Młodzi Słowacy chwalą sobie rozpad Czechosłowacji
Według badań firmy AKO 45,8 proc. Słowaków uważa, że rozpad Czechosłowacji przed 30 laty był korzystny. Przeciwnego zdania jest 44,6 respondentów. Wśród osób pozytywnie oceniających rozpad wspólnego państwa i powstanie samodzielnej Republiki Słowackiej, najwięcej jest osób młodych.
.Badanie przeprowadzone na zlecenie słowackiej agencji informacyjnej TASR wskazuje na bardzo równe rozłożenie odpowiedzi na pytanie „czy uważasz, że rozpad Czeskiej i Słowackiej Republiki Federacyjnej był korzystny?”. Pozytywnie odpowiedziało 45,8 procent respondentów, z czego 18,7 procent uważa rozpad Czechosłowacji za zdecydowaną zaletę. Niemal taki sam odsetek, 44,6 proc. respondentów, nie uważa podziału za korzystny, z czego 19,8 proc. jest o tym zdecydowanie przekonanych.
Wśród zwolenników podziału, w wyniku którego 1 stycznia 1993 roku powstały dwa nowe państwa: Republika Czeska i Republika Słowacja, najwięcej jest osób młodych w wieku od 18 do 33 lat, ze średnim lub wyższym wykształceniem. W przeciwnym obozie dominują osoby starsze, w wieku od 50 do 65 lat, o niskim wykształceniu. Wśród osób negatywnie oceniających rozpad CSFR zwraca także uwagę duży odsetek obywateli Słowacji narodowości węgierskiej.
„Ojciec niepodległej Słowacji”
.Mówiąc o najnowszej historii Słowacji nie sposób nie wymienić postaci Milana Rastislava Štefánika.
„Odznaczony francuską Legią Honorową za wybitne osiągnięcia naukowe, słowacki bohater narodowy, generał francuskiej armii w czasie I wojny światowej, doceniany za bohaterskie loty zwiadowcze. Uważany za pioniera słowackiej dyplomacji, szczególnie w dziedzinie relacji słowacko-francuskich. Mniej znany od Edvarda Beneša i Tomáša Masaryka, a jednak – jeden z założycieli Czechosłowacji w 1918 r.” – pisze na łamach „Wszystko Co Najważniejsze” Julia MISTEWICZ, slawistka studiująca na paryskim INALCO.
„W Paryżu [Milan Rastislav Štefánik – P.P.] nawiązał kontakt z Benešem i Masarykiem. Wspólnie założyli Czechosłowacką Radę Narodową, główny organ ruchu niepodległościowego za granicą, w 1918 r. uznaną przez państwa Ententy za oficjalne przedstawicielstwo Czechosłowacji”.
„Štefánik nie zgadzał się ze statusem, który Słowacy mieli mieć w Czechosłowacji. Bez własnych, najważniejszych instytucji, jak choćby sejm, mieli odgrywać mniej ważną rolę niż ta, na którą zasłużyli”.
Milan Rastislav Štefánik zmarł w 1919 r. Jego legenda jest jednak żywa do dziś. „W czasie komunizmu przemilczany (albo nazywany francuskim szpiegiem) stał się następnie najbardziej emblematyczną słowacką postacią, największym bohaterem narodowym, symbolem wolności. Postacią łączącą Słowaków różnych poglądów” – podkreśla Julia MISTEWICZ.
„Postaci takie jak on odgrywają kluczową rolę w relacjach między narodami, są punktem wspólnym i podstawą dialogu” – pisze autorka. [LINK]
PAP/Piotr Górecki/WszystkoCoNajważniejsze/PP
