Spektakl „Teach me not!” w Nowym Teatrze w Warszawie

Wojciech Grudziński zaprosił do nowego projektu swojego dawnego profesora z Codarts University for the Arts w Rotterdamie. Usłyszał odmowę. Zamiast przerwanego dialogu powstała choreografia, która bada relacje władzy, pamięci i ciała, także wtedy, gdy mistrza w sali po prostu nie ma. Spektakl „Teach me not!” Grudzińskiego bada choreografię odmowy. Pokazuje, że w tańcu, tak jak w relacjach międzyludzkich, „nie” może stać się początkiem nowego ruchu. Polska premiera 4 września 2025 roku.

Spektakl, który może szokować

.Dziesięć lat po ukończeniu studiów Wojciech Grudziński chciał odwrócić role. To on miał zaprosić, poprowadzić, zainicjować wspólną pracę. Profesor odmówił, a ta decyzja otworzyła przestrzeń do stworzenia choreografii opartej na braku. Braku, który mówi równie wiele, co obecność. Teach Me Not! jest opowieścią o relacji mistrz–uczeń, w której przeszłość miesza się z teraźniejszością, a uczucia podziwu przeplatają się z pretensjami.

Centralnym punktem spektaklu staje się baletowy drążek, obiekt praktyczny, ale też symboliczny. Wypolerowane drewno, gładkie i solidne, przez lata dotykane przez niezliczone dłonie. Drążek jest narzędziem, które kształtuje ciało tancerza, ale też utrwala hierarchie. Może być wsparciem lub protezą, symbolem tradycji, a nawet obiektem fetyszyzacji. W jego strukturze zapisana jest historia i genealogia ruchu, przekazywana z pokolenia na pokolenie.

Studio tańca kryje w sobie ślady tych, którzy je wypełniali plamy potu, odciski na lustrach, kurz w kątach. To materialne archiwum relacji i wysiłku, które w Teach Me Not! staje się tłem dla pytań o granice i wolność. Co dzieje się z relacją, gdy znika jej oś – nauczyciel? Czy brak hierarchii jest równoznaczny z równością? I czy odmowa jest aktem buntu, czy próbą odzyskania podmiotowości?

Spektakl „Teach me not!” Grudzińskiego bada choreografię odmowy. Pokazuje, że w tańcu, tak jak w relacjach międzyludzkich, „nie” może stać się początkiem nowego ruchu. W Teach Me Not! każdy gest, chwyt drążka, spojrzenie w pustą przestrzeń sali, jest zapisany w napięciu między pamięcią a teraźniejszością.

To choreografia, która dzieje się także poza sceną, w świadomości widza, który sam musi odpowiedzieć na pytanie, czy potrafi powiedzieć „nie” i ponieść konsekwencje.

Newsletter KULTURA NAJWAŻNIEJSZA

.„Kultura Najważniejsza” to newsletter, w którym podpowiadamy, co warto obejrzeć, co przeczytać, czego posłuchać, ale i czego – posmakować. Odrywając się od codzienności, chcemy przypomnieć o fascynującym świecie kultury i sztuki, na który warto znaleźć czas.

Sztuka wyraża nasze estetyczne potrzeby. Prowokuje do myślenia, pobudza kreatywność, wyzwala emocje. Pozwala poczuć się wyjątkowo, a co najważniejsze, wzbogaca nas samych. Chcemy razem, wspólnie z Państwem, wybierać, to co najważniejsze w kulturze. W każdy czwartek, punktualnie o godzinie 21.00 znajdą Państwo w swojej skrzynce e-mailowej zbiór propozycji kulturalnych, które warto uwzględnić podczas planowania weekendu.

Przedstawiamy premiery kinowe, a także filmy dostępne na platformach streamingowych dla tych, którzy wolą rozkoszować się kulturą w domowym zaciszu. Przypominamy o klasykach, wracamy do pozycji, które zdobyły największe nagrody filmowe i wywarły wpływ na pokolenia oraz do których nawiązuje współczesna kinematografia – i nie tylko.

Nie zapominamy również o koncertach czy płytach. Muzyka pełni tu ważną rolę. Dzięki „Kulturze Najważniejszej” nie ominie Państwa absolutnie żadne wartościowe wydarzenie. 

Zachęcamy do zapisania się do specjalnego, bezpłatnego newslettera „Kultura Najważniejsza”, który pozwoli Państwu zaplanować kulturalny weekend [LINK DO ZAPISÓW].

Oprac. LW