-ruskim po przejęciu władzy nad Rusią Halicką w 1340 r. Akcja kolonizacyjna w dobrach królewskich miała charakter planowy i dobrze przemyślany w skali całego państwa. Zmierzała bowiem do uporządkowania spraw własnościowych, zagęszczania sieci osadniczej poprzez przenoszenie na prawo niemieckie istniejących wsi królewskich, co było związane z ich gruntowną reorganizacją przestrzenną i prawną, oraz poprzez zakładanie nowych wsi na tym prawie na terenach słabo zagospodarowanych lub leśnych.”

LINK DO TEKSTU: https://wszystkoconajwazniejsze.pl/prof-krzysztof-ozog-narodziny-potegi-dziedzictwo-kazimierza-wielkiego/

PAP/TD