Rozmawialiśmy raptem kilka dni temu, kiedy wybierał się do szpitala na kolejną chemioterapię. – Coś tam sobie pomyślałem, więc jeśli będzie możliwość, a ja w jako takiej formie, to coś napiszę. Do kolejnego wydania Ojciec Maciej miał napisać esej o samotności…

W mieście powinno powstać Muzeum Pamięci Polski, oparte na wielkich symbolach przeszłości, by nieść w przyszłość naukę wywiedzioną z historii.

Odpowiedzialność w mediach społecznościowych nie istnieje, nie jest bowiem potrzebna. Social media służą bardziej jako narzędzie kreacji niż lustro rzeczywistości.

Piramida Cheopsa w Gizie, Tadź Mahal w Indiach, jaskinia Szanidar w Iranie. Co łączy te wszystkie miejsca, niezwykłe przecież na mapie historii świata? Przeznaczenie. A dokładniej rzecz ujmując, cel: są bramą do innego świata, grobowcami, mauzoleami, pomnikami pamięci, dzięki którym ci, którzy odeszli, stale są wśród nas obecni.

„Solidarność” to dla naszego pokolenia coś więcej niż historia. To kod DNA części naszego pokolenia.

We know it from anecdotes, family keepsakes, and politicised stories. Wondering what it used to be, why our parents joined the cause, what it was that they criticised and why.

« Solidarité » est en fait un devoir qui a besoin, même 40 ans plus tard, de son deuxième volet.

Polska opowieść jest piękna. Zarówno na poziomie wielkiej historii, wybijania się na niepodległość, walki o wolność, prawdę i dobro, jak i na poziomie opowieści milionów zwykłych Polaków, w kraju i za granicą, którzy w losach Witolda Pileckiego czy św. Maksymiliana Kolbego odnajdują części historii własnych rodzin, własnych przodków. Odnajdują wartości dla każdego Polaka najważniejsze.

Mieszkańcy Białorusi są świadomi, że żyją jak zakładnicy, ich państwo bowiem leży na historycznej drodze przez Bramę Smoleńską w głąb Rosji. Nizina ta doprowadziła wojska Napoleona do Moskwy, wcześniej zaś polscy królowie tędy prowadzili swoje armie na wschód. Geopolityka jest nieubłagana.

Kampanie narracyjne, walka o prawdę historyczną i kreatywne stosowanie polityki historycznej w mediach społecznościowych sprawiły, że stanęliśmy wobec ordynarnych w swoim wydźwięku działań. Kłamstwo staje się prawdą, a prawdę opowiada się jako kłamstwo, czego przykładem są chociażby ostatnie działania Kremla.

W pełni subiektywną listę tego, co warto czytać podczas kwarantanny, w czwartej odsłonie poleceń przedstawia Michał KŁOSOWSKI

Stworzyliśmy ten projekt analizując swoje potrzeby, tworząc je dla siebie i dla tych, z którymi chcemy się nim podzielić. Nasz nowy projekt to esencja mijającego dnia – jak najmniej słów, jak najwięcej wiedzy. Wyłącznie sprawdzonej. Tego, co najważniejsze.

Zapomnieliśmy o śmierci, zapomnieliśmy o życiu. Jakoś to w końcu z dnia na dzień idzie, przecież nie ma co narzekać. Jest trwanie, kumulowanie, konsumpcja. Zabawa i radość, bo przecież nie ma w tym nic złego. Przechyla się na naszą stronę szala, na której wszystko jest dobrze i pięknie, i chcemy, żeby tak pozostało. Ale ciężar na drugiej szali staje się coraz większy, gromadzi wszystkie smutki świata. I w najmniej spodziewanym momencie przeważa.

Teoretycznie w Iranie wszyscy się znają. Stosunki społeczne są prostsze; gdy spotkasz sąsiada na klatce, to się do niego odezwiesz, zagadasz, nawet uśmiechniesz. Turystów, odróżniających się od miejscowych kolorem skóry czy ubraniem, jest wciąż tak niewielu, że o naszym przyjeździe do miasta wiedziało kilkadziesiąt osób, zanim jeszcze wysiedliśmy z pociągu relacji Istambuł – Teheran.

Japończycy niezwykle uprzejmi i dobrze wychowani. Jakby wiedzieli, że nie wolno podważyć reguł tego świata, który może nie jest idealny, ale na pierwszy rzut oka tak świetnie funkcjonuje.

Zawłaszczanie Herberta trwa w najlepsze. Również rocznica jego śmierci stała się okazją, aby każdy, kto miał taką potrzebę, uszczknął odrobinę jego wielkości dla siebie. Ci, którzy z powodu pochodzenia czują się w Polsce obywatelami drugiej kategorii, mogą powiedzieć, że był z ich krwi. Ci, którzy potrzebują narodowo-wyzwoleńczej narracji, z herbertowskiego mitu biorą dla siebie jego niezłomną postawę wobec komunistów. A ci, którzy poszukują, zgrzytają zębami. Jak ja.

Polacy znają cenę wolności, wiedzą, ile krwi kosztuje niepodległość, jak można ją stracić i jak mocno się za nią tęskni. Znają cenę poświęcenia w imię wolności i niezgody na barbarzyństwo.

Najbardziej wpływowe pisma opinii: „Le Figaro” i „L’Opinion” (Francja), „The Washington Post” i „Chicago Tribune” (Stany Zjednoczone), „Sunday Express” (Wielka Brytania), „Die Welt” (Niemcy), „El Mundo” (Hiszpania), „Le Soir” (Belgia) oraz polski miesięcznik opinii „Wszystko co Najważniejsze” w 80. rocznicę wybuchu II wojny światowej przypominają swoim czytelnikom pierwsze strony gazet z 1939 roku i polskie bohaterstwo tekstami najwybitniejszych autorów – historyków, intelektualistów, liderów opinii.

Durant la Seconde Guerre mondiale, un prêtre polonais sur cinq a été assassiné.

Uno de cada cinco sacerdotes polacos fue asesinado durante la Segunda Guerra Mundial.