Wybory prezydenckie w Polsce 2025

Kolejne wybory prezydenckie w Polsce 2025 to kolejne ważne wydarzenie w historii politycznej IV RP. Wybory prezydenckie w Polsce 2025 rozstrzygną o tym, kto będzie następcą Andrzeja Dudy na stanowisku prezydenta RP? Kiedy odbędą się najbliższe wybory prezydenckie w Polsce 2025? Kto będzie kandydatem w wyborach prezydenckich 2025 roku?

Prezydenci Polski po 1989 roku

.Fascynująca jest historia polskiej demokracji po 1989 roku. Wybory prezydenckie odbiły się na tej historii. Nikt nie może mieć wątpliwości, że na historię tę wpłynęły działania pięciu polskich prezydentów wybranych w powszechnych wyborach w wolnej Polsce: Lecha WAŁĘSY, Aleksandra KWAŚNIEWSKIEGO, Lecha KACZYŃSKIEGO, Bronisława KOMOROWSKIEGO, Andrzeja DUDY.

Lech WAŁĘSA

.Prezydent Polski w latach 1990-1995, jedna z czołowych postaci NSZZ „Solidarność’ w okresie lat 1981-1990. Współzałożyciel i pierwszy przewodniczący tego największego pokojowego i demokratycznego ruchu oporu wobec komunizmu w całym bloku wschodnim. Pierwszy Polak, który został uhonorowany tytułem Człowiek Roku  przez tygodnik „Time” (nagrodę tę otrzymał w 1981 r.). W 1983 r. został laureatem Pokojowej Nagrody Nobla. Jeden z symboli obalenia komunizmu w Europie Środkowo-Wschodniej. Obok papieża Jana Pawła II jest jednym z najsłynniejszych Polaków XX wieku.

Lech Wałęsa urodził się 29 września 1943 r. w Popowie w gminie Tłuchowo na terenach dzisiejszego województwa kujawsko-pomorskiego. Wychował się w wielodzietnej wiejskiej rodzinie. Z zawodu jest elektrykiem. Początki jego działalności opozycyjnej sięgają 1968 r. Jeden z przywódców grudnia 1970 r., po którym też to po raz pierwszy został aresztowany.

Kilkukrotnie był wyrzucony z pracy za próby zorganizowania robotników do walk o ich prawa, jednak zawsze znajdował sobie nowe źródło zarobku. Był liderem sierpnia 1980 r. We wrześniu 1980 roku po podpisaniu porozumień sierpniowych został wybrany na przewodniczącego pierwszego wolnego, niezależnego związku zawodowego „Solidarność” .

W nocy z 12 na 13 grudnia 1981 r., w związku z wprowadzeniem stanu wojennego, został zatrzymany i faktycznie internowany. Osadzono go w rządowej willi w Chylicach pod Warszawą. Miał status „gościa specjalnego” rządu. Następnie przebywał w rządowych ośrodkach w Starym Otwocku i od maja 1982 roku w Arłamowie w Bieszczadach. Zwolniony został 14 listopada 1982 r.

Pomimo zdelegalizowania „Solidarności” i stałej inwigilacji wciąż zarządzał znaczną częścią opozycji. W 1986 r. współtworzył jawną Tymczasową Radę „S”, a rok później założył i stanął na czele półlegalnej Krajowej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność”. Wraz z głębokim kryzysem systemu komunistycznego w 1988 r. zdecydował się na ugodę z władzami PRL. Był jednym z architektów Okrągłego Stołu, w trakcie którego przewodniczył stronie opozycyjnej w rozmowach ze stroną rządową. W grudniu 1990 r. został wybrany w powszechnym głosowaniu na prezydenta RP. Aż do momentu objęcia urzędu pełnił funkcję przewodniczącego „Solidarności. Ubiegał się nieskutecznie o reelekcję w 1995 r.

Aleksander KWAŚNIEWSKI

.Prezydent Polski w latach 1995-2005. Jego kadencja na stanowisku prezydenta charakteryzowała się modernizacją Polski, szybkim wzrostem gospodarczym (w przeciągu jego dwóch kadencji PKB Polski uległo podwojeniu), opracowaniem i wprowadzeniem w 1997 r. nowej konstytucji, a także przystąpieniem Polski do NATO w 1999 r. oraz do Unii Europejskiej w 2004 r. W latach 80. był ministrem w rządzie PRL. Po upadku komunizmu został liderem Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej, będącej następczynią rządzącej wcześniej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, i współzałożycielem Sojuszu Lewicy Demokratycznej.

Aleksander Kwaśniewski urodził się w 15 listopada 1954 r. w Białogardzie. Studiował handel zagraniczny na Uniwersytecie Gdańskim, lecz studiów nie ukończył. Przed wejściem do polityki pracował jako dziennikarz. W latach 1981 -1984 pełni funkcję redaktora naczelnego tygodnika studenckiego „itd”. Do 1982 roku działał w socjalistycznym ruchu studenckim. Współtworzył pierwsze polskie komputerowe pismo „Bajtek”. Był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej od 1977 r. aż do jej rozwiązania w 1990 r.

W latach 1985-1987 pełnił funkcję ministra-członka Rady Ministrów ds. młodzieży w rządzie Zbigniewa Messnera, następnie przewodniczącego Komitetu Młodzieży i Kultury Fizycznej (1987-1990). W rządzie Mieczysława F. Rakowskiego był członkiem Prezydium Rządu i przewodniczącym Komitetu Społeczno-Politycznego Rady Ministrów od października 1988 do sierpnia 1989. Od lutego do kwietnia 1989 r. uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu.

Został wybrany na prezydenta w 1995 roku w II turze wyborów prezydenckich po pokonaniu Lecha Wałęsy. Jego hasła wyborcze brzmiały „Wybierzmy przyszłość” i „Wspólna Polska”. Podczas ubiegania się o reelekcje jako jedyny kandydat na prezydenta w historii III RP wygrał wybory prezydenckie w I turze. Brał udział w rozmowach między Wiktorem Juszczenką a Wiktorem Janukowyczem na Ukrainie, dzięki czemu przyczynił się do zakończenia kryzysu politycznego i pokojowego rozwiązania sporu, co ostatecznie doprowadziło do pomarańczowej rewolucji oraz objęcia prezydentury przez Juszczenkę w 2004 roku.

Lech KACZYŃSKI

.Prezydent Polski w latach 2005-2010. W latach 2002-2005 prezydent Warszawy. Prezes Najwyższej Izby Kontroli w latach 1992-1995, następnie w latach 2000-2001 minister sprawiedliwości i prokurator generalny w rządzie Jerzego Buzka. W okresie PRL działacz opozycyjny i współpracownik KOR i NSZZ „Solidarność”. Internowany w czasie stanu wojennego, po zwolnieniu wrócił do prac w podziemnej Solidarności. 10 kwietnia 2010 roku zginął tragicznie wraz z małżonką w katastrofie lotniczej Tu-154 w Smoleńsku. Był pierwszym polskim prezydentem, który zginął podczas urzędowania od czasu zamachu na Gabriela Narutowicza.

Lech Kaczyński urodził się 18 czerwca 1949 w Warszawie. Wychował się w rodzinie inteligenckiej o patriotycznych tradycjach. W czasie II wojny światowej jego matka była sanitariuszką w Szarych Szeregach, a ojciec żołnierzem AK i uczestnikiem Powstania Warszawskiego w pułku „Baszta”. Jako dziecko wraz ze swoim bratem bliźniakiem Jarosławem Kaczyńskim zagrał w polskim filmie przygodowym dla dzieci i młodzieży „O dwóch takich, co ukradli księżyc”.

Ukończył prawo i administrację na Uniwersytecie Warszawskim w 1971 r. Następnie w 1980 r. obronił doktorat na Wydziale Prawa Uniwersytetu Gdańskiego. Został prof. dr hab. nauk prawnych. W latach 1971-1996 był pracownikiem naukowym w Zakładzie Prawa Pracy na Uniwersytecie Gdańskim. Był doradcą Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej i Solidarności. Po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 r. został internowany jako „element antysocjalistyczny”. Kiedy Solidarność została ponownie zalegalizowana pod koniec lat 80., Lech Kaczyński był aktywnym doradcą Lecha Wałęsy i jego Komitetu Obywatelskiego Solidarność w 1988 roku. Od lutego do kwietnia 1989 roku wraz z bratem brał udział w obradach Okrągłego Stołu.

Po transformacji ustrojowej był między innymi senatorem i posłem, współzałożycielem partii Prawo i Sprawiedliwość i pierwszym prezesem tego ugrupowania. W 2005 r. startując z ramienia Prawa i Sprawiedliwości w drugiej turze pokonał Donalda Tuska, kandydata Platformy Obywatelskiej. Od początku prezydentury zaznaczał, że jego celem jest budowa takiej Rzeczpospolitej, o jaką walczyli robotnicy w 1980 roku.

Bronisław KOMOROWSKI

.Prezydent Polski w latach 2010-2015. Pełnił funkcję ministra obrony narodowej w rządzie Jerzego Buzka w latach 2000–2001, a następnie Marszałka Sejmu w okresie lat 2007-2010. Po katastrofie smoleńskiej 10 kwietnia 2010 roku, w której zginął prezydent Lech Kaczyński, przejął obowiązki prezydenta Polski, a następnie został na to stanowisko wybrany w wyborach powszechnych. W 2015 roku przegrał wybory prezydenckie z Andrzejem Dudą.

Bronisław Komorowski urodził się 4 czerwca 1952 roku w Obornikach Śląskich koło Wrocławia. Wychował się w rodzinie inteligenckiej o tradycjach patriotycznych. Ukończył historię na Uniwersytecie Warszawskim. W okresie PRL był działaczem opozycji antykomunistycznej. Początek jego zaangażowania politycznego sięga 1968 r., kiedy uczestniczył w protestach studenckich. Po raz pierwszy został aresztowany w grudniu 1971 r. Uczestniczył w akcjach pomocy dla poszkodowanych robotników Radomia i Ursusa w 1976 roku. Współpracował z Komitetem Obrony Robotników i Ruchem Obrony Praw Człowieka i Obywatela. Współorganizował manifestacje patriotyczne.

Pracował jako drukarz, dziennikarz. Był kolporterem i wydawcą prasy podziemnej. W okresie działalności opozycyjnej w czasach PRL był wielokrotnie aresztowany i represjonowany, a w stanie wojennym był internowany. Od września 1982 roku był redaktorem podziemnego pisma „ABC”. Po 1989 roku został członkiem władz krajowych Wspólnoty Polskiej.  W latach 1989-1991 był dyrektorem gabinetu  Aleksandra Halla  w Urzędzie Rady Ministrów. W okresie lat 1990-1993 pełnił funkcję ministra obrony narodowej. W latach 1997-2000 przewodniczył sejmowej  komisji  Obrony Narodowej.

Od roku 2001 r. członek Platformy Obywatelskiej, w której pełnił wówczas funkcję przewodniczącego Regionu Mazowsze.  W latach 2006-2010 wiceprzewodniczący PO. W wyniku katastrofy smoleńskiej, w której zginął prezydent Lech Kaczyński, od 10 kwietnia do 8 lipca 2010 wykonywał tymczasowo obowiązki prezydenta RP. W II turze zwyciężył w wyborach prezydenckich w 2010 r.  W 2015 roku przegrał wybory prezydenckie w II turze z kandydatem na prezydenta z ramienia Prawa i Sprawiedliwości Andrzejem Dudą.

Andrzej DUDA

.Prezydent Polski od 6 sierpnia 2015 r. W okresie lat 2006-2007 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości, a w latach 2008–2010 podsekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Po rosyjskiej pełnoskalowej inwazji na Ukrainę w lutym 2022 r. odegrał ważną rolę w koordynacji międzynarodowych wysiłków na rzecz wsparcia Ukrainy.

Andrzej Duda urodził się 16 maja 1972 roku w Krakowie. Wychował się w rodzinie inteligenckiej. W 1997 r. ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego, następnie podjął pracę naukowo–dydaktyczną w Katedrze Postępowania Administracyjnego, a w 2001 r. w Katedrze Prawa Administracyjnego Uniwersytetu Jagiellońskiego. W styczniu 2005 r. uzyskał stopień doktora nauk prawnych, a  wiosną tego samego roku założył kancelarię prawną.

Po wyborach parlamentarnych w 2005 roku został ekspertem od legislacji Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość. Uczestniczył wówczas w pracach komisji parlamentarnych jako doradca, a w 2006 r. został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości w rządzie Jarosława Kaczyńskiego. 15 listopada 2007 zrezygnował z tego stanowiska zostając wybranym przez Sejm na członka Trybunału Stanu. W 2008 r. Lech Kaczyński mianował go na podsekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta RP. W lipcu 2010 r. po wyborze Bronisława Komorowskiego na urząd Prezydenta RP złożył dymisję z zajmowanego stanowiska.

W 2010 roku mandat radnego miasta Krakowa i został wybrany na przewodniczącego klubu radnych PiS w tym mieście. W 2011 r. startował w okręgu krakowskim z listy PiS w wyborach parlamentarnych W 2013 r. został rzecznikiem prasowym Prawa i Sprawiedliwości. Pełnił to stanowisko do 9 stycznia 2014 roku, kiedy to został wybrany na szefa sztabu kampanii wyborczej PiS-u do PE. W 2014 r. sam również skutecznie ubiegał się o mandat europosła, którym został 25 maja 2014 r.

Był kandydatem na prezydenta z ramienia Prawa i Sprawiedliwości (PiS) w wyborach prezydenckich w maju 2015 roku,  w których zwyciężył w drugiej turze pokonując urzędującego prezydenta Bronisława Komorowskiego. Uzyskał reelekcje w wyborach prezydenckich w 2020 r. pokonując w drugiej turze Rafała Trzaskowskiego. Po rosyjskiej inwazji na Ukrainę w lutym 2022 r. odegrał ważną rolę w koordynacji międzynarodowych wysiłków na rzecz wsparcia Ukrainy.

Wybory prezydenckie w Polsce 2025 – kto następcą Andrzeja Dudy?

.Wybory prezydenckie w Polsce 2025 odbędą się w maju 2025 roku. Na kilka miesięcy przed wyborami prezydenckimi dopiero kształtuje się peleton kandydatów chcących wziąć udział w wyborach prezydenckich, wskazywanych jako kandydaci w wyborach prezydenckich w Polsce 2025, rozważanych do tego wyścigu przez liderów partii lub przez liderów opinii.

Lista kandydatów w wyborach prezydenckich 2025 r. po raz pierwszy ukazała się w tygodniku „Gazeta na Niedzielę”. W kolejności alfabetycznej zostali wymienieni:

➤ Mariusz BŁASZCZAK
➤ Zbigniew BOGUCKI
➤ Krzysztof BOSAK
➤ Krzysztof GAWKOWSKI
➤ Dorota GAWRYLUK
➤ Szymon HOŁOWNIA
➤ Patryk JAKI
➤ Władysław KOSINIAK-KAMYSZ
➤ Sławomir MENTZEN
➤ Mateusz MORAWIECKI
➤ Karol NAWROCKI
➤ Kacper PŁAŻYŃSKI
➤ Radosław SIKORSKI
➤ Krzysztof STANOWSKI
➤ Rafał TRZASKOWSKI
➤ Donald TUSK

Należałoby dodać, że w grupie polityków wskazywanych przez liderów opinii lub zgłaszających się do startu są także potencjalni kandydaci z rejonów prawicy i centroprawicy: Rajmund ANDRZEJCZAK, Tobiasz BOCHEŃSKI, Przemysław CZARNEK, Arkadiusz MULARCZYK, Dominik TARCZYŃSKI, Marek MAGIEROWSKI, Rajmund ANDRZEJCZAK, zaś ze strony lewicy i centrolewicy: Barbara NOWACKA, Magdalena BIEJAT, Agnieszka DZIEMIANOWICZ BĄK, Klaudia JACHIRA.

Data wyborów prezydenckich w Polsce 2025

.Wybory prezydenckie w Polsce odbędą się w maju 2025 r. Pierwsza tura wyborów prezydenckich odbędzie się najprawdopodobniej 18 maja 2025 r. Datę wyborów ogłosi Marszałek Sejmu na dzień przypadający nie wcześniej niż na 100 dni i nie później niż na 75 dni przed upływem kadencji urzędującego prezydenta Andrzeja Dudy. Poza 18 maja 2025 roku – dla przeprowadzenia pierwszej tury wyborów – będą także nastepujące daty: 4 i 11 oraz 25 maja 2025 roku.

Jeśli żaden z kandydatów nie otrzyma wymaganej liczby głosów, w dwa tygodnie później czyli 1 czerwca 2025 r. odbędzie się druga tura wyborów. W drugiej turze wyborów prezydenckich uczestniczą dwaj kandydaci, którzy zdobyli w pierwszej turze największą liczbę głosów. Gdyby przed drugą turą wyborów zgłoszony w nich kandydat wycofał zgodę na kandydowanie, utracił prawo wyborcze lub umarł, w jego miejsce do drugiej tury wyborów dopuszczony zostanie kandydat, który otrzymał kolejno największą liczbę głosów w pierwszej turze. Wówczas też datę drugiej tury wyborów odracza się o 14 dni. 

A może zaprzysiężenie kolejnego Prezydenta RP powinno odbyć się na Wawelu?

.To pytanie zadał Patryk PALKA, redaktor Piękna Historii we „Wszystko co Najważniejsze”. Twierdzi, że zaprzysiężenie na urząd Prezydenta RP powinno odbywać się na Wawelu. I powinien to być dzień ustawowo wolny od pracy.

„Przede wszystkim byłby to ważny i wymowny symbol, podkreślający ciągłość państwa polskiego, a zarazem dumę z jego historii i tradycji. Tej dumy Polaków w III Rzeczpospolitej wciąż brakuje. Współczesne państwo polskie – przynajmniej w warstwie symbolicznej – nie aspiruje do tego, by podkreślać związki z Koroną Królestwa Polskiego oraz Rzeczpospolitą Obojga Narodów. Nawet w kontekście II RP robi to w sposób niewystarczający. Ubolewam nad tym, ponieważ dziedzictwo przodków jest powodem do słusznej dumy oraz dowodem tego, że Polska nie jest tymczasowym i krótkotrwałym tworem politycznym, ale stałym i ważnym elementem cywilizacji europejskiej od ponad tysiąca lat. Świadomość własnej tożsamości to wartość sama w sobie. Nabierająca jeszcze większego znaczenia w obliczu zagrożenia ze strony Rosji i jej absurdalnych roszczeń wobec Europy Środkowo-Wschodniej.

Proponowane rozwiązanie pozwoliłoby wzmocnić prestiż urzędu Prezydenta RP, wciąż niewystarczający. W dobie pogłębiających się podziałów politycznych i społecznych współczesne demokracje, w tym polska, bardziej niż wcześniej potrzebują autorytetów budzących szacunek. Taką rolę powinien pełnić prezydent. Taka jest rola autorytetu instytucjonalnego. Nie chodzi przy tym o nazwisko takiego czy innego polityka, ale o urząd Prezydenta RP – głowy państwa. Zaprzysiężenie demokratycznie wybranej głowy państwa w miejscu, gdzie tradycyjnie odbywały się koronacje polskich królów, wzmocniłoby urząd Prezydenta RP. Stanowiłoby oczywiste nawiązanie do historii, ukłon ku minionym generacjom wspólnym wysiłkiem budujących polskie państwo.

Nie tylko miejsce jest ważne. Zaprzysiężenie na urząd Prezydenta RP powinno mieć rangę święta państwowego, będącego dniem wolnym od pracy. Byłby to wówczas dla wszystkich Polaków sygnał, że dzieje się wydarzenie o doniosłym znaczeniu – ważne dla całej wspólnoty. Obecnie zaprzysiężenie głowy państwa nie ma takiego statusu i interesuje wyłącznie nielicznych, co jest poważnym zaniedbaniem ze strony organizatorów życia publicznego III RP i jednym z symbolicznych defektów polskiej kultury politycznej (…).

Jest jeszcze jeden ważny powód, dla którego zaprzysiężenie na urząd Prezydenta RP powinno mieć miejsce na Wawelu. Ta inicjatywa pozwoliłaby kolejnym generacjom Polaków już od najmłodszych lat oswajać się z faktem, że duma z własnej ojczyzny – jej symboli, kultury i tradycji – nie jest przejawem megalomanii, lecz normalną cechą zdrowego społeczeństwa. Sądzę, że dziś dla wielu nie jest to wcale oczywiste, a państwo polskie nie robi dostatecznie dużo, by ten fakt zmienić” – pisze Patryk PALKA.

Marcin Jarzębski