Zaniedbane katastrofy
Zapraszam Państwa do osobistej podróży przez najważniejsze wydarzenia minionego tygodnia, łącząc informację i naukę, szukając zrozumienia w rzeczywistości współczesnych, globalnych wyzwań. Temat dzisiejszego wydania to zaniedbane katastrofy przesiedleńcze na podstawie raportu Norweskiej Rady ds. Uchodźców.
Dobrej lektury,
Mateusz Krawczyk
Przegląd tygodnia:
Mali: Wojskowi przywódcy Mali zaproponowali przywrócenie rządów cywilnych w ciągu dwóch lat, po zamachu stanu w sierpniu 2020 roku i niedotrzymaniu wcześniejszego terminu wyborów, co doprowadziło do nałożenia sankcji. Przywódca wojskowy pułkownik Assimi Goita podpisał w poniedziałek dekret odczytany przez telewizję państwową, w którym stwierdza, że „czas trwania okresu przejściowego ustala się na 24 miesiące (od) 26 marca 2022 roku”.
Syria: Wspierane przez Stany Zjednoczone Syryjskie Siły Demokratyczne oświadczyły, że zwrócą się do rządu syryjskiego o wsparcie, jeśli Turcja zdecyduje się rozpocząć przeciwko nim nową operację wojskową w północnej Syrii. Kierowane przez Kurdów SDF powiedziały po wtorkowym spotkaniu swojego dowództwa, że ich priorytetem jest zmniejszenie napięcia w pobliżu granicy z Turcją, ale także przygotowanie się do długiej walki, jeśli Ankara zrealizuje swoją groźbę.
Liban: Libańskie wojsko aresztowało 64 osoby, które próbowały wypłynąć z północnego Libanu, aby dostać się do Europy – poinformowało dowództwo armii. Zgodnie z oświadczeniem armii, migranci – Libańczycy, Syryjczycy i Palestyńczycy – zostali zatrzymani we wtorek i byli przesłuchiwani, z wyjątkiem jednej ciężarnej kobiety, która została przewieziona do szpitala.
Dominikana: Minister środowiska i zasobów naturalnych Republiki Dominikańskiej Orlando Jorge Mera został zastrzelony w swoim biurze przez bliskiego przyjaciela, podała kancelaria prezydenta w oświadczeniu. Atak miał miejsce w poniedziałek wieczorem w biurze Mery na czwartym piętrze w Santo Domingo, podały władze. Fausto Miguel de Jesus Cruz de la Mota został później aresztowany po przyznaniu się do zbrodni księdzu w miejscowym kościele.
Hongkong: Najgłośniejsza w Hongkongu sprawa dotycząca bezpieczeństwa narodowego została skierowana na rozprawę przed Wysokim Sądem po 15 miesiącach postępowania przygotowawczego, podczas którego większość z 47 oskarżonych przebywała w areszcie. Zgodnie z ustawą o bezpieczeństwie, którą Pekin wprowadził w 2020 r. w następstwie protestów demokratycznych, które miały miejsce rok wcześniej, prodemokratom zarzuca się „spisek mający na celu działalność wywrotową” za zorganizowanie nieoficjalnych prawyborów w celu wyłonienia kandydatów w wyborach do Rady Legislacyjnej, które zostały następnie odroczone.
Najbardziej zaniedbane katastrofy związane z przesiedleniam w 2021 roku
Norweska Rada ds. Uchodźców (NRC) publikuje co roku listę dziesięciu najbardziej zaniedbanych kryzysów związanych z przesiedleniami na świecie. Celem NRC jest zwrócenie uwagi na trudną sytuację ludzi, których cierpienie rzadko trafia na międzynarodowe pierwsze strony gazet, którzy nie otrzymują pomocy lub otrzymują ją w niewystarczającym stopniu.
Po raz pierwszy wszystkie dziesięć kryzysów dotyczy kontynentu afrykańskiego. Choć to, że wiele krajów afrykańskich zajmuje wysokie pozycje na liście, nie jest niczym nowym. Na przykład kryzys w Demokratycznej Republice Konga stał się podręcznikowym przykładem zaniedbanej katastrofy, pojawiając się na tej liście sześć razy z rzędu.
Większość międzynarodowych mediów rzadko informuje o tych krajach, poza doraźnymi doniesieniami o konfliktach lub wybuchach epidemii. Dla porównania: W ciągu pierwszych trzech miesięcy wojny na Ukrainie o kryzysie pisano średnio około 85 000 artykułów w języku angielskim dziennie. W całym 2021 roku na temat kryzysu w Burkina Faso napisano 27 000 artykułów w języku angielskim – podaje NRC.
Analizie poddano wszystkie kryzysy wysiedleńcze*, w wyniku których liczba przesiedlonych osób przekroczyła 200 000 – w sumie 41 kryzysów. Lista została stworzona w oparciu o trzy kryteria, którym nadano jednakową wagę:
1. Brak międzynarodowej woli politycznej
2. Brak uwagi mediów
3. Brak pomocy międzynarodowej
Demokratyczna Republika Konga
Burkina Faso
Kamerun
29 kwietnia, 2022 r.
Hugh Kinsella Cunningham / NRC
Połączenie zmian klimatycznych i masowych wewnętrznych przesiedleń doprowadziło do katastrofy humanitarnej w Burkina Faso.
Zdjęcie: Ingebjørg Kårstad/NRC
„To wojna sprawiła, że przyjechałam tutaj i zamieszkałam z babcią. Życie jest trudne przy naszych ograniczonych dochodach” – mówi Mary*.
Zdjęcie: Itunu Kuku/NRC
Dlaczego zwracamy uwagę na jedne katastrofy bardziej niż na inne?
Świat się zmienia, katastrofy się zmieniają i zmienia się teoria. Wszystkie te zmiany wymagają ponownej oceny tego, dlaczego władze, darczyńcy, naukowcy i media zwracają uwagę na niektóre ludzkie cierpienia i zaburzenia społeczne, a na inne nie. Ostatnie badania zarówno w studiach nad rozwojem, jak i studiach nad katastrofami dostarczają narzędzi do odpowiedzi na to pytanie.
Studia nad rozwojem i katastrofami wywodzą się w swojej obecnej formie ze sposobów myślenia, które były obecne w kręgach akademickich i politycznych w późnych latach 50. i 60. ubiegłego wieku. XX wieku. W tym czasie świat odbudowywał się po wojnie światowej, a byłe kolonie Europy uzyskiwały niepodległość. Był to świat, w którym (z kilkoma wyjątkami) konflikty były trzymane w ryzach w ramach niełatwej zimnowojennej równowagi. Był to również świat, w którym rozwijający się system ONZ dawał obietnicę zaspokojenia potrzeb humanitarnych w razie ich pojawienia się. Ten świat już nie istnieje – twierdzą Ben Wisner i J. C. Gaillard, autorzy opracowania An introduction to neglected disasters.
„Rozwój” się zmienił. Dziś byłe państwa kolonialne dzielą się na dwie skrajne grupy: państwa upadłe i państwa rozwijające się o średnim dochodzie. Nie ma już równowagi między supermocarstwami, a wiele konfliktów lokalnych i regionalnych szaleje. System Organizacji Narodów Zjednoczonych jest napięty do granic możliwości z powodu recesji gospodarczej. Wszystko to wpływa na zakres i charakter kryzysów, z którymi borykają się zwykli ludzie, oraz na to, jak kryzysy te są postrzegane przez osoby z zewnątrz.