Prehistoryczne wilki ze Stora Karlsoe. Na bałtycką wyspę sprowadzili je ludzie

Szwedzcy i brytyjscy naukowcy znaleźli w jaskini na wyspie Stora Karlsoe u wybrzeży Gotlandii kości należące do dwóch wilków sprzed kilku tysięcy lat. Badacze uważają, że zwierzęta zostały przetransportowane na wyspę łodzią przez ludzi, którzy nawiązali z nimi więź.

Prehistoryczne wilki ze Stora Karlsoe

.„Odkrycie obecności wilków na odległej wyspie jest całkowicie nieoczekiwane” – ocenił współautor badań, dr Linus Girdland-Flink, cytowany 25 listopada w komunikacie Uniwersytetu w Sztokholmie. Z ustaleń naukowców wynika, że kości z jaskini Stora Foervar mają 3-5 tys. lat należą do dwóch różnych osobników, które żyły w odstępie kilkuset lat. Jeden z nich miał uraz, który mógł ograniczać jego mobilność.

Biolog ewolucyjny Anders Bergstroem zwrócił uwagę, że analiza kości dowiodła, że wilki żywiły się rybami lub fokami, co jest bardzo nietypowym pożywieniem dla tego gatunku. Taką dietę mieli natomiast mieszkający na wyspie ludzie. „Oznacza to, że te zwierzęta faktycznie żyły z ludźmi” – zaznaczył Bergstroem. Odkrycie to osłabia hipotezę, jakoby na wyspę przetransportowano jedynie kości.

Dlaczego ludzie sprowadzili wilki na bałtycką wysepkę?

.Dodatkowo badania potwierdziły, że wilki były stosunkowo małe i miały niską różnorodność genetyczną, co można zaobserwować u odizolowanych oraz udomowionych zwierząt. Według Bergstroema niejasne jest, z jakiego powodu ludzie zabrali wilki ze sobą na wyspę. Ocenił, że mogło to mieć znaczenie religijne lub symboliczne. W tej samej jaskini, gdzie znaleziono kości wilków, odkryto również szczątki psów.

Wyniki badań zostały opublikowane w artykule „Wilki szare w kontekście antropologicznym na małej wyspie w prehistorycznej Skandynawii” w czasopiśmie naukowym „Proceedings of the National Academy of Sciences” („PNAS”). Odkrycia dokonali naukowcy z Uniwersytetu w Sztokholmie we współpracy z badaczami z Uniwersytetu w Aberdeen (Szkocja), Uniwersytetu Wschodniej Anglii, a także Instytutu Francisa Cricka. Wyspa Stora Karlsoe ma powierzchnię 2,5 km kw., znajduje się na zachód od wybrzeży Gotlandii.

Stratyfikacja społeczna w starożytności

.Na temat nierówności społecznych w starożytnym świecie na łamach “Wszystko Co Najważniejsze” pisze prof. Carles LALUEZA FOX w tekście “Archeologia nierówności“.

“Tutenchamon za życia był mało znanym faraonem. Istnieją dowody na to, że pochowano go w pośpiechu. Trumna, w której znaleziono mumię Tutenchamona, została wykonana z litego złota i waży ponad 100 kg. Trudno sobie wyobrazić, jak imponujące musiały być pochówki tak potężnych władców starożytnego Egiptu, jak Cheops, Totmes III czy Ramzes II. Niestety, wszystkie one zostały splądrowane jeszcze w starożytności”.

“Wbrew powszechnemu przekonaniu większość archeologów powiedziałaby, że poszukiwanie skarbów nie jest ich głównym celem; chcą zrozumieć codzienne życie minionych cywilizacji. Mimo to skrajności – bajeczne bogactwa królów i trudna egzystencja zwykłych ludzi – pozwalają zrozumieć to, co można uznać za jeden z głównych celów archeologii: badanie ewolucji życia społecznego w starożytności”.

“Jedną z najbardziej oczywistych metod jest analiza składu inwentarzy grobowych. Bogate pochówki mogą jednak nie być nie tyle dowodem zróżnicowania społecznego, ile próbą zademonstrowania znaczenia i odrębności danej grupy w stosunku do innych. Rozwarstwienie społeczne może opierać się na bogactwie, ale także na osobistym prestiżu i władzy. Dlatego nie zawsze można ocenić różnice społeczne, porównując wyłącznie pochówki”.

.”Niektórzy archeolodzy próbowali zastosować zasady ekonomii do zbadania różnic społecznych i porównania danych z różnych miejsc. W badaniu kierowanym przez Samuela Bowlesa z Instytutu Santa Fe, opublikowanym w „Nature” w 2017 r., próbowano odpowiedzieć na to pytanie, stosując współczynnik Giniego – najczęściej używany do pomiaru nierówności dochodów – w odniesieniu do dużej liczby stanowisk archeologicznych, zarówno w Starym Świecie, jak i w obu Amerykach. Na liście stanowisk znalazły się takie miejsca, jak Çatalhöyük w Turcji, Pompeje we Włoszech i Teotihuacán w Meksyku; autorzy określili wymiary domów jako szacunkowe wskaźniki bogactwa tamtejszych społeczeństw” – pisze prof. Carles LALUEZA FOX.

LINK DO TEKSTU: https://wszystkoconajwazniejsze.pl/prof-carles-lalueza-fox-archeologia-nierownosci/

PAP/Daniel Zyśk/MJ