Internet i wolności, które on wszystkim gwarantuje, są plugawione, regulowane i odrzucane w tej daremnej grze na refleks przeciwko nielicznej grupie głośnych i głupich.

W czasach powszechności publikowania – którą celebruję, gdyż tak wiele społeczności długo niesłyszanych w mediach nareszcie ma swoją prasę – główną umiejętnością, jaką musimy wypracować, będzie nie wytykanie czy nawet demaskowanie złych praktyk, ale właśnie ignorowanie głupoty przy jednoczesnym wspieraniu autorytetów i mądrości.

Celem dziennikarstwa nie jest pisanie tekstów, które ludzie będą czytać. Celem dziennikarstwa jest edukowanie, odkrywanie, sprawdzanie, drążenie, łączenie, przekonywanie, rozmawianie, uzdrawianie społeczeństwa, wywieranie pozytywnego wpływu.

Będzie już tylko gorzej. Po pierwsze, następnym celem „łobuzów” będą „filary społeczeństwa” – lekarze, księża, audytorzy, sędziowie. Po drugie, społeczności przeistoczą się w „plemiona wierzeń”, w których każdy, kto nie zgadza się z ortodoksyjną linią, będzie naznaczony jako „podstawiony”. Po trzecie, tzw. rzeczywistość rozszerzona (augmented reality) ułatwi zakłamywanie nie tylko słowa pisanego i fotografii, lecz również zasobów audio i wideo, a więc także tożsamości. I po czwarte – czego bardzo się obawiam – zbliżający się bunt luddystów przeciwko technologii podzieli nas na „plemiona połączone i rozłączone” – pisze prof. Jeff JARVIS