COVID-19

Nie jest prawdą, że kryzys związany z COVID-19 wymaga od nas nowego kontraktu społecznego albo innego ułożenia relacji państwo – obywatel. Potrzeba, tylko i aż, wypracowania skuteczniejszych metod walki z przyszłymi pandemiami, doskonalszego zarządzania kryzysowego, lepszego planowania.

Dzisiaj, być może bardziej jeszcze niż w jakimkolwiek okresie przez ostatnie sześćdziesiąt lat, świat kolejny raz powinien czerpać inspirację z przywołanych wartości, gdy przychodzi mu się zmagać z największym od drugiej wojny światowej kryzysem zdrowotnym, gospodarczym i społecznym.

Kiedy jechałem do Aleppo, wyobrażałem sobie, że chodzi o pociski, brak wody i jedzenia, ale nigdy nie myślałem, że oprócz tego będę musiał stawić czoła pandemii.

Według wstępnych przewidywań naukowców globalne emisje dwutlenku węgla spadną w 2020 roku ze względu na pandemię o 4–7 proc., w zależności od kondycji gospodarki w drugiej połowie roku – dzieje się tak, gdyż zamrożonych zostało wiele energochłonnych branż, a świat pogrąża się w gospodarczej recesji.

Początek pandemii COVID-19 przyniósł powszechny lęk, zwłaszcza wśród osób starszych, szczególnie narażonych na ciężki przebieg choroby. Jednak z czasem okazało się, że pod względem komfortu psychicznego to młodzi okazali się grupą najbardziej wrażliwą.

« Nous savons d’ores et déjà que nos chances de survie sont minimes » – tel est le cri lancé par Dieudonné Kikalage JOËL, réfugié au camp de Nakivale (Ouganda).

Zapraszamy do odsłuchania dziesiątego odcinka Podcastów Wszystko co Najważniejsze. Czyta Mateusz MLECZKO.

Dla najbiedniejszych obowiązkowa kwarantanna to pułapka bez wyjścia.

Wpływ pandemii na dzietność, zależy od trzech czynników: czasu trwania pandemii w Polsce, liczby osób zarażonych oraz skali pandemii w głównych krajach z perspektywy interesów Polski.

Słowacja należy do krajów, które jako pierwsze podjęły zdecydowane działania w celu przeciwdziałania rozprzestrzenianiu się Covid-19.

Trzeba przestawić całe życie. Ludzi omijamy z daleka, uważamy przy każdym dotknięciu. Przy założeniu, że za parę miesięcy z tego wyjdziemy, będzie to potężny test dla krajów – rządów i społeczeństw. Widzimy konkurs, kto sobie da radę najlepiej.

O ile na epidemię koronawirusa nie były przygotowane bogate kraje europejskie, w których na jednego lekarza przypada kilkuset mieszkańców, o tyle trudno sobie wyobrazić takie przygotowanie w Afryce, gdzie w najbiedniejszych państwach jeden lekarz przypada na kilkaset tysięcy mieszkańców.

Przeżywamy obecnie następstwo zdarzeń (proces), które z całą pewnością zostanie ocenione ex post. Jakie skutki ten proces będzie miał dla świata?

W średniowieczu ludzie uciekali z miast, porzucali swoje warsztaty, pola i trzody. Niektórzy oddawali się uciechom życia, bo każdy dzień mógł być ostatni, inni wędrowali drogami jako biczownicy. Podejmowano pielgrzymki – w 1350 r. na Wielkanoc przybyło do Rzymu milion pielgrzymów, co dodatkowo wspomogło propagację choroby. Załamała się struktura demograficzna i społeczna, najbardziej poszukiwanymi zawodami były lekarz, ksiądz i grabarz. Wyludnione tereny się zalesiały, uratowani z zarazy przejmowali porzucone majątki. Społeczeństwo musiało zorganizować się na nowo i psychicznie dojść do siebie. A teraz?

W związku z pandemią COVID-19 rzymskie muzea i miejsca kultury przygotowały bogatą ofertę wirtualnego zwiedzania.