Opactwo na Monte Cassino wkrótce wpisane na listę UNESCO?
Osiem opactw benedyktynów w sześciu regionach Włoch postanowiło ubiegać się o wpisanie na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Wśród zabytków jest Opactwo na Monte Cassino.
.Wiadomość ta została ogłoszona w radzie miasta Cassino, która zdecydowała o przystąpieniu do porozumienia w sprawie wspólnej kandydatury. Projekt rozpoczęcia procedury ubiegania się o wpisanie na listę UNESCO przygotowano dla włoskiego ministerstwa kultury, które otrzyma go jeszcze w maju. Następnie kandydatura zostanie zaopiniowana przez biuro UNESCO w Rzymie. Ostatni etap to złożenie oficjalnego wniosku w siedzibie w Paryżu.
Razem z opactwem na Monte Cassino w projekcie tym uczestniczą opactwa Farfa w Fara in Sabina oraz w Subiaco w stołecznym regionie Lacjum, w San Vincenzo al Volturno w Molise, San Pietro al Monte w Civate w Lombardii, Sacra di San Michele w miejscowości Sant’Ambrogio di Torino w Piemoncie, Sant’Angelo in Formis w Kampanii i San Vittore alle Chiuse w Genga w regionie Marche.
Najstarsze z tych klasztorów powstały między VI a X wiekiem. Najbardziej z nich znany, na Monte Cassino, został założony w 529 roku przez świętego Benedykta. Opactwo to zostało zniszczone w wyniku bombardowań w lutym 1944 roku, a więc na trzy miesiące przed zdobyciem wzgórza przez 2 Korpus Polski. Klasztor odbudowano po wojnie.
W tamtejszej bibliotece znajduje się bezcenny księgozbiór, w tym manuskrypty niemal cudem ocalone w czasie wojny. Księgi, jakie są tam przechowywane, czynią to miejsce punktem odniesienia dla całego świata.
W Subiaco jest natomiast grota, w której mieszkał wcześniej święty Benedykt na początku życia w odosobnieniu.
Zabytki Światowego Dziedzictwa UNESCO są niszczone
.Objęcie patronatem UNESCO zabytku ma nie tylko zwiększać jego popularność, ale też wskazywać na zwiększoną ochronę. Jednak nie wszystkie zabytki z Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO są bezpieczne. W czasie rosyjskiej inwazji na Ukrainę, wiele miejsc chronionych przez UNESCO zostało zniszczonych. Jak wskazał prof. Michał KLEIBER, praktyka ta była już wcześniej stosowana w wojnach w Syrii, Iraku czy na Bałkanach.
„Priorytetem naszych działań musi oczywiście być wszechstronna pomoc wszystkim potrzebującym dzisiaj niezbędnego wsparcia. […] Pamiętać musimy [też] w szczególności o wszelkich zabytkowych obiektach, zgromadzonych dziełach sztuki i dokumentach ukazujących historię i osiągnięcia kultury, elementach niezwykle ważnych, wręcz niezbywalnych dla tożsamościowych podstaw istnienia każdego społeczeństwa. Niestety, w wielu rejonach świata przebieg dramatycznych wydarzeń tylko w ostatnich dekadach, nie wspominając już nawet o bardziej odległej historii, udowodnił ponad wszelką wątpliwość, że niszczenie najbardziej cennych zabytków kultury było często wręcz celem prowadzonych działań militarnych” – pisze prof. Michał Kleiber.
PAP/Sylwia Wysocka/WszystkocoNajważniejsze/KR
