Skamieniałości gada sprzed 247 mln lat zafascynowały paleontologów

W północno-wschodniej Francji odnaleziono skamieniałości gada z epoki triasu – informuje „Nature”. Zdaniem holenderskiego paleontologa Stephana Spiekmana, odkryta Mirasaura miała na grzbiecie strukturę przypominającą pióra, choć powstałą niezależnie od nich w toku ewolucji.

Odkryto prastare skamieniałości gada

.Dokładnie 247 mln lat temu na terenach dzisiejszej Lotaryngii żył niewielki gad, który wspinał się po paprociach i polował na owady. Wyróżniał się grzebieniem zbudowanym z drobnych wypustek przypominających pióra. Naukowcy podkreślają jednak, że nie były to ani pióra, ani łuski, ani włosy, lecz zupełnie nowy typ struktury skórnej, skamieniałości gada.

„To zmienia sposób, w jaki postrzegamy gady” – ocenił Spiekman, pracujący w Muzeum Historii Naturalnej w Stuttgarcie i autor publikacji w „Nature”. Badacze uznali, że te wyjątkowe formy grzebieniowe powstały niezależnie w toku ewolucji – podobnie jak inne „innowacje” skóry, takie jak pióra czy sierść.

W artykule opublikowanym w środę w „Nature” autorzy nazwali gada Mirasaura grauvogeli – od łacińskiego Mirasaura, czyli „cudowny gad”, oraz na cześć Louisa Grauvogela, francuskiego paleontologa-amatora, który odkrył skamieniałość w 1939 roku. Grauvogel, zamożny właściciel fabryki i biolog z wykształcenia, przez lata zbierał szczątki roślin i zwierząt z okolicznych kamieniołomów. Po jego śmierci kolekcję przekazała w 2019 r. do muzeum jego córka, również paleontolożka – Léa Grauvogel-Stamm.

Początkowo Grauvogel uznał widoczną w skale strukturę za płetwę ryby. Dopiero osiemdziesiąt lat później naukowcy zidentyfikowali ją jako fragment grzebienia połączonego z kością gada, skrytą głęboko w skale. Szczegóły budowy Mirasaura udało się odtworzyć dzięki tomografii komputerowej i analizie mikroskopowej barwników.

Mirasaura należała do grupy gadów, która odłączyła się od przodków dinozaurów na długo przed ich pojawieniem się. Cała linia, do której należał ten gatunek, wymarła około 200 mln lat temu. Odkrycie potwierdza, że ewolucja wielokrotnie wytwarzała złożone struktury skóry – podobne do piór, włosów czy łusek – niezależnie u różnych grup zwierząt.

Zapomniane światy

.Zastępca Redaktora Naczelnego „Wszystko co Najważniejsze”, Michał KŁOSOWSKI, w tekście „Sens zapomnianych światów„, zaznacza, że: „Bo ostatecznie to tego właśnie się zawsze szuka – oznak sensu, okruchów celu, artefaktów myśli, przebłysków dążenia do czegoś więcej, nawet jeśli miałoby być to po prostu antyczne bogactwo w postaci monet czy kolejna piramida. Każda prosta linia kamieni z epoki brązu czy żelaza świadczy przecież o jakimś przebłysku myśli i celu. Biorąc to pod uwagę, nie powinno dziwić, że archeologia swoje triumfy święci w Polsce, kraju skazanym na wieczną tymczasowość, zawieszonym w historii ostatnich dwustu lat ciągle „pomiędzy”, ciągle z potrzebą odbudowy i koniecznością poszukiwania sensu”.

„Poza tym wszystkim zadajemy pytania: dlaczego neandertalczyk, chowając bliskich w irańskiej jaskini Szanidar, pozostawiał im na ostatnią drogę malunki i wonne kwiaty? Albo jak to było z koczowniczymi ludami Wielkiego Stepu? Co ciągnęło je na zachód? Dlaczego Germanie tak nienawidzili Rzymu, a Wandalowie nie mogli zostawić stolicy imperium w spokoju? Co łączy koniec złotego okresu kultury Pueblo z małą epoką lodowcową i jaki jest sens tych malunków naskalnych, odkrywanych pod każdą szerokością geograficzną?

Może nie na wszystko znajduje się odpowiedzi, może nie zawsze ma się do dyspozycji najnowszy sprzęt, radary i drony. Ale jest pasja, której nie da się przecenić. I są pytania, które nie dają spokoju. Przecież egipska cywilizacja nie mogła przyjść z ciemności wnętrza kontynentu, musiała przyjść od strony światła. Życie nie bierze w końcu początku z mroku, ale z jasności” – dodaje Michał KŁOSOWSKI.

Link do tekstu: https://wszystkoconajwazniejsze.pl/michal-klosowski-sens-zapomnianych-swiatow/

PAP/ Patryk Kulpok/ LW