Dolnośląski i Wrocławski Konkurs Filmowy [Lista Laureatów]

Rozstrzygnięto XIX Dolnośląski i Wrocławski Konkurs Filmowy. Dotacje przyznano dziewięciu projektom. Siedem to filmy fabularne, a dwa – dokumentalne. Najwyższą dotację (400 tys. zł) otrzymał „Vaterland” w reżyserii Pawła Pawlikowskiego. Budżet tegorocznej edycji był rekordowy, przekroczył 2,4 mln zł.

Dolnośląski i Wrocławski Konkurs Filmowy

.Jak poinformowali organizatorzy konkursu w nadesłanym komunikacie, w tym roku wśród filmów fabularnych najwyższą dotację otrzymał „Vaterland” (reż. Paweł Pawlikowski). Jego akcja toczy się na przełomie lat 40. i 50., a głównym bohaterem jest Thomas Mann, laureat Literackiej Nagrody Nobla.

Po 350 tys. zł przyznano filmom: „Każda z nas” (reż. Anne Zohra Berrached), „Wszyscy chłopcy są tutaj” (reż. Goran Stolevski), „Śmieszny człowiek” (reż. Maciej Buchwald) oraz film „MnieNie” (reż. Jakub Radej). 260 tys. zł otrzyma film „Ona” (reż. Agnieszka Zwiefka), a 150 tys. – „Dziewczyna szatana” (reż. Martyna Majewska). Dwa filmy dokumentalne, które dostały dotację, to „Bogowie pamięci” w reżyserii Kamila Króla (150 tys. zł) i „Ostatni turnus w Lądku” Piotra Strojnowskiego (ponad 62 tys. zł).

„Do XIX edycji konkursu zgłosiło się prawie dwukrotnie więcej projektów niż w latach ubiegłych, w dodatku w większości były to zgłoszenia o naprawdę wysokiej jakości merytorycznej” – powiedziała cytowana w komunikacie dyrektorka Dolnośląskiego Centrum Filmowego i przewodnicząca komisji konkursowej Magdalena Klich-Kozłowska. O wsparcie ubiegały się 32 projekty, z których 19 przeszło do ostatniego etapu.

Dolnośląski i Wrocławski Fundusz Filmowy

.Tegoroczny i najwyższy w historii budżet Dolnośląskiego i Wrocławskiego Funduszu Filmowego wyniósł ponad 2,4 mln zł. Sfinansowały go: samorząd województwa dolnośląskiego (1,3 mln zł), gmina Wrocław (1 mln zł) i Dolnośląskie Centrum Filmowe.

Dolnośląski Fundusz Filmowy powstał w 2008 r., a od tego roku zmienił nazwę na Dolnośląski i Wrocławski Fundusz Filmowy. Jego fundatorami są samorządy województwa dolnośląskiego i miasta Wrocławia. Dolnośląskie Centrum Filmowe jest koproducentem filmów, które otrzymują dofinansowanie w konkursie.

Dzięki prowadzonym konkursom do tej pory DCF stało się koproducentem 90 filmów fabularnych, dokumentalnych i animowanych. W 2024 roku „Dziewczyna z igłą” w reżyserii Magnusa von Horna, dofinansowana w 2023 r., jako pierwsza w historii koprodukcja DCF miała swoją światową premierę na Festiwalu w Cannes, walczyła o Złotą Palmę, a także o Oscara.

Oscarowe schematy

.Na temat tego jakie kryteria kreatywne, fabularne musi spełniać obecnie dany film, aby Amerykańska Akademia Filmowa rozpatrywała jego nominację do Oscara na łamach „Wszystko Co Najważniejsze” pisze Wiesław KOT w tekście „Oscarowe schematy. Jak dostać nagrodę za najlepszy film?„.

„Tu warto przypomnieć, co wiadomo od pierwszych edycji Oscarów. Na jurorów z Amerykańskiej Akademii Filmowej ciągle działa najsilniej ten sam zestaw impulsów. Przede wszystkim – kluczowa postać filmu. Najlepiej, jeżeli jest to osoba uciemiężona, która zmaga się z uprzedzeniami i stereotypami oraz ogólną życiową niedolą. Dobrze, gdy taki znękany bohater jest czarny lub pochodzi z kręgów mniejszości narodowościowych. Ostatnio modne są mniejszości seksualne. Dobrze widziane są też choroby – od zawsze alkoholizm, ostatnio preferowany jest alzheimer. Atutem jest też bycie kaleką lub kobietą poddaną opresji (jurorzy chętnie widzą kobiety na ekranie, ale na czerwonym dywanie – już nie. Pierwsza kobieta – Kathryn Bigelow – nagrodę za reżyserię dostała od tych panów dopiero w roku 2009). To filmowe cierpienie powinno zostać odpowiednio uwznioślone, na przykład poprzez rozmieszczone w fabule aluzje do wielkich dzieł literatury czy do klasyków filmowych. I względy ściśle taktyczne – dobrze, żeby film miał premierę pod koniec roku, za który przydziela się Oscary, bo wtedy jurorzy do stycznia czy lutego roku następnego (ustalenie nominacji) lepiej go zapamiętają”.

.”A wszystko zostało oddane potokiem wizualnych metafor. W filmach Jane Campion – w tym, ale też w słynnym Fortepianie (1993) – strona wizualna obrazu opowiada na równi z fabułą o specyficznych aspiracjach, planach i wyborach kobiet. A te, w imię podkreślania własnej natury, nie boją się podejmować życiowego ryzyka, nawet jeżeli prowadzi ono ku niejasnej przyszłości. Ilustrowała to metafora wizualna, którą kończył się Fortepian: ciało kobiety zanurzone w morskich głębinach, uwięzione na linie przytwierdzonej do jej ulubionego instrumentu opadającego na dno. Z kolei ostatnia sekwencja Portretu damy (1996), utrzymana w tonacji czarno-białej, przypominająca szkic czekający na wypełnienie kolorami, staje się wizualną metaforą kobiecości gotowej na przyjęcie rozmaitych możliwości” – pisze Wiesław KOT.

LINK DO TEKSTU: https://wszystkoconajwazniejsze.pl/wieslaw-kot-oscarowe-schematy/

PAP/MJ