Najnowsze badanie wykazało, że perfekcjonizm u młodych ludzi jest związany z depresją i zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi

Nowo opublikowana metaanaliza przeprowadzona przez zespół naukowców z University College London pod kierownictwem Jessicy Lunn wykazała, iż perfekcjonizm często łączy się ze stanami lękowymi, zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi (OCD) i depresją u młodych ludzi w wieku od 6 do 24 lat. Badanie zostało opublikowane w czasopiśmie Cognitive Behavior Therapy, informuje portal PsyPost.

Perfekcjonizm grozi depresją

.Perfekcjonizm to cecha osobowości charakteryzująca się wysokimi standardami, samokrytycyzmem i tendencją do dążenia do perfekcji. Chociaż perfekcjonizm może być adaptacyjny w niektórych kontekstach, został powiązany z różnymi negatywnymi skutkami, w tym lękiem, depresją i OCD. Wcześniejsze badania sugerowały, że perfekcjonizm może być szczególnie problematyczny u młodych ludzi, którzy wciąż rozwijają poczucie własnej wartości i mogą być bardziej podatni na negatywne skutki tendencji perfekcjonistycznych.

W swoich badaniach Jessica Lunn i jej współpracownicy przeprowadzili systematyczny przegląd i metaanalizę badań dotyczących związków między perfekcjonizmem a objawami lęku, OCD i depresji u młodych ludzi w wieku od 6 do 24 lat. Przeszukali wiele baz danych w poszukiwaniu odpowiednich badań opublikowanych w latach 1980-2020 i zidentyfikowali 32 badania, które spełniły ich kryteria włączenia. W badaniach wzięło udział łącznie 10 773 uczestników.

Problemy ze zdrowiem psychicznym u młodych ludzi

.Odkryli, że oba aspekty perfekcjonizmu, zwane „dążeniami do perfekcjonizmu” i „perfekcjonistycznymi obawami”, były powiązane z problemami ze zdrowiem psychicznym u młodych ludzi. Obawy perfekcjonistyczne (gdy ludzie zbytnio martwią się o bycie doskonałym) były silniej związane z objawami lęku, zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi i depresji w porównaniu z dążeniami perfekcjonistycznymi (chęć osiągnięcia wysokich standardów). Powiązania były spójne w różnych grupach wiekowych, płciach i krajach zamieszkania.

Wyniki te są zgodne z wcześniejszymi badaniami nad negatywnymi skutkami perfekcjonizmu u dorosłych i sugerują, że perfekcjonizm może być czynnikiem ryzyka rozwoju psychopatologii u młodych ludzi. Zespół badawczy zauważa, że ​​powiązania między perfekcjonizmem a psychopatologią były silniejsze w próbkach klinicznych niż w próbkach nieklinicznych. Sugeruje to, że perfekcjonizm może być szczególnie problematyczny u osób, które już doświadczają objawów lęku, OCD lub depresji.

Czynniki ryzyka rozwoju psychopatologii

.Wyniki sugerują, że perfekcjonizm jest czynnikiem ryzyka rozwoju psychopatologii u młodych ludzi, a interwencje mające na celu zmniejszenie obaw związanych z perfekcjonizmem i promowanie adaptacyjnych dążeń perfekcjonistycznych mogą być korzystne w zapobieganiu lub leczeniu objawów lęku, ZOK i depresji.

Zdaniem ekspertów jednymi z głównych wad badania zespołu Jessicy Lunn był brak uwzględnienia takich czynników jak pochodzenie etniczne, status społeczno-ekonomiczny i aspekty kulturowe, przy analizowaniu związków jakie zachodzą pomiędzy perfekcjonizmem a stanami lękowymi, czy depresją. Drugim znaczącym ograniczeniem metaanalizy ma być to, że większość badań uwzględnionych w niej miała charakter przekrojowy, co ogranicza możliwość wyciągania wniosków przyczynowych na temat związku między perfekcjonizmem a psychopatologią.

Kryzys w polskiej psychiatrii

.Na temat wzrostu zdiagnozowanych przypadków depresji wśród dzieci i młodzieży w Polsce na łamach “Wszystko Co Najważniejsze” pisze Bartosz KABAŁA w tekście “Depresja. Więcej pytań niż odpowiedzi“.

“Światowa Organizacja Zdrowia szacuje, że na depresję cierpi ok. 280 milionów osób na całym świecie. Każdego roku z powodu depresji skuteczne próby samobójcze podejmuje 700 tys. osób. Choć przypuszcza się, że ok. 5 proc. dorosłej populacji cierpi na depresję, to coraz większym i bardziej zauważalnym problemem staje się depresja wśród młodzieży, a nawet dzieci. W Polsce między 2017 a 2021 rokiem nastąpił wzrost zdiagnozowanych przypadków wśród dzieci i młodzieży z 12 tys. do 25 tys. Sprawa jest poważna, a zgłaszany przez ekspertów kryzys w polskiej psychiatrii, zwłaszcza dzieci i młodzieży, nie napawa optymizmem”.

“Każdy zapewne ma w wyobraźni jakiś obraz depresji, jej objawów i skutków. Jeśli nie znamy dokładnych kryteriów i przebiegu, za depresję może uchodzić każdy smutek lub rzadsze okazywanie radości. Może się wydawać, że definicja depresji jest mglista i brak jej konkretnej formy. Intuicyjnie myślimy, że choroby umysłu, których przecież nie diagnozuje się badaniem obrazowym, jak tomografia komputerowa, ani nie ogląda się ich pod mikroskopem, są trudno uchwytne i rozpoznawalne „na oko”. W psychiatrii do zdiagnozowania zaburzenia depresyjnego wymagane jest spełnienie ściśle określonych kryteriów” – pisze Bartosz KABAŁA.

PAP/WszystkoCoNajważniejsze/MJ