samotność

Młodzi ludzie, których naturalną potrzebą rozwojową jest tworzenie więzi z innymi, w czasie pandemii mogą czuć się tak, jakby w ich życiu włączono pauzę.

Gdy człowiekowi doskwiera samotność, jego organizm uaktywnia układy odpowiedzialne za stres, a ich działanie może z czasem sprzyjać przewlekłym stanom zapalnym i różnorakim problemom zdrowotnym – od chorób serca po choroby przewodu pokarmowego.

Głównym pożytkiem z samotności jest przejściowe odłączenie się od świata zewnętrznego, a to ułatwia proces myślenia.

Nie każdy ma świadomość negatywnych skutków korzystania z mediów społecznościowych. Badania sugerują, że istnieje związek między czasem spędzanym w mediach społecznościowych a samotnością.

W prezentyzmie teraźniejszość stała się najważniejszą kategorią, która determinuje porządek w naszym życiu, a wraz z nim również indywidualizm. Nie przewidzieliśmy jednak, że najważniejszym skutkiem rozwijającego się indywidualizmu będzie narastająca samotność.

Język dobrze pokazuje pewne tendencje w naszym myśleniu, także myśleniu o miłości. Niezbyt chętnie i rzadko rozmawiamy o wartościach, a szczególnie o tych wyższych, choć to one decydują o wielu naszych wyborach.

Być może najbardziej złowrogie jest to, że każdy z nas prędzej czy później na samotność będzie skazany. Starość, niedołężność, choroba to w naszym świecie konieczność, z którą wielu z nas musi się zmierzyć. Jest to zawsze doznanie samotności.

Jeśli mówię o samotności, to dlatego, że sztuka dźwięku wielokrotnie zwracała na to uwagę i w sposób często okrutny obnażała. Mówiła i mówi wprost o Tobie, o Twoim bycie pojedynczym, wyjątkowym i jedynym, ponad wszystko wyniesionym.

Dzieło ma rozmiary symfonii beethovenowskiej, ale bez jej patosu, a patos jest łatwiej zrozumiały niż pozbawiona wątku treściowego, całkowicie bezprogramowa muzyka Schuberta, pełna majestatu, głębi, a przy tym tchnąca radością w pierwszej części, entuzjazmem i jednocześnie beztroską w finale, urzekająca magią brzmień i rytmów.