chiny

Fakt, że Chiny nie są w stanie nawet łagodnie skarcić Moskwy, jest dla świata sygnałem, iż partnerstwo Pekinu z Putinem liczy się dla nich bardziej niż zazwyczaj nieugięte forsowanie nienaruszalności suwerennych granic i polityki nieingerowania w wewnętrzne sprawy innych państw.

Rosja i Chiny otworzyły w piątek nowy most transgraniczny na dalekim wschodzie, który ma za zadanie zwiększyć handel między państwami.

George FRIEDMAN o Ukrainie i tezie Henry’ego Kissingera o konieczności oddania części Ukrainy Rosji i Tajwanu Chinom.

Rosyjska inwazja na Ukrainę skierowała uwagę na napięcia między Chińską Republiką Ludową a Tajwanem. Kluczowa rola Tajwanu dla projekcji siły Stanów Zjednoczonych w regionie Indo-Pacyfiku, ostateczna ewolucja tożsamości tajwańskiej poza ramami kultury chińskiej, znaczenie tajwańskiego przemysłu półprzewodnikowego dla światowego sektora technologii informacyjnych oraz niemożność utrzymania przez gospodarkę chińską jakichkolwiek sankcji eksportowych – to główne punkty różnic w stosunku do scenariusza ukraińskiego.

Nowo ujawnione “Akta policyjne z Sinciang” potwierdzają skalę prześladowań mniejszości etnicznych w regionie Sinciang w Chinach.

Wbrew pozorom sojusz Chiny-Rosja nie jest wcale tak pełny i tak mocny, jak można by sądzić na podstawie deklaracji polityków obu stron.

Niewykluczone, że nowa Rosja, Rosja bez Putina, zdecyduje się być sojusznikiem Zachodu przeciwko Chinom. Gdyby tak się stało, miałoby to ogromny wpływ na jej postrzeganie.

Trwa ustalanie przyczyn katastrofy lotniczej, do której doszło w południowych Chinach w poniedziałek, 21 marca. Na pokładzie Boeinga 737-800, należącego do linii China Eastern, znajdowały się 132 osoby.

Polityka Chin wobec Sinciangu jest katastrofą humanitarną przypominającą najgorsze przeszłe kolonialne znęcanie się nad rdzenną ludnością, jak również pogromy etniczne, Holokaust i południowoafrykański apartheid.

Jest piątek, 4. lutego, a to jest Popołudniowe Espresso. Zapraszamy Państwa na łyk informacyjnego espresso – esencję mijającego dnia i inspirację na pozostałą jego część. Wyłącznie to, co najważniejsze

Pandemia stała się końcem ery neoliberalnej zapoczątkowanej pod koniec lat 70. XX wieku.

Europa w najbliższych dekadach zostanie całkiem zmarginalizowana. Widać to choćby po liczbie mieszkańców naszego kontynentu. Na początku XX wieku stanowili oni 20 proc. wszystkich mieszkańców globu. Teraz – 7 proc. Sytuacja demograficzna naszego kontynentu jest bardzo niepokojąca, dotyczy to szczególnie krajów Europy Wschodniej. Źle to wygląda, zwłaszcza gdy się tę sytuację porówna z tym, co się dzieje w Chinach czy państwach afrykańskich. Także USA mają korzystną strukturę demograficzną.

Ograniczenia wprowadzone z powodu koronawirusa odbiły się na globalizacji – a jednocześnie wzmocniły pozycję poszczególnych rządów, które zaczęły kontrolować w większym stopniu działalność gospodarczą. W tym sensie możemy zacząć mówić o tym, że zaczęła się deglobalizacja.

Amerykańscy urzędnicy reagują irytacją, gdy pyta się ich o Trójmorze. Chińscy zaś chichoczą. Niepowodzenie Inicjatywy Trójmorza daje przestrzeń chińskiemu projektowi. Dotąd tylko Litwa formalnie wycofała się z forsowanego przez Pekin formatu 17+1. Estonia mówi, że ograniczy swoje zaangażowanie „do minimum”, Łotwa zaś, że preferuje format 27+1 obejmujący wszystkie kraje UE.

Przed pandemią Chiny odpowiadały za 62,8 proc. światowego wydobycia metali ziem rzadkich i niemal 90 proc. ich przetwarzania. Ten quasi-monopol stanowi coraz większy dylemat dla polityki przemysłowej Zachodu.

Polska to jeden z pionierów w dziedzinie baterii i jedno z pierwszych państw UE, które przewidziały ogromny potencjał tego nowego ekosystemu. Sukces Polski stał się kluczowym elementem europejskiej rewolucji w tym sektorze.

Nie musimy sobie wyobrażać antyutopijnego państwa totalnej inwigilacji łączącego komercję z politycznym autorytaryzmem. Taki kraj, pod nazwą Chińskiej Republiki Ludowej, istnieje naprawdę. Bez wątpienia chiński totalitaryzm stał się dziś o wiele bardziej wyrafinowany niż siermiężny „chiński stalinizm” praktykowany przez pierwszego przywódcę komunistycznych Chin, Mao Tse‑tunga.

Chiny próbują otoczyć Tajwan na Morzu Wschodniochińskim. Jednak im bardziej będą zaostrzać sytuację, tym bardziej instytucjonalizowana będzie współpraca Japonii, USA i Tajwanu.