protest

Zapraszam Państwa do osobistej podróży przez najważniejsze wydarzenia minionego tygodnia, łącząc informację i naukę, szukając zrozumienia w rzeczywistości współczesnych, globalnych wyzwań.  

Każdy strajk to wołanie o elementarną sprawiedliwość. O to, by wzrost przychodów nie przekładał się tylko na zyski właścicieli, ale także na poprawę życia tych, którzy ten wzrost zapewnili, czyli pracowników. O to, by koszty katastrof, kryzysów i pandemii nie spadały wyłącznie na tych, którzy muszą pracować, by utrzymać siebie i swoje rodziny, ale także na tych, którzy żyją głównie z własności i pracy innych. Wreszcie o to, by zrozumieć, że niektóre zawody są kluczowe dla przetrwania i regeneracji sił całego społeczeństwa.

Przesłanie jest takie, że powinniście się podzielić. Dla Waszego i naszego dobra. Nie tylko dlatego, że tak się godzi i że po to jesteśmy jedną wspólnotą polityczną, żeby się dzielić wspólnie wypracowanymi owocami (bo to po chrześcijańsku, w zgodzie z ideałami humanizmu). Ale również dlatego, że jak się nie podzielicie teraz, to w końcu i Wy przegracie. Bo jak wściekłych barbarzyńców będzie zbyt wielu, to oni w końcu po Was przyjdą.

Wysoki poziom niezadowolenia klasy średniej, wspomaganej przez zawsze krytycznie nastawionych do władzy ludzi ubogich, w połączeniu z technologicznymi możliwościami tworzenia szerokich sieci protestu staje się społecznym materiałem wybuchowym.

W ruchu #BlackLivesMatter nie chodzi o to, by w czymkolwiek umniejszać białym, lecz o to, by czarni byli traktowani w pełni jak ludzie, równe obywatelki i równi obywatele.

Rok 2019 został przez „The Washington Post” określony „rokiem protestów”.

Francuskie elity muszą pokazać, że poważnie traktują misję dbania o coraz większą integralność kraju. Muszą brać pod uwagę oczekiwania ludzi w takich kwestiach jak bezpieczeństwo, stabilizacja, integracja przestrzenna i moralna. Dotyczy to wszystkich reform: tych już zrealizowanych (rynek pracy), obecnych (podatek ekologiczny od paliw) i przyszłych (modernizacja konstytucji). Prawdziwym wyzwaniem jest zbliżenie elit do społeczeństwa!

Kto może stanowić największą przeszkodę dla studenckich strajków? Paradoksalnie, twórczy bunt żaków może zostać stłumiony przez ich własne środowisko. Od dawna nie istnieje bowiem coś takiego jak „społeczność akademicka” czy „kultura studencka”.

” 49% uczestników otrzymywało informację o protestach z Facebooka, 35% – VKontakte (rosyjskojęzyczny odpowiednik Facebooka), 51% – z portali. Protestujący uznali Facebook i portale informacyjne za bardziej wiarygodne źródła niż tradycyjna telewizja.”

„Humanistyka uczy ludzi myślenia. Rugowanie jej z uczelni w sposób chaotyczny, spowodowany demografią – a ona wszak faluje – przyniesie skutki długofalowe. Najłatwiejszym do przewidzenia będzie, powiedzmy wprost, ogłupienie społeczeństwa”.