Colette była jedną z pierwszych kobiet, należących do prestiżowego stowarzyszenia literackiego, Académie Goncourt i pierwszą kobietą we Francji, która miała pogrzeb o charakterze narodowym.
.28. stycznia przypada 150. rocznica urodzin Sidonie-Gabrielle Colette, znanej jako Colette. Autorka powieści, wywołujących skandal w XIX-wiecznym społeczeństwie, jest jednym z symboli emancypacji kobiet. W swoich powieściach, z których najbardziej znany jest cykl książek o Klaudynie, mający elementy autobiograficzne, Colette afirmowała swój biseksualizm, a także krytykowała patriarchalny system i XIX-wieczne ramy społeczne.
Sama postać autorki była symbolem kobiety wyzwolonej, intelektualistki, jednocześnie występującej w słynnych kabaretach jak Moulin Rouge. Colette utrzymywała kontakty z najbardziej znanymi postaciami ze świata literackiego, artystycznego i kulturalnego: fotografował ją Robert Doisneau, odwiedził Truman Capote, była podziwiana przez Louisa Aragona, Jeana Cocteau czy Sachę Guitry’ego.
Colette była również jedną z pierwszych kobiet, należących do prestiżowego stowarzyszenia literackiego, Académie Goncourt i pierwszą kobietą we Francji, która miała pogrzeb o charakterze narodowym.
Colette znana jest przede wszystkim jako autorka częściowo autobiograficznego cyklu książek o Klaudynie. Najbardziej znana powieść, „Klaudyna w szkole”, początkowo ukazała się pod pseudonimem męża Colette. Była to epoka, w której twórczość kobiet – zarówno literacka, jak i malarska – była widziana jako błaha, poruszająca jedynie lekkie tematy. Książka po ukazaniu się, wywołała skandal, przez swobodny język i postaci, niewpisujące się w dobre obyczaje epoki. Powieść przybiera formę pamiętnika 15-letniej uczennicy, która opisuje rok szkolny, otaczające ją postaci, zbytnie zainteresowanie nią mężczyzn pracujących w szkole, czy romans dwóch nauczycielek.
Kolejne powieści z cyklu również zyskały rozgłos i zapewniły Colette sławę, po ujawnieniu, że to ona, a nie jej mąż, była autorką książek. „Klaudyna w Paryżu” nawiązuje do wątku autobiograficznego autorki, która opuściła ukochaną francuską prowincję, aby zamieszkać w Paryżu. Podobnie jak autorka, Klaudyna musi zaadaptować się w nowym miejscu. Bohaterka powieści stopniowo poznaje nowe osoby i nawiązuje romans z ojcem swojego przyjaciela.
Kolejne powieści Colette wywoływały nie mniejszy skandal. W latach 20.XX wieku pisarka opublikowała książkę „Le blé en herbe”. Powieść przedstawia historię dwojga nastolatków, którzy podczas wakacji poznają miłość uczuciową i fizyczną ; dziewczyna poprzez odkrycie mocy uwodzenia mężczyzn, a chłopak poprzez romans z o wiele starszą od niego kobietą.
.Publikacja książki, która pokazuje miłość nastolatków zmysłową, a nie jedynie uczuciową, odebrana była na początku XX wieku jako prowokacja, pomimo relatywnej powściągliwości w słownictwie pisarki dotyczącym odkrywania przez nastolatków miłości fizycznej. Powieść inspirowana była relacją pisarki – wówczas 47-letniej – z 16-letnim synem jej męża. „Le blé en herbe” była również pierwszą powieścią, którą podpisała własnym nazwiskiem – po serii o Klaudynie, podpisywanej pseudonimem męża i kilkoma publikacjami, na których widniały ich oba nazwiska. „Le blé en herbe” zaznaczyło zatem również emancypację literacką Colette.
oprac.JM
