demografia

Pandemia okazała się testem siły rodzinnych, podobnie jak przyjacielskich, więzi. Przetrwały te najsilniejsze i najbardziej znaczące.

Rośnie potrzeba zwiększania liczby rąk do pracy. Poza tym, że się starzejemy, to dodatkowo ubywa osób w wieku produkcyjnym. Co piąty Polak ma ponad 60 lat.

Zmiany demograficzne mogą zwiększać napięcia między państwami, a tym samym zwiększać ryzyko konfliktów zbrojnych. Napięcia takie mogą wzrastać w wyniku trzech czynników: zróżnicowanego tempa wzrostu i wielkości populacji, co ma implikacje militarne; przepływów migrantów i uchodźców przez granice międzynarodowe; rywalizacji o zasoby na obszarach, na których występuje presja demograficzna związana ze zmianami populacyjnymi – pisze Brian NICHIPORUK

Demografia może być najnudniejszym tematem rozważań na świecie. Może, ale nie musi. Kto bowiem zna historię i rozumie choć trochę procesy dziejowe, wie, że bez silnych, wierzących w przyszłość społeczeństw nie ma prosperity.

Dziś rodzina jest pod presją ideologiczną i ekonomiczną, choćby w zakresie właściwej polityki mieszkaniowej; także pod presją sytuacji na rynku pracy. Jeśli zdecydujemy, że nie będziemy wspierać rodziny, to bardzo możliwe, że cała europejska koncepcja społeczeństwa się rozpłynie.

Demografia, podobnie jak badania zachowań ekonomicznych czy mobilności społecznej, przekształciła się dziś w wysoce wyspecjalizowaną dziedzinę, wymagającą zaawansowanej matematyki i analizy ogromnych ilości danych. Celem jest już nie tylko zidentyfikowanie i wskazanie przyczyn i wzorców dynamiki populacji, ale pogłębiona odpowiedź na pytanie, dlaczego i jak populacje zmieniają się w czasie.

Starzenie się będzie miało decydujący wpływ na kształt relacji społecznych i ekonomicznych w przyszłości. Brak opieki dla wzrastającej liczby osób starszych doprowadził m.in. do przyjęcia programów imigracyjnych, które dziś znacznie zmieniają skład etniczny społeczeństw.

Dziesięć lat temu, kiedy większością 2/3 wygraliśmy wybory, podjęliśmy na Węgrzech decyzję, że wyjdziemy z kryzysu ekonomiczno-polityczno-moralnego, koncentrując się nie tylko na wzroście gospodarczym, ale i wspieraniu rodzin. Naszym pierwszoplanowym celem do dzisiaj pozostaje zatrzymanie procesu zmniejszania się liczby ludności. Węgierska polityka prorodzinna jest wyjątkowa w skali świata

Kraje byłego bloku sowieckiego od dawna wiedzą, że jeżeli marzą o demokracji, muszą chronić swoją suwerenność. A suwerenny naród to silne rodziny.

Podobnie jak program 500+ nie przyczynił się do pobudzenia polskiego potencjału demograficznego, tak i Nowy Ład nie daje na to nadziei. Wręcz przeciwnie – liczba urodzeń w Polsce w 2020 roku wyniosła 347,1 tys. i jest to najniższy wynik od II wojny światowej.

Czy możliwe jest odwrócenie trendów demograficznych? To chyba najczęstsze pytanie, które ostatnio słychać w kontekście demografii. Co zrobić, by zbliżyć się do poziomu zastępowalności pokoleń?

Zaburzenia zdrowia psychicznego są jednym z najważniejszych problemów zdrowia publicznego wśród dzieci i nastolatków w krajach wysoko rozwiniętych.

Pandemia COVID-19 negatywnie wpływa na dzietność. Połowa osób planujących potomstwo odkłada te plany, a aż 20 proc. zupełnie z nich rezygnuje. Tylko 30 proc. badanych decyduje się na posiadanie dzieci w czasie pandemii.

Arcybiskup Marek Jędraszewski najbardziej uciszany jest przez tych, którzy najgłośniej domagają się prawa do wolności słowa i głoszenia własnych prawd. Jego słowa nie są miłe dla ucha. Ale on nie mówi ich po to, żeby było miło.

W tych niesamowicie niepewnych czasach – ekonomicznie i zdrowotnie – decyzja o dziecku będzie jedną z ostatnich rzeczy, która znajdzie swoje miejsce w głowach młodych.

Mówiąc o potencjale dzietności, nie można ograniczyć się tylko do mówienia o matce; wzrasta rola ojca. W społeczeństwach rozwiniętych wyższe zaangażowanie mężczyzn w życie rodzinne wiąże się z wyższą dzietnością. W Polsce kobieta zadowolona z postawy ojca przy pierwszym dziecku jest bardziej skłonna do urodzenia drugiego – i ten efekt kompensuje wiele innych potencjalnych barier. 

Najlepiej by było, gdyby ruch ludności dało się prowadzić w cywilizowany sposób: przyjmowanie ograniczonej liczby, według kwalifikacji. Przyjmujący kraj decyduje według rozsądku, nie poddając się szantażowi moralnemu. No i warunki w Afryce musiałyby się w zauważalny sposób poprawiać. Dziś dla wielu Chińczyków szansa osiągnięcia czegoś razem może przeważyć nad chęcią życia w kraju bogatszym, ale obcym. Tego należy życzyć Afryce, ale do tego potrzebna jest transformacja demograficzna, a przed nią zmiana myślenia.

Wpływ pandemii na dzietność, zależy od trzech czynników: czasu trwania pandemii w Polsce, liczby osób zarażonych oraz skali pandemii w głównych krajach z perspektywy interesów Polski.

Dzisiejsi 25–35-latkowie znają rzeczywistość europejską i chcą, aby w Polsce było tak samo jak w Europie Zachodniej.

Pierwszy raz w historii prawie wszyscy europejscy przywódcy nie mają dzieci. Pani Merkel, pani May, pan Macron, premierzy Włoch, Szwecji, Holandii, Luksemburga, Irlandii… Wszyscy bezdzietni. Tylko Charles Michel, premier Belgii, oraz Hiszpanii, Mariano Rajoy, mają po dwoje dzieci. Nie mogę powstrzymać się od myśli, że ten, kto nie ma dzieci, nie myśli w taki sam sposób o przyszłości jak ten, który je ma.