Benedykt XVI

Perogrio Odifreddi, włoski profesor, matematyk i ateista przez wiele lat korespondował i spotykał się z papieżem Benedyktem XVI. W trakcie audiencji głównie dyskutowali – o kościele, wierze, historyczności Jezusa czy kondycji współczesnego człowieka. Niedługo przed śmiercią papieża wszystkie nieznane dotychczas listy i zapisy rozmów zostały zebrane i uporządkowane w książce „W poszukiwaniu prawdy”. Ten dialog pomiędzy papieżem a naukowcem sceptykiem, choć prowadzony z krańcowo różnych pozycji, ukazuje jeden, wspólny cel, którym jest dążenie do wzajemnego zrozumienia i poszukiwanie prawdy.

Tradycja katolicka zawsze stała na straży wartości ludzkiego rozumu, zgodnie z wizją Boga będącego zarówno Miłością, jak i Logosem. Papież teolog uważał, że jest to podstawa do szukania punktów stycznych i wspólnej płaszczyzny również z ludźmi, którzy nie podzielają wiary chrześcijańskiej

Duet Wojtyła-Ratzinger rządził Kościołem kilka dekad. To, że wybitny filozof, jakim był Karol Wojtyła, tak świetnie rozumiał się z wybitnym teologiem, jakim był Joseph Ratzinger, uformowało w historii Kościoła epokę, do której obecnie wielu tęskni.

W dzisiejszym komentarzu Najważniejsze Dnia Michał KŁOSOWSKI pochyla się nad komentarzami narastającymi wokół pogrzebu Benedykta XVI. Jak podkreśla, dorobek Ratzingera będzie analizowany jeszcze przez wiele lat.

Jeśli na ziemi jest cokolwiek, co ze swej natury musi wyrażać centralność Boga, to jest to Msza Święta. Kardynał Ratzinger przypomniał tę prawdę.

Przez całą niedzielę z BENEDYKTEM XVI żegnali się kardynałowie, biskupi oraz pracownicy Watykanu.W poniedziałek o godz. 7 rano ciało Benedykta XVI przewieziono do Bazyliki św. Piotra.

Najnowsze wydanie tygodnika „Wszystko Co Najważniejsze” dedykujemy zmarłemu papieżowi-seniorowi, Benedyktowi XVI. Jego odejście traktować można bowiem jako koniec pewnej epoki, nie tylko w dziejach Kościoła, ale zdawać się może – w historii świata zachodniego.

Bliska i merytoryczna współpraca oraz następstwo pontyfikatów łączą papieża Polaka i papieża Niemca. Magisterium Benedykta XVI stanowi najbliższy kontekst nauczania Jana Pawła II.

Ziemski koniec przyszedł dokładnie tak, jak miał przyjść: w spokoju, zapowiedziany. Wyczekiwany niejako, bo przecież tak jest utkane życie człowieka: kiedyś kończy się tu, na Ziemi i zaczyna tam, gdzie my jeszcze nie mamy dostępu.

Człowiek jest rzeczywiście, jak mówi Arystoteles, „istotą polityczną”, ale nie można go zredukować do polityki i ekonomii. Prawdziwy i najgłębszy problem z teologiami wyzwolenia widzę w ich skutecznym pominięciu idei Boga.