Menu
Gdybyśmy mogli powstrzymać epidemię COVID-19 w ciągu pierwszych 100 dni, uratowalibyśmy ponad 98 proc. utraconych istnień ludzkich. Niektóre kraje wykonały dobrą robotę, na przykład Australia. Zorganizowały one diagnostykę, opracowały politykę kwarantanny, dzięki czemu ich ogólny wskaźnik śmiertelności na osobę był niski. Ale nie udało nam się jako światu opanować tej choroby i to właśnie musimy zrobić następnym razem.
Problem nierówności w dostępie do szczepionek jest trudny do rozwiązania. Ale bez szczepień w krajach rozwijających się nie uda się pokonać koronawirusa.
Być może najgroźniejszą pandemią, która kiedykolwiek dotknęła ludzkość, jest plaga celowej dezinformacji, masowych złudzeń.
Jak mawia porzekadło, „pożycza się tylko bogatym”. Ale biedni szybko przypomną się bogatym, jeśli nie dostaną od nich pomocy.
Pandemia okazała się testem siły rodzinnych, podobnie jak przyjacielskich, więzi. Przetrwały te najsilniejsze i najbardziej znaczące.
Ograniczenia wprowadzone z powodu koronawirusa odbiły się na globalizacji – a jednocześnie wzmocniły pozycję poszczególnych rządów, które zaczęły kontrolować w większym stopniu działalność gospodarczą...
Kreatorami współczesnego establishmentu są ponadnarodowe korporacje. Te nowe elity nie czują się lojalne wobec konkretnej grupy ludzi, z którą łączyłyby je więzi etniczne czy narodowe.
Nacjonalizm szczepionkowy czy też monopolizacja szczepionek przez zamożne kraje będą miały katastrofalne konsekwencje dla światowego zdrowia publicznego...
Jesteśmy rozpuszczonymi i rozkapryszonymi dzieciakami nowoczesności, rozleniwionymi komfortem, który w naszym mniemaniu nam się należy. Chcemy konsumować nasze życie.
