Wystawa Caravaggia w Rzymie przedłużona

O dwa tygodnie, do 20 lipca, przedłużono z powodu ogromnego zainteresowania wystawę „Caravaggio 2025” w Palazzo Barberini w Rzymie – ogłosiła dyrekcja tej galerii sztuki. Wystawa Caravaggia w Rzymie obejmuje 24 obrazy artysty, które zostały sprowadzone sprowadzone z wielu muzeów na świecie. Do tej pory ekspozycję zobaczyło około 400 tysięcy osób.

Wystawa Caravaggia w Rzymie

.Otwarta na początku marca wystawa to jedno z najważniejszych wydarzeń w kulturze w Wiecznym Mieście w tym roku. Wśród prezentowanych dzieł Caravaggia jest między innymi „Ecce Homo”, wystawiane w madryckim muzeum Prado, które przywieziono do Włoch po raz pierwszy od czterech wieków. Na tej samej ścianie po raz pierwszy zawieszono dwa obrazy przedstawiające świętego Jana Chrzciciela. Obejrzeć można również portret świętej Katarzyny Aleksandryjskiej z muzeum Thyssen-Bornemisza Museum w Madrycie.

„Prace Caravaggia to niewyczerpane pole badań” – podkreśliła jedna z kuratorek ekspozycji Francesca Cappelletti. Tłumacząc sens jej tytułu: „Caravaggio 2025”, powiedziała: „Zwiedzający zobaczą to, co wiemy o nim w tym roku, czyli we współczesnej perspektywie badań i najnowszych odkryć”. Niektóre z dzieł należały kiedyś do potężnego rodu Barberini, właścicieli pałacu – miejsca obleganej wystawy.

Kim był Michelangelo Merisi da Caravaggio?

.Jest ona otwarta od poniedziałku do środy od 9.00 do 22.00, a od czwartku do niedzieli – do północy. Jednak nawet te przedłużone godziny okazały się niewystarczające w obliczu wielkiego zainteresowania Włochów i turystów z całego świata. W ostatnich dniach wystawy nie będzie można już na niej zobaczyć obrazu „Muzycy”. 9 lipca wróci on do Metropolitan Museum of Art w związku z wcześniejszymi zobowiązaniami tej placówki.

Michelangelo Merisi da Caravaggio urodził się w Mediolanie w 1571 roku. Wśród historyków sztuki ma opinię wielkiego reformatora europejskiego malarstwa. Przez kilkanaście lat z powodzeniem tworzył w Rzymie, skąd jednak musiał uciekać z powodu popełnionego przez siebie zabójstwa. Przebywał następnie w Neapolu, na Malcie, na Sycylii.

Wkrótce po śmierci w 1610 roku w Porto Ercole w Toskanii został zapomniany i ponownie odkryty przez krytyków sztuki w XX wieku. Jego obrazy znajdują się na stałe w najbardziej prestiżowych placówkach muzealnych na świecie, takich, jak paryski Luwr, Galeria Uffizi we Florencji, Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku, Prado, Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu i National Gallery w Londynie. Do Rzymu przywieziono też dzieła z prywatnych kolekcji.

Malarstwo i jego ogrom środków ekspresji

.Na temat malarstwa i jego różnych tradycji, technicznych specyfikacji, na łamach “Wszystko Co Najważniejsze” pisze prof. Łukasz HUCULAK w tekście “Malarstwo. Wszędzie malarstwo“.

“Nie jest to rozrywka łatwa. Malarstwo współczesne wielu kojarzy się ze zjawiskami o stuletniej tradycji: z kubizmem, abstrakcją, surrealizmem itd. Tymczasem artyści, nie unikając najróżniejszych eksperymentów, poszukują nowych kierunków i inspiracji, tak w odleglejszej przeszłości, jak i najbardziej utopijnej przyszłości. I choć naiwnością byłoby liczyć na masowe zapotrzebowanie na tę formę kultury, są przypadki, które dowodzą, że nie należy wcale godzić się z elitarnością ograniczoną do wybranych grup społecznych”.

“Gatunkowe podziały, sunące wzdłuż technicznej specyfikacji: malarstwo, rzeźba, rysunek, tak ważne jeszcze w XIX wieku, zaczęły tracić na znaczeniu już w wieku XX, a we współczesnej praktyce artystycznej i wystawienniczej uległy niemal całkowitemu zatarciu. Słusznie, bo nie o technikalia, czyli użyte środki, tu chodzi, ale o cel – estetyczne ekstazy i intelektualne olśnienia”.

.”Technika nie stawia już dziś poważniejszych wyzwań. Owszem, maluje się nadal, lecz coraz śmielej żonglując mediami. Coraz więcej twórców konstruuje swoje pokazy, odnosząc się do tytułowych zagadnień zarówno na płaszczyźnie, jak i w trójwymiarze, nierzadko także przy użyciu elektroniki i instalacji multimedialnych. Wszystko, co dziś mamy w ramach sztuk wizualnych zaszeregowane wedle użytego warsztatu, w samych początkach sztuki, kiedy była ona rytuałem lub wywodzącym się z rytuału spektaklem, stanowiło służący scenicznej ekspresji rekwizyt: maski prehistorycznych szamanów, świątynna architektura, iluzjonistyczna skenografia antycznej Grecji” – pisze prof. Łukasz HUCULAK.

LINK DO TEKSTU: https://wszystkoconajwazniejsze.pl/prof-lukasz-huculak-malarstwo-wszedzie-malarstwo

PAP/Sylwia Wysocka/MJ