Rocznice Najważniejsze. 22 lutego

„Rocznice Najważniejsze” to wybór doniosłych, przełomowych oraz interesujących wydarzeń historycznych przygotowany przez Redakcję portalu „Wszystko co Najważniejsze”. Codziennie prezentujemy Państwu listę rocznic, o których w danym dniu szczególnie warto pamiętać. Obok każdej daty zamieszczamy kilkuzdaniowy opis konkretnego zdarzenia, osoby lub zjawiska. Na co zwrócić uwagę 22 lutego?

Piękno historii

.Historia jest niewyczerpanym źródłem informacji. Jej znajomość pomaga zrozumieć otaczającą rzeczywistość. To nie tylko opis minionych zdarzeń, ale przede wszystkim opowieść o przeszłości kształtująca pamięć i tożsamość – potężne narzędzie społecznej kontroli, a zarazem skuteczna tarcza przed manipulacją.

W realiach państwa demokratycznego, gdzie o kondycji wspólnoty politycznej współdecydują obywatele, ich znajomość historii jest wyjątkowo ważna. W Europie Środkowo-Wschodniej – regionie przez dekady skazanym na zmienność i tymczasowość, nad którym rozpościera się cień agresywnego imperializmu – rozumienie przeszłości jest jednym z fundamentów dalszej egzystencji. W świecie błyskawicznych przemian i nowych technologii, kiedy coraz śmielej rozmawiamy o podboju kosmosu oraz automatyzacji i robotyzacji procesu myślenia, historia nie traci na znaczeniu. Wręcz przeciwnie – wskazuje wypróbowane ścieżki, którymi możemy podążać, a także te, których powinniśmy unikać na dalszej drodze do rozwoju i nowoczesności. Jednocześnie historia nie rości sobie prawa do miana wyroczni. Nie oferuje gotowych rozwiązań współczesnych dylematów, ale uczy stawiać właściwe pytania.

Poprzez cykl „Rocznice Najważniejsze” pragniemy w sposób symboliczny kultywować pamięć o postaciach i wydarzeniach istotnych dla polskiej oraz europejskiej tożsamości. Chcemy również zaciekawić i zaskoczyć, a przy tym zachęcić Czytelnika do dalszego zgłębiania wiedzy na poruszane przez nas tematy.

Rocznice Najważniejsze: 22 lutego

.Co wydarzyło się w dziejach Polski i świata dnia 22 lutego? Przedstawiamy wybór „Rocznic Najważniejszych”:

1732 r.

Urodził się George Washington, amerykański generał, polityk, pierwszy prezydent USA (1789-1797). Podczas wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych był wodzem naczelnym Armii Kontynentalnej. Powszechnie uważany jest za jednego z najważniejszych twórców amerykańskiej państwowości (jeden z ojców założycieli), męża stanu, a także jednego z najwybitniejszych polityków w historii USA.

1788 r.

Urodził się Arthur Schopenhauer, niemiecki filozof, najsłynniejszy przedstawiciel nurtu pesymistycznego w filozofii. Poglądy myśliciela (tzw. schopenhaueryzm) wywarły istotny wpływ na główne nurty ideowe epoki modernizmu. Z jego dorobku czerpali inni filozofowie, a także wybitni pisarze i artyści schyłku XIX i początków XX wieku. Do najsłynniejszych prac Schopenhauera należą: „Świat jako wola i przedstawienie”, „O religii”, „O wolności ludzkiej woli” oraz „Erystyka, czyli sztuka prowadzenia sporów”.

1809 lub 1810 r.

Tego dnia, według danych pochodzących z metryki chrztu, urodził się Fryderyk Chopin, polski pianista i kompozytor. Sam artysta twierdził jednak, że urodził się 1 marca. Współcześni badacze nie mają pewności również co do daty rocznej narodzin Chopina. Pojawiają się argumenty za tym, że urodził się on nie w 1810 a w 1809 roku. Wątpliwości nie budzi jednak ocena dorobku artysty. Powszechnie uznawany jest za jednego z najwybitniejszych muzyków w dziejach, którego twórczość inspirowała dalszy rozwój muzyki klasycznej, a także wywarła silny wpływ na polską i europejską kulturę.

1814 r.

Urodził się Oskar Kolberg, wybitny polski etnograf, kompozytor, folklorysta, badacz kultury ludowej. Jego najważniejszym dziełem jest „Lud. Jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce”. Opisał w nim kulturę polskiej wsi z podziałem na regiony odpowiadające ówczesnej geografii ziem polskich, co stanowi fundament dalszych badań w tym obszarze. Badania Kolberga w znaczący sposób przyczyniły się również do poznania i ocalenia ważnej części polskiego niematerialnego dziedzictwa kulturowego.

Fryderyk Chopin – poeta polskiej wolności

.We „Wszystko co Najważniejsze” ukazał się szereg tekstów poświęconych życiu i twórczości Fryderyka Chopina. Autorem jednego z nich jest Artur SZKLENER, muzykolog, nauczyciel akademicki i menedżer kultury, od 2012 dyrektor Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina.

Jak przekonuje, „Muzyka Fryderyka Chopina wzbudzała patriotyczne skojarzenia, jeszcze zanim jego partytury opuściły prasy drukarskie. Już jako syn właściciela jednej z najlepszych pensji w Warszawie wieczorami improwizował dla kolegów na tematy historyczne, a goście jego salonu w Paryżu mogli słyszeć całe poematy, których jedynie fragmenty przelewał na papier. Narodowy, patriotyczny rys jego twórczości był czytelny nie tylko dla Polaków. Zauważył go już Robert Schumann, pierwszy międzynarodowy recenzent młodego Chopina (to on zakrzyknął o chopinowskich Wariacjach op. 2: »Panowie, czapki z głów, oto geniusz«). W recenzji koncertów fortepianowych tak oto charakteryzuje Chopina w kontekście powstania listopadowego: »Stanął więc, zaopatrzony w najgłębszą znajomość swej sztuki, świadom swej siły i stąd uzbrojony w odwagę, kiedy w 1830 r. odezwał się potężny głos ludów. Setki młodzieńców wyczekiwały tej chwili: lecz Chopin był pierwszy na wałach […]. Na spotkanie nowego czasu i nowych stosunków los przygotował coś jeszcze: wyróżnił Chopina i uczynił go interesującym przez jego wyrazistą, oryginalną narodowość, mianowicie polską […]. Gdyby samowładny monarcha [car] wiedział, jaki w dziełach Chopina, w prostych melodiach jego mazurków, zagraża mu niebezpieczny wróg, zakazałby tej muzyki. Utwory Chopina to armaty ukryte w kwiatach«. Echa powstańczej pieśni Litwinka Kurpińskiego (op. 49) czy »heroiczne« przetworzenia poloneza (op. 53) były czytelne natychmiast po wysłuchaniu”.

„Sam Chopin pozostawił też liczne dowody patriotycznego zaangażowania. Wybuch powstania w 1830 r. stał się momentem przełomowym w jego stylu muzycznym. To wtedy – gdy przyjaciele niemal siłą powstrzymali go od powrotu i walki – pisał, że nocami „piorunuje na fortepianie”, wtedy zaczął wprowadzać ciemne brzmienia, gwałtowne kontrasty i liczne przebiegi chromatyczne rozkładające klasyczną prostotę stylu dur-moll. To wtedy powstały – zgodnie z rodzinnym przekazem – Etiuda c-moll zwana Rewolucyjną czy gwałtowne Scherzo h-moll, a nawet szkic Preludium d-moll, wydanego wiele lat później w cyklu op. 28, nawiązującym do bachowskiego Das Wohltemperierte Klavier” – pisze Artur SZKLENER.

Autor dodaje, że „dziś w Polsce XXI wieku muzyka Chopina wciąż ma miejsce szczególne. Co pięć lat w trakcie Konkursu Chopinowskiego miliony Polaków śledzą zmagania konkursowe, a Warszawa wypełnia się jego muzyką, od filharmonii po taksówki. Jednak dziś rozumiemy też niezwykły uniwersalizm twórczości Chopina, który dzięki swojemu geniuszowi trafia do serc na całym świecie i pomaga budować międzynarodowe społeczności miłośników prawdy i piękna”.

Patryk Palka/WszystkoCoNajważniejsze