Okazać się może, że po pierwszym roku prezydentury Joe Bidena Ameryka nie będzie coraz bardziej zjednoczona, ale wręcz przeciwnie – bardziej podzielona – komentuje w komentarzu #NajważniejszeDnia Michał KŁOSOWSKI, zastępca redaktora naczelnego Wszystko co Najważniejsze.
Nawet jeśli nie opanujemy pandemii w tym roku, możemy się spodziewać, że zwyczajnie nauczymy się z nią żyć – mówi w komentarzu #NajważniejszeDnia Agaton KOZIŃSKI, zastępca redaktora naczelnego Wszystko co Najważniejsze.
Żyjemy w epoce zmiany. Stare paradygmaty przestały być aktualne, nowe nie zostały jeszcze zdefiniowane. Obserwujemy zderzenia dwóch porządków, które skutkują coraz silniejszą polaryzacją i radykalizacją. Potwierdzi to 2022 rok.
Jesteśmy rozpuszczonymi i rozkapryszonymi dzieciakami nowoczesności, rozleniwionymi komfortem, który w naszym mniemaniu nam się należy. Chcemy konsumować nasze życie. Jesteśmy tchórzami bojącymi się samej idei ryzyka.
Ludzie wierzą zazwyczaj w te teorie spiskowe, które pasują do ich światopoglądu
Dominacja człowieka nad planetą coraz częściej ujawnia niezamierzone skutki uboczne, diagnozując postępowe i optymistyczne wizje nowoczesności jako krótkowzroczne, niewrażliwe i ostatecznie destrukcyjne.
Ekstremalne scenariusze dobrze się sprzedają: hegemonia USA 2.0, Chiny podbijają świat, nowa zimna wojna, III wojna światowa. Do wyboru, do koloru. Ale historia nie toczy się linearnie. Zwłaszcza w bardzo złożonym XXI wieku.
Państwo jest silniejsze niż jedna partia i jedna rządowa ekipa. Ale by tę siłę wykorzystać, trzeba się nauczyć partnerstwa.
W sposobie walki z pandemią widać zasadnicze różnice między Francją i Wielką Brytanią. Skąd się one biorą? To wynik procesów historycznych trwających od średniowiecza.
Kreatorami współczesnego establishmentu są ponadnarodowe korporacje. Te nowe elity nie czują się lojalne wobec konkretnej grupy ludzi, z którą łączyłyby je więzi etniczne czy narodowe. Prowadzi to do głębokiej erozji zaufania społecznego.
„Projekt europejski znajduje się w głębokich kłopotach, ale zasługuje na to, by go bronić” – przekonywał Timothy Garton Ash w 2019 r., na chwilę przed wybuchem pandemii. Tylko czy Europa sama tego chce?
Strefa euro ma dziś jeszcze większe problemy niż w czasie poprzedniego kryzysu. Nie widać tego, gdyż Europejski Bank Centralny drukuje pieniądze w ogromnej skali. Skończy się to wysoką inflacją.
Kubańskie produkty biotechnologiczne, w tym szczepionki stosowane w programach szczepień dziecięcych, były eksportowane do 49 krajów już przed pandemią. Kuba nie kryje swoich planów, w ramach których jej szczepionki przeciw COVID-19 mają być eksportowane, nie tylko do zaprzyjaźnionych Wenezueli czy Iranu.
Przy okazji debaty o zwiększeniu nakładów na ochronę zdrowia w Polsce, wprowadzania mechanizmów nakierowania przedsiębiorstw na inwestycje – po pandemii jak bumerang powraca ten sam problem co zawsze: niechęć części liderów opinii do wydatków publicznych. Dlatego przedstawiam wybór najbardziej szkodliwych mitów ekonomicznych, które rozpowszechniane w Polsce doprowadzają do wielu patologii społecznych obserwowanych przez lata – pisze Piotr ARAK
Objawy u dzieci zmieniały się w zależności od czasu trwania pandemii, wzrostu bądź spadku liczby zakażeń, poziomu zamknięcia, były silnie uzależnione od tego, czy nauczanie przebiegało w systemie stacjonarnym, czy zdalnym. Część dzieci i ich rodziców nawet w trakcie „twardego” lockdownu zgłaszała poprawę samopoczucia, co związane było z większą ilością czasu spędzanego razem, zacieśnianiem więzi.
Jak mawia porzekadło, „pożycza się tylko bogatym”. Ale biedni szybko przypomną się bogatym, jeśli nie dostaną od nich pomocy. Uprzedźmy taki scenariusz i nie zabraniajmy im tego, na co sami sobie pozwoliliśmy – pisze Hakim El KAROUI.
Pozytywne prawa roszczeniowe do dobrobytu, pracy i edukacji są tak samo podstawowe jak prawa negatywne, chroniące przed ingerencją ze strony państwa.
Cały system turystyczny za sprawą Covid-19 stanął i będzie miał spore trudności z ruszeniem od nowa. Pojawia się szansa, aby ruszył na nowych zasadach. Nadchodzi czas nowej turystyki, która pozwoli ukazać piękno naszej planety wszystkim jej mieszkańcom.
Nie chcemy czuć się oszukiwani przez innych – czy to przez rządy i państwa, czy to przez media, a nawet naukowców. Doskwiera nam brak wiary w wiedzę pewną, a tym bardziej w możliwość wytyczenia jedynego słusznego kierunku działań na froncie walki z pandemią. Zaczynamy więc kwestionować wszystko. Ba, więcej nawet, utraciliśmy obecnie wiarę w jedną spójną wizję świata. A może już od dawna jej nie mieliśmy?
Pandemia zadziałała jak katharsis. Uwolniła aspiracje i frustracje związane z linią podziału społecznych i politycznych instytucji, rolą państwa, miejscem narodu francuskiego w Europie oraz przyszłością europejskiego modelu i wspólnej waluty.
