Skrajnie lewicowy Nowy Front Ludowy jest największym zagrożeniem dla francuskich Żydów

100 intelektualistów, pisarzy i naukowców podpisuje tekst w gazecie „Le Figaro”, apelując, by nie głosować na blok lewicowy w drugiej turze francuskich wyborów parlamentarnych 7 lipca 2024. Autorzy podkreślają przede wszystkim pobłażliwość wobec antysemityzmu, islamizmu i masowej imigracji po stronie lewicy i skrajnej lewicy.

.Zdegustowani trywializacją antysemityzmu, wzywamy do zablokowania Nowego Frontu Ludowego (Nouveau Front Populaire), koalicji, która naszym zdaniem stanowi dziś największe zagrożenie dla francuskich Żydów i, szerzej, dla Francji. Od czego zaczynamy?

Po pierwsze, pamiętajmy, że w ramach Nowego Frontu Ludowego to Francja Niepokorna (La France Insoumise) będzie – zdecydowanie – najliczniej reprezentowaną partią w Zgromadzeniu Narodowym. Francja Niepokorna, partia, która przekształciła antyżydowską nienawiść w strategię wyborczą. Partia, której deputowany (David Guiraud) przyznaje, że był karmiony filmami Alaina Sorala, półgębkiem zaprzecza okrucieństwom z 7 października, oskarża Izrael o wkładanie palestyńskich dzieci do pieców i podtrzymuje antysemickie odniesienia do „niebiańskich smoków”, które rzekomo pociągają za sznurki społeczeństwa. Inny (Aymeric Caron) twierdzi, że zwolennicy Izraela nie są „tego samego gatunku” co on sam i uważa, że gwałt na małej żydowskiej dziewczynce w Courbevoie został zbytnio nagłośniony przez media. Z kolei Ersilia Soudais triumfalnie powitała na lotnisku Roissy Salaha Hamouriego, terrorystę LFWP skazanego za planowanie zamachu na Owadię Josefa, byłego naczelnego rabina Izraela.

Danièle Obono opisuje Hamas jako „ruch oporu”. Thomas Portes oskarża Izrael o celowe dopuszczenie do masakry swoich obywateli 7 października, aby „usprawiedliwić ludobójstwo Palestyńczyków”, podczas gdy Clémence Guetté wita szwedzkiego intelektualistę Andreasa Malma, który opisuje przeżywanie ataku Hamasu jako „radość” i zwierza się: „Pochłaniam te filmy (z pogromu – przyp. red.) jak narkotyk”. Jedna z europosłanek (Rima Hassan) oskarża CRIF (Francuska Rada Instytucji Żydowskich) o dyktowanie polityki zagranicznej Francji, opisuje Izrael jako „potworność” i pisze, że państwo żydowskie (które chciałaby wymazać z mapy „od rzeki do morza”) nie tylko gwałci palestyńskich więźniów przy użyciu psów, ale także kradnie ich organy. Antysemicki fake news, który, nawiasem mówiąc, nie został potępiony przez żadnego członka Nowego Frontu Ludowego.

Przeprosiny za terroryzm

.La France Insoumise, partia, której wszyscy członkowie kultywują mdlącą obsesję na punkcie maleńkiej żydowskiej demokracji – mniejszej niż Normandia – ale otoczonej przez autorytarne i islamistyczne reżimy. I wreszcie ta partia, której żaden z członków nie raczył wziąć udziału w wielkim marszu przeciwko antysemityzmowi w Paryżu 12 listopada 2023 roku. I której lider, Jean-Luc Mélenchon, insynuował, że antysemicki atak Mohammeda Meraha może być spiskiem („Zobaczycie, że w ostatnim tygodniu kampanii prezydenckiej będziemy mieli poważny incydent lub morderstwo. To był Merah w 2012 r.”), opisuje społeczność żydowską jako „agresywną społeczność, która głosi kazania reszcie kraju”, przypisuje porażkę Jeremy’ego Corbyna w Wielkiej Brytanii oskarżeniom o antysemityzm wysuwanym przez „głównego rabina Anglii i różne sieci wpływów w Likudzie” i ubolewa nad „aroganckim dyktatem komunistów z CRIF”.

Nie ma sensu potępiać antysemityzmu z przeszłości, jeśli nie jesteśmy nieprzejednani wobec antysemityzmu w teraźniejszości, ani tworzyć republikańskiego frontu z grupami wrogimi republikańskim wartościom.

Niektórzy powiedzą, że Nowy Front Ludowy to nie tylko Francja Niepokorna. To absolutna prawda. W skład NFP wchodzi również Nowa Partia Antykapitalistyczna, która 7 października pogratulowała Hamasowi, przypominając o „jego poparciu dla Palestyńczyków i środkach walki, które wybrali, aby stawić opór”, kończąc swoje oświadczenie słowem „Intifada” (NPA jest obecnie ścigana za pochwalanie terroryzmu). Jego lider, Philippe Poutou, zakwalifikował się do drugiej tury wyborów parlamentarnych pod szyldem NFP. Nouveau Front Populaire obejmuje również Jeune Garde, brutalną grupę kierowaną przez Raphaëla Arnaulta, osobę z listy S (pod szczególną obserwacją służb), która została oskarżona o fizyczną napaść na przeciwników politycznych. 7 października Arnault wyraził swoją „solidarność” z „palestyńskim ruchem oporu” i będzie występował w drugiej turze wyborów parlamentarnych, wspierany przez Nouveau Front Populaire.

(Ośmiu członków Jeune Garde jest nawet przedmiotem śledztwa w sprawie brutalnego ataku na żydowskiego nastolatka w paryskim metrze 27 maja). Nowy Front Ludowy obejmuje również Partię Komunistyczną, która nieustannie wzywa do uwolnienia Marwana Barghoutiego, palestyńskiego terrorysty odsiadującego wyrok dożywocia za zamordowanie z zimną krwią pięciu Izraelczyków. Jeśli chodzi o rzekomo bardziej umiarkowane partie koalicyjne, takie jak Partia Socjalistyczna i Zieloni, sojusz ten pokazał, że antysemityzm jest dla nich kwestią drugorzędną.

Przyspieszenie przepływów migracyjnych

.Podsumowując, poparcie NFP dla islamizmu zastanawia. Wspólny program – na który zgodziły się wszystkie partie tworzące koalicję – obejmuje uchylenie ustaw Emmanuela Macrona w celu skuteczniejszego zwalczania separatyzmu religijnego, ale także walkę z „islamofobią” (użycie tego słowa celowo myli krytykę doktryny z nienawiścią do jednostek) i znaczne przyspieszenie przepływów migracyjnych, co jest ryzykownym przedsięwzięciem w czasach, gdy machina asymilacji uległa załamaniu. Należy pamiętać, że 56 proc. francuskich Żydów uważa, że islamizm stanowi największe zagrożenie dla ich bezpieczeństwa. Islamizm, który od 2012 roku pozbawił życia 273 Francuzów i zagraża naszym republikańskim wartościom, nie jest oczywiście zagrożeniem wyłącznie dla Żydów.

Dlatego wzywamy do barażu przeciwko Nowemu Frontowi Ludowemu, koalicji, której sukces wyborczy każe nam obawiać się najgorszego. Nie ma sensu potępiać antysemityzmu z przeszłości, jeśli nie jesteśmy nieprzejednani wobec antysemityzmu w teraźniejszości i nie ma sensu tworzyć republikańskiego frontu z grupami wrogimi republikańskim wartościom.

Lista 100 intelektualistów podpisanych pod listem:

1. Roland Aboucaya

2. Albert Aidan, CEO Albert Aidan SAS

3. Franck Belaich, dyrektor ISG Luxury Geneva

4. Jean-Pierre Bensimon, emerytowany pracownik francuskiego Ministerstwa Edukacji

5. Georges Bensoussan, historyk

6. Florence Bergeaud-Blackler, antropolog, pracownik naukowy CNRS

7. Maurice Berger, lekarz

8. Geneviève Berger, psycholog

9. Frédéric Joseph Bianchi, przewodniczący Stowarzyszenia TERRA ERETZ Korsyka-Izrael

10. Guy Boutros, producent

11. Rémi Brague, filozof i historyk

12. Jean-François Braunstein, filozof

13. Claire Brière-Blanchet, eseistka

14. Philippe Bultez Adams, dyrektor wydawniczy, FYP Editions

15. Sylvie Carat, ekonomistka we Francuskim Banku Centralnym

16. Gloria Castillo, prawnik

17. Sarah Cattan, dyrektor Tribune Juive

18. Élie Chouraqui, filmowiec

19. Philippe De Lara, wykładowca honorowy na Uniwersytecie Paris Panthéon Assas

20. Philippe Delaroche, dziennikarz

21. Antoine Desjardins, nauczyciel, felietonista

22. Florence Devesa, wydawca, FYP Editions

23. David di Nota, powieściopisarz

24. Anna Véronique El Baze, pisarka i scenarzystka

25. Amine El Khatmi, eseista

26. Catherine Erman, profesor nadzwyczajny, Uniwersytet Paryski 4

27. Jacqueline Eustache Brinio, senator z okręgu Val-d’Oise

28. Samuel Fitoussi, eseista

29. Renée Fregosi, filozof i politolog

30. André Gerin, były deputowany PCF

31. Gilles-William Goldnadel, prawnik

32. Yana Grinshpun, lingwistka

33. Philippe Gumplowicz, profesor uniwersytecki, muzykolog

34. Noémie Halioua, eseistka

35. Hubert Heckmann, wykładowca

36. Sandra Hegedüs Mulliez, kolekcjonerka i mecenas sztuki współczesnej, założycielka SAM Art Projects

37. Olivier Hutman, pianista, kompozytor

38. Viana Hutman, pisarka

39. Marie Myriam Ibn Arabi, dyrektor szkoły

40. Sandra Ifrah, rzeczniczka organizacji Women United For Peace

41. Jean-Pierre Jackson

42. Danielle Khayat, emerytowany sędzia

43. Fabien Khayat, honorowy prawnik

44. Daniel Knoll

45. Jean-Pierre Krief, twórca filmów dokumentalnych

46. Catherine Ksas Holzer

47. Richard Landormy, lekarz

48. Bernard de La Villardière, dziennikarz i producent

49. Barbara Lefebvre, nauczycielka i eseistka

50. Geneviève W. Leloup, organizator wycieczek

51. Damien Le Guay, filozof

52. Didier Lemaire, profesor

53. Erwan Le Noan, eseista

54. Noëlle Lenoir, była minister i honorowy członek Rady Konstytucyjnej

55. Yves Le Ray, montażysta wideo

56. Bérénice Levet, filozofka

57. Sofian M., zaangażowany obywatel przeciwko antysemityzmowi i działacz uniwersalistyczny

58. Karim Maloum, dziennikarz

59. Yves Mamou, dziennikarz

60. Fadila Maaroufi, Europejskie Obserwatorium Fundamentalizmów

61. Aurélien Marq, wysoki rangą urzędnik służby cywilnej

62. Céline Masson, psychoanalityk

63. Isabelle de Mecquenem, profesor filozofii

64. Sabrina Medjebeur, eseistka

65. Olivier Meyer, reżyser teatralny

66. Françoise Mouraille, przewodnicząca stowarzyszenia Défense des serviteurs de la République

67. Simon Moos, felietonista

68. Laurent Nassi, honorowy dowódca policji

69. Anne-Sophie Nogaret

70. Rémi Notter, przewodniczący Stowarzyszenia Francja-Izrael Antibes

71. Leonardo Orlando, badacz

72. Karine Papillaud, dziennikarka

73. Sylvie Perez, autorka

74. Pascal Perrineau, profesor uniwersytecki

75. Céline Pina, eseistka

76. Emmanuel Razavi, reporter

77. Jacques Robert, emerytowany profesor onkologii, Uniwersytet w Bordeaux

78. Daniel Salvatore Schiffer, filozof, pisarz, redaktor pracy zbiorowej „L’humain au centre du monde – Pour un humanisme des temps présents et à venir” (Editions du Cerf)

79. Boualem Sansal, pisarz

80. George Sauveur, prawnik, członek CNB, były MCO

81. Josiane Sberro, emerytowana nauczycielka edukacji narodowej

82. Damien Serieyx, wydawca

83. Gérald Sibleyras, dramaturg

84. Wiktor Stoczkowski, antropolog, dyrektor studiów w EHESS

85. Jean Szlamowicz, językoznawca

86. Pierre-André Taguieff, filozof, pracownik naukowy CNRS

87. Véronique Taquin, pisarka

88. Jacques Tarnero, badacz

89. Pierre-Henri Tavoillot, filozof

90. Vincent Tournier, wykładowca nauk politycznych, IEP Grenoble

91. Michèle Tribalat, demograf

92. Henri Vacquin, socjolog

93. Caroline Valentin, prawniczka

94. Pia Valentin, studentka historii i filozofii

95. Monette Vacquin, psychoanalityk

96. Pierre Valentin, eseista

97. Marie Vignal, pracownik socjalny

98. Christophe de Voogd, historyk

99. Aude Weill-Raynal, prawniczka

100. Stowarzyszenie Żydowskiej Młodzieży Francuskiej

Nathaniel Garstecka