Izolacja społeczna większym problemem chłopców niż dziewcząt

Badanie opublikowane w Journal of Health and Social Behavior, Płeć i zolacja społeczna w ciągu życia (Gender and Social Isolation across the Life Course) wykazało, że chłopcy i mężczyźni doświadczają większej izolacji społecznej niż dziewczęta i kobiety.

.Przy czym ta dysproporcja nieproporcjonalnie dotyczy osób niezamężnych lub osób z zaburzoną historią związków. Co więcej, poziom izolacji społecznej rośnie od okresu dojrzewania do późniejszego życia dla obu płci.  

Izolacja społeczna – tj. obiektywny stan posiadania ograniczonych relacji społecznych lub kontaktów z innymi – wiąże się ze słabymi wynikami zdrowia psychicznego i fizycznego, a także zwiększonym ryzykiem zgonu. Debra Umberson oraz jej współpracownicy odpowiadający za to badanie w swojej pracy stawiają sobie dwa zasadnicze pytania badawcze: po pierwsze, czy istnieją różnice między płciami w izolacji społecznej i jej trajektoriach od okresu dojrzewania do starszej dorosłości. Po drugie, czy różnice między płciami zależą od historii małżeństwa lub partnerstwa.  

W badaniu tym wykorzystano dane z dwóch badań podłużnych: Add Health oraz Health and Retirement Study (HRS). Add Health badał amerykańską młodzież w wieku od 7 do 12 lat w latach 1994-1995, przeprowadzając przy tym 5 wywiadów w latach 1995-2018. HRS to trwająca co dwa lata ankieta, która rozpoczęła się w 1992 roku, obejmująca dorosłych urodzonych w latach 1931-1941 oraz ich partnerów w każdym wieku . Co 6 lat do badania dodawana jest grupa dorosłych w wieku 50-55 lat. Łączna próba badanych dotyczyła 12 885 kobiet i 9271 mężczyzn.

Zmienna zależna, izolacja społeczna, odzwierciedlają sumaryczny wskaźnik powiązań społecznych w wielu domenach, w tym w związkach romantycznych, rodzinie, grupach przyjaciół oraz w społeczeństwie. Podstawowymi zmiennymi niezależnymi były płeć, wiek i historia partnerstwa (tj. małżeństwo/konkubinat, stabilny partner, kiedykolwiek rozerwane – w tym wdowieństwo, rozwód, przerwane współżycie). Naukowcy dostosowali analizy pod kątem poziomu wykształcenia, rasy/pochodzenia etnicznego i samooceny stanu zdrowia.

Analizy badań wykazały, że mężczyźni częściej doświadczają izolacji społecznej niż kobiety w młodszej próbie zdrowia Add, podczas gdy kobiety są bardziej odizolowane niż mężczyźni w starszej próbie HRS. W każdym wieku mężczyźni zgłaszali wyższy poziom izolacji społecznej niż kobiety. Biorąc pod uwagę historię małżeńską i partnerską, naukowcy odkryli, że mężczyźni i kobiety wykazywali podobne wzorce rosnącej izolacji w wieku 18-42 lat, niezależnie od ich statusu partnerskiego.

.Wzorce izolacji społecznej różniły się w zależności od historii partnerstwa. Do około 25 roku życia osoby, które były w stałym związku, zgłaszały większą izolację niż osoby, które nigdy się nie ożeniły lub miały rozerwane związki partnerskie. Jednak te ostatnie grupy doświadczyły bardziej gwałtownego wzrostu izolacji społecznej; a w wieku 28 lat stabilni partnerzy wydawali się stosunkowo mniej odizolowani. Wśród osób o stabilnych partnerach kobiety zgłaszają mniejszą izolację do 60 roku życia, a różnica między płciami znika po 62 roku życia.

Oprac. MJ