Krakowski Salon Poezji w Teatrze Muzycznym w Łodzi [Program]

W Teatrze Muzycznym w Łodzi zagości pierwszy w tym sezonie Krakowski Salon Poezji. W dniu 19 października poświęcony będzie twórczości niedawno zmarłej poetki, nagrodzonej w zeszłym roku Nagrodą Literacką „Nike” Urszuli Kozioł.

Krakowski Salon Poezji

.Krakowski Salon Poezji to wydarzenie kulturalne wymyślone przez Annę Dymną. Od kilku sezonów do grona jego gospodarzy należy Teatr Muzyczny w Łodzi, gdzie w wybraną niedzielę miesiąca przedstawiciele różnych pokoleń aktorów interpretują poezje wybitnych twórców. Po wakacyjnej przerwie cykl powraca na łódzką scenę, a pierwsze ze spotkań przebiegnie pod hasłem „W rytmie korzeni. Poezja Urszuli Kozioł”.

Jak zapowiadają organizatorzy, salon będzie podróżą przez różne okresy twórczości poetki, bo znajdą się tam zarówno wiersze napisane przez nią w czasach młodości, m.in. „W rytmie korzeni” (1963) czy „Powrót do nie wiem” (1969), jak i te z wydanego i nagrodzonego w zeszłym roku Nagrodą Literacką „Nike” tomu „Raptularz” (2023). Ich wyboru dokonał czuwający nad artystyczną formą Salonu Bronisław Maj – pochodzący z Łodzi poeta, aktor, historyk literatury i krytyk literacki.

Teatr Muzyczny w Łodzi

.W dniu 19 października o godz. 12 wraz z nim interpretacji utworów podejmą się solistka Teatru Muzycznego w Łodzi Emilia Klimczak oraz Kamila Klimczak – aktorka związana z Teatrem Bagatela w Krakowie, wielokrotnie nagradzana artystka legendarnej krakowskiej Piwnicy Pod Baranami.

Spotkanie z poezją jak zwykle dopełni muzyka. Tym razem recytatorom towarzyszyć będą instrumenty smyczkowe tria Industria. Zespół stworzony przez absolwentki łódzkiej Akademii Muzycznej – Agatę Miłoś (skrzypce), Malwinę Miękoś (altówka) oraz Sylwię Trendowicz (wiolonczela) jest laureatem prestiżowych nagród ogólnopolskich oraz międzynarodowych, w tym przyznawanych w plebiscycie Wiosła Kultury 2020. Na kolejny Krakowski Salon Poezji Teatr Muzyczny zaprosi publiczność 23 listopada.

Teatr Klasyki Polskiej – laboratorium pamięci, tożsamości i wolności

.Nasze przedstawienia prezentowaliśmy na ponad 80 scenach w całej Polsce. Patronuje nam w tym idea objazdu, która towarzyszyła Reducie Juliusza Osterwy, pokazywania najwybitniejszej literatury w jej scenicznym urzeczywistnieniu publiczności w całym kraju. Podczas naszych wędrówek spotykaliśmy widownię żywo zainteresowaną naszą pracą. Teatr Klasyki Polskiej odpowiada na jej potrzebę obcowania z najwartościowszymi utworami polskiej dramaturgii klasycznej, wystawianymi w najwyższej możliwej zgodności z ich literą i duchem – pisze Jarosław GAJEWSKI

Jedną z ważniejszych idei towarzyszących powstaniu Teatru Klasyki Polskiej była myśl, że klasyka to coś więcej niż współczesność. To nośnik pamięci i tożsamości, a zarazem sprawdzony instrument oglądu współczesności. Klasyka pozwala na naszą współczesność spojrzeć z dystansu, a jednocześnie wniknąć w jej niewidzialne zakamarki. Jak teleskop i mikroskop jednocześnie. Sięgając po klasykę, odkrywamy, że w sobie właściwy sposób jest ona częścią naszej współczesności. Bez niej, bez punktów odniesienia, bez możliwości porównań, współczesność byłaby dla nas zabójczym chaosem.

Klasyka łączy. Jednak samo słowo „klasyka”, choć jest powszechnie znane, to charakteryzuje się wystarczającą nieostrością, by pojawiły się trudności z precyzyjną odpowiedzią na pytanie, czym ona właściwie jest. W latach 70. ubiegłego wieku Jarosław Marek Rymkiewicz w tekście Co to jest klasycyzm w teatrze pisze o „archetypicznych postaciach w archetypicznych sytuacjach” pozwalających teatrowi odgrywać „wieczną komedię człowieczeństwa”.

.Zasugerowane niedawno na łamach miesięcznika „Teatr” przez prof. Jacka Kopcińskiego „uznanie” za kryterium „klasyczności” może się wydać wystarczające, jeśli wspólnota pamięci kulturowej nie jest kwestionowana. Niewykluczone jednak, że nadchodzą czasy, a nawet, że już nadeszły, kiedy polska klasyka będzie kwestionowana – będzie jej odbierane „uznanie”, napotka „odmowę uznania” i „odrzucenie”.

LINK DO TEKSTU: https://wszystkoconajwazniejsze.pl/jaroslaw-gajewski-teatr-klasyki-polskiej/

PAP/MJ