60 proc. prowadzonych przez FBI spraw dotyczących naruszenia tajemnicy handlowej dotyczy Chin. W tej chwili Pekin pracuje nad skompromitowaniem amerykańskich organizacji opieki zdrowotnej, firm farmaceutycznych i instytucji akademickich prowadzących badania nad COVID-19.
Stworzona przez Chiny sieć nadzoru, indoktrynacji i internowania służy niszczeniu ujgurskiej tożsamości. Z każdym rokiem sytuacja się pogarsza.
Dla Litwy i szerzej – Europy Wschodniej – ten zabieg dyplomatyczny może przynieść korzyści gospodarcze. Podczas gdy Pekin nie wywiązuje się ze swoich obietnic wobec regionu, Tajwan jest już tam widocznym inwestorem, a coraz bardziej formalne więzi dyplomatyczne mogą pomóc w stworzeniu jeszcze większych możliwości gospodarczych dla obu stron.
Afganistan dzisiaj to scena smutnego widowiska, na której każdy kraj stara się chronić własne interesy, ale mało kto odczuwa jakąkolwiek troskę o to bliskowschodnie państwo i jego ludność.
Starcie koncepcji dotyczących relacji z Chinami należy traktować w pierwszej kolejności jako element dyskusji o kształcie czeskiej polityki zagranicznej. W Czechach dyskutuje się o tym coraz więcej. Partie prawicowe oraz liberalne coraz głośniej akcentują swoje niezadowolenie z polityki wobec Pekinu, którą prowadzą rząd i prezydent.
Pierwszym zadaniem NATO w nadchodzących latach musi stać się ochrona Europy oraz demokratycznych państw Zachodu przed zagrożeniem ze strony Rosji.
I tak oto pojawiły się plany „kontekstualizacji” Biblii, aby uczynić ją bardziej „kulturowo akceptowalną” przez chińskie władze tak, aby chrześcijańskie kazania zostały dostosowane do podstawowych wartości socjalizmu.
Huawei jest Nord Streamem 2 do potęgi. W obu przypadkach nie mamy do czynienia wyłącznie z komercyjnymi projektami. Oba projekty mają wysoko polityczny wymiar. Oba projekty mają negatywny wpływ na bezpieczeństwo Niemiec, naszych sąsiadów i całej Europy. Oba projekty przyznają ekonomiczne profity autorytarnym reżimom, które te użyją dla swoich geopolitycznych korzyści. To dlatego oba projekty są z tego samego worka.
Bez względu na to, jak realne wydają się te perspektywy, chińskie obawy dotyczące amerykańskiego zaangażowania w regionie są zauważalne.
Chiny porzucają strategię dostosowywania się do bieżącej sytuacji na rzecz strategii narzucania warunków innym państwom.
Zapowiedź wytyczenia Polarnego Jedwabnego Szlaku – trzeciej osi projektu nowego Jedwabnego Szlaku –, jako uzupełnienie dla korytarza euroazjatyckiego i drogi morskiej indyjsko-pacyficznej, potwierdza plany mocnej i trwałej obecności w Arktyce, wspartej większym zaangażowanie inwestycyjnym. Jeśli dodamy do tego działania o charakterze analitycznym i eksperckim, zawiązywanie porozumień z państwami regionu a także otwierające się możliwości na płaszczyźnie energetycznej, rozumiemy, że polityczne i strategiczne znaczenie Chin w Arktyce będzie rosło.
Jakikolwiek atak Chin zakłócający łańcuch dostaw z Tajwanu spowodowałby duże zawirowania tak w Stanach Zjednoczonych, jak i w Chinach, które także potrzebują tajwańskich półprzewodników.
Wymuszone tabu to „trzy T”: Tajwan, Tybet i Tiananmen, ostatnio jeszcze Ujgurzy i Hongkong.
Badania prowadzone na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu doprowadziły do odkrycia nie jednego, lecz kilkudziesięciu chińskich historiozofów działających od ok. VI w. p.n.e.
Indie wyłaniają się jako korzystniejszy niż Chiny partner dla Polski, szczególnie w obszarach handlu, inwestycji, nauki i technologii, obronności czy edukacji
Konkurencyjne nacjonalizmy Chin i Indii, w połączeniu z różnymi interesami geopolitycznymi na lądzie i morzu, będą kształtować stosunki obu państw w najbliższych latach.
Pekin wzmógł akcję dezinformacyjną dotyczącą zachodnich szczepionek. Celem jest opóźnienie programu szczepiennego w państwach rozwiniętych oraz zniechęcenie krajów Trzeciego Świata do zakupu zachodnich preparatów.
Stosunki między Chinami a Indiami zawierają w sobie zarówno elementy współpracy, jak i rywalizacji. Znaczenie tych drugich jest zdecydowanie większe.
Unia Europejska nie powinna zapominać, że Chiny rządzone przez partię komunistyczną są jej strategicznym rywalem. Nasze kraje muszą wzmocnić instrumenty nadzoru nad chińskimi inwestycjami, bo tylko w ten sposób na dłuższą metę zapewnimy sobie suwerenność gospodarczą, ochronę dziedzictwa i bezpieczeństwo. Jeśli nie będziemy kierować się logiką coraz intensywniejszej reindustrializacji, Unia Europejska może stać się zachodnim laboratorium sinoglobalizacji.
Jeżeli Brazylijczycy nam strzelą trzy bramki, to jest przykre, ale nie jest niesportowe. Jeżeli jednak będą łamać kości naszym zawodnikom i przepłacą sędziego, to co innego. Chiny na rozmaite sposoby oddziałują na świat Zachodu, robią to w skoordynowany sposób, ich wpływ rośnie. Czy powinniśmy stawić im czoła, czy do tego jeszcze się na nich obrażać?
