konserwatyzm

W jednej z ważniejszych debat XIII Kongresu Polska Wielki Projekt – tematem była przyszłość konserwatyzmu – dyskutowali Mary EBERSTADT, prof. Zbigniew STAWROWSKI i Bronisław WILDSTEIN. Debatę prowadził prof. Michał ŁUCZEWSKI.

Trump – a szerzej styl polityki, który reprezentuje – nie zdobył władzy dzięki religijnej prawicy, ale raczej dzięki prawicy postreligijnej. Jego prezydenturę umożliwił proces sekularyzacji, który prawica religijna od dawna usiłuje zwalczać.

Co dalej z konserwatyzmem? Odpowiadając na to pytanie, najnowsze wydanie „Wszystko Co Najważniejsze” rozpoczynamy tekstem prof. Aleksandra HALLA. „Wolność własnego sumienia, szacunek dla ludzkiego życia to są wartości dla konserwatystów niezwykle ważne” pisze założyciel Ruchu Młodej Polski i minister w rządzie Tadeusza Mazowieckiego. Tekst ten czytać można jako swoiste credo, które warto znać.

Żaden ideowy konserwatysta nie mógł się znaleźć w Koalicji Obywatelskiej w chwili, gdy lider tej partii, Donald Tusk, za warunek kluczowy postawił kwestię akceptacji radykalnej koncepcji liberalizacji ustawy aborcyjnej. Wolność własnego sumienia, szacunek dla ludzkiego życia to są wartości dla konserwatystów niezwykle ważne, dlatego nie mogli się znaleźć na listach wyborczych tego ugrupowania.

Ponieważ postawa konserwatywna wyrasta z naturalnego porządku rzeczy, sądzę, że nie zaniknie i będzie cechowała ludzi nadal, także w kolejnych dekadach XXI wieku – pisze prof. Zbigniew STAWROWSKI

W miarę jak współczesny liberalizm coraz gorliwiej przyjmował globalistyczną wrażliwość wrogą zachodniemu dziedzictwu, konserwatywni obrońcy kulturowego dziedzictwa znaleźli się w ogniu ataków jako rasiści, bigoci, ksenofobi i tym podobni.

Znaczenie współpracy wyszehradzkiej, środkowoeuropejska wspólnota losów, związki kulturowe i historyczne między Polską a Czechami to hasła powtarzane jak mantra przez polityków i intelektualistów w Polsce. Niestety rzadko kiedy idzie za nimi autentyczna próba głębszego zrozumienia sąsiadów.

Podczas negocjacji z UE jednym z najtrudniejszych zadań Victora Orbána było zsynchronizowanie polityki zagranicznej z osobistym programem.

Tak w Europie, jak i w Stanach Zjednoczonych, konserwatyzm odbudowuje się na fundamentach „społecznych”. Chce, by działalność publiczna podlegała wyższym celom moralnym – w poszanowaniu godności ludzi pracy, stabilności społecznej i spójności narodowej.

To jedna z ciekawszych debat XI Kongresu Polska Wielki Projekt. W debacie, którą poprowadził prof. Ryszard LEGUTKO, dyskutowali Todd HUIZINGA, prof. Francisco José CONTRERAS, i prof. Renato CRISTIN.

Rośnie liczba młodych Europejczyków, którzy określają swoje poglądy jako prawicowe. Najnowsze badanie pokazuje również porażkę lewicy.

W XIX w. nacjonaliści nieśli sztandar liberalizmu: byli demokratami, patrzyli w przyszłość i wierzyli w postęp. Dziś już tak nie jest.

Można pogodzić ideę wspólnoty i gospodarki. Dobrze radzące sobie firmy są formą społeczności. Konflikt pomiędzy społecznością a rynkiem nie jest nieusuwalny. Rynek funkcjonuje dobrze wyłącznie w oparciu o sieć relacji społecznych.

Idee konserwatyzmu, zwłaszcza te dotyczące pomocniczości, przyczyniłyby się do poprawy funkcjonowania UE. Jednak na razie ani Polska, ani Węgry nie sformułowały wizji tego, jak powinna być zorganizowana „konserwatywna” Europa.

Pod rządami stronnictwa złożonego w największej mierze z posłów o rodowodzie stańczykowskim Galicja stała się ważnym ośrodkiem życia politycznego, kulturalnego, ekonomicznego Polski, wychowując kadrę nauczycieli i urzędników, z których rekrutowało się pierwsze pokolenie polityków II Rzeczpospolitej.

Rok 2019 został przez „The Washington Post” określony „rokiem protestów”.

Liberał korzysta ze swojego niezbywalnego, indywidualistycznego prawa do wolności osobistej, która jest wartością nadrzędną tylko w takim zakresie, w którym jego indywidualna wolność osobista nie narusza wolności innego człowieka. Przeciwstawia się kolektywizmowi, ceni wartości demokratyczne i prawa obywatelskie czy własność prywatną i wolny rynek.

Ciekawe jest, że zarówno M. Lilla, jak i J. Zielonka dostrzegają ten sam błąd niepolityczności, życzeniowego myślenia liberalnych polityków, łudzących się, że Trump, brexit, Ruch Pięciu Gwiazd, Kaczyński i Orbán to przypadek i wkrótce liberałowie, czytaj „normalność”, wygrają i będzie tak, jak było. Tęsknota za przeszłością usprawiedliwia brak wizji przyszłości.