Weszliśmy w epokę postideologii, polegającej na skupianiu obywateli nie wokół projektu społecznego, ale wokół osoby. Mamy do czynienia ze swego rodzaju wypaczonym bonapartyzmem, ubranym w szaty ultranowoczesnego progresywizmu, w którym postać zbawcy została zastąpiona przez menedżera. Emmanuel Macron jedynie wykorzystuje dezintegrację obu wielkich obozów politycznych, które od dawna nie opierały się już na żadnej solidnej podstawie ideologicznej.
Tekst dostępny jedynie w wariancie PREMIUM. Aby założyć Konto PREMIUM - [TUTAJ]. Obecnie Konto PREMIUM jest kontem BEZPŁATNYM.
Jeśli posiadasz już konto PREMIUM, zaloguj się.
Obawiam się, że francuska chrystianofobia jest jeszcze zbyt duża, by zadziałały właściwe mechanizmy obronne skłaniające do kompromisu i wspólnego działania różne przecież prawicowe środowiska we Francji. A współdziałanie prawicy z centrum jest tu kluczem do sukcesu ponieważ bez zdobycia centrum nie będzie można ograniczyć wpływów drugiej strony. Może się też okazać, że już jest pozamiatane ponieważ środowiska lewicowo-liberalne już poddały się, miękkiemu na razie, terrorowi islamskiemu i zgłaszają chęć do dialogu i ustanowieniu szariatu w wyznaczonych przez islamistów strefach.