Polonez wpisany na listę UNESCO
Certyfikat UNESCO odebrali przedstawiciele instytucji i organizacji zaangażowanych w opracowanie wniosku o wpisanie poloneza na Listę Reprezentatywną Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości – poinformował we wtorek MKiDN.
Certyfikat UNESCO
.„Certyfikat UNESCO odebrali dziś przedstawiciele instytucji i organizacji zaangażowanych w opracowanie wniosku o wpisanie naszego tańca na Listę Reprezentatywną Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości. Polonez – tradycyjny taniec polski – został uhonorowany w grudniu 2023 r. podczas 18. sesji Komitetu Międzyrządowego ds. Ochrony Niematerialnego Dziedzictwa w Kasane w Botswanie. To szósta polska tradycja jaka znajduje się na liście dziedzictwa UNESCO” – poinformowało we wtorek MKiDN.
„W uroczystości, która odbyła się w siedzibie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, uczestniczyli przedstawiciele Sekcji Polskiej CIOFF – Międzynarodowej Rady Stowarzyszeń Folklorystycznych, Festiwalu Sztuki Ludowej, Baletu Dworskiego Cracovia Danza, Narodowego Instytutu Muzyki i Tańca, Narodowego Instytutu Dziedzictwa, Miejskiego Ośrodka Kultury w Józefowie, Urzędu Miasta Krakowa, Teatru Tańca Uniwersytetu Warszawskiego „Warszawianka” oraz Zespołu Pieśni i Tańca Politechniki Warszawskiej” – podał resort kultury.
Polonez – historia
.Historia poloneza sięga XVI w. Początkowo taniec występował pod różnymi nazwami m.in. „polski”, „chodzony” czy „łażony”, zaś jako „polonez” od XVIII w.. Jest jednym z pięciu tradycyjnych tańców polskich.
W niemal każdej polskiej szkole średniej tradycją jest, że polonez otwiera studniówkę. Polonez jest także elementem wesel i lokalnych uroczystości. Ze względu na swoją popularność, tańczony jest także spontanicznie w związku z obchodami świąt narodowych.
Polonez jest szóstą polską tradycją wpisaną na listę UNESCO. W poprzednich latach wpisem wyróżniono szopkarstwo krakowskie (2018 r.), kulturę bartniczą (2020), sokolnictwo (2021 r.), tradycję dywanów kwiatowych na procesje Bożego Ciała (2021 r.) oraz flisactwo w 2022 r.
Tradycja jako ważny przejaw dziedzictwa kulturowego
.Sekretarz Generalna Polskiego Komitetu ds. UNESCO, Alicja JAGIELSKA-BURDUK i przewodniczący Polskiego Komitetu ds. UNESCO, prof. Michał KLEIBER na łamach „Wszystko co Najważniejsze” zaznaczają, że: „Cały świat coraz bardziej docenia znaczenie niematerialnego dziedzictwa kulturowego, stanowiącego – obok zabytków, dzieł sztuki czy kolekcji cennych eksponatów – żywe przejawy niematerialnych tradycji kulturowych odziedziczonych po przodkach i przekazywanych kolejnym pokoleniom. Innymi słowy, termin „dziedzictwo niematerialne” oznacza praktyki, wyobrażenia, przekazy, wiedzę i umiejętności, a także związane z nimi przedmioty, artefakty i przestrzeń kulturową, uznawaną przez różnorodne wspólnoty społeczne za ważną część ich dziedzictwa. Wśród tak rozumianych elementów są m.in. przekazy dotyczące tradycji muzycznych, rytuałów i obrzędów społeczno-kulturowych, sposobów leczenia, tradycyjnego rzemiosła czy obcowania z przyrodą. Niematerialne dziedzictwo kulturowe jest zakorzenione w tradycji, ale jednocześnie jest współczesne i żywe, reprezentuje stale przekształcane praktyki zachowań społecznych”.
„Stopniowe dochodzenie na poziomie międzynarodowym do potrzeby ochrony tego dziedzictwa stanowiło złożony proces zwieńczony przyjęciem w 2003 r. konwencji UNESCO w sprawie ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego. W tym roku obchodzimy 20-lecie konwencji i jest to w naszym przekonaniu właściwy moment, aby podkreślić wysoki poziom ochrony dziedzictwa niematerialnego w kraju oraz zaangażowanie Polski w międzynarodowej debacie w tym zakresie na szerokim forum UNESCO”.
„Dziedzictwo kulturowe jest ze swej natury heterogeniczne na poziomie zarówno krajowym, jak i globalnym, a różnorodność przejawów dziedzictwa niematerialnego potwierdza tezę o różnorodności dziedzictwa kulturowego. Dziedzictwo materialne i dziedzictwo niematerialne to pojęcia nakładające się na siebie. Nie można zatem mówić o dychotomicznym, zupełnym podziale na dziedzictwo materialne i niematerialne, albowiem elementy dziedzictwa niematerialnego tworzą ważny fragment dziedzictwa materialnego. Konwencja UNESCO stanowi instrument prawa międzynarodowego regulujący ochronę niematerialnych wytworów dziedzictwa kultury, chociaż elementy ochrony tego dziedzictwa pojawiają się także w innych aktach” – piszą Alicja JAGIELSKA-BURDUK i prof. Michał KLEIBER w tekście „Tradycja jako ważny przejaw dziedzictwa kulturowego„.
PAP/Maciej Replewicz/WszystkocoNajważniejsze/eg
