imperializm rosyjski

Proimperialny sposób rozumowania rosyjskiej opozycji niestety wciąż jest silniejszy od alternatywnego, antyimperialnego, którego reprezentantami byli w przeszłości m.in. Andriej Sacharow czy Władimir Bukowski.

Na temat tego jakie są konsekwencje rosyjskiej agresji na Ukrainę, piszą Bernard CAZENEUVE, Francis FUKUYAMA, Patrick POUYANNÉ, Andrew MICHTA.

Jeżeli Rosji uda się ostatecznie pokonać Ukrainę, Chiny zyskają argument do inwazji na Tajwan i dalszej ekspansji – pisze prof. Hiroaki KUROMIYA

We wrześniu mija trzydzieści lat od przełomowego wydarzenia, jakim było opuszczenie terytorium Polski przez ostatnie oddziały posowieckiej armii rosyjskiej.

Polska i jej odważni przywódcy są godnym naśladowania wzorem dla krajów Europy Środkowo-Wschodniej.

W jaki sposób mamy zamiar chronić ludzi, ich prawa, wolność i godność w XXI wieku?

Europa Zachodnia wcale się Rosji nie boi, bo wie, że oddziela ją od Rosji pasmo krajów mniejszej niż ona ważności. A jednocześnie odnosi się z szacunkiem do Rosji, bo ta posiada broń atomową i jest użytecznym partnerem gospodarczym.

Rosja nie jest pierwszym imperium, które głęboko przeżywa ograniczenie swych wpływów i posiadłości. W czasach nowożytnych to doświadczenie spotkało kolejno wszystkich kolonizatorów: Brytyjczyków, Francuzów, Belgów i Holendrów. Wytrącenie ich z roli metropolii kolonialnej raniło ich poczucie dumy, wydawało się bolesne i niesprawiedliwe.

Czasem boję się, że na Zachodzie jest naprawdę dużo ludzi, dla których lunch w ulubionej kawiarni albo serial na Netflixie są ważniejsze niż życie i śmierć tysięcy Ukraińców. Wszyscy jesteśmy świadkami tej wojny. Nikt z nas nie będzie mógł powiedzieć: „Nie wiedziałem o ludobójstwie w Buczy”. Wszyscy patrzymy na okropieństwa dokonywane przez rosyjską armię. Dlatego nie wolno nam być obojętnym. Imperialne plany Rosji sięgają dalej niż Ukraina. Ta wojna dotyczy nas wszystkich.

Ukrainie potrzebne jest pokonanie Rosji w taki sposób, żeby nie mogła w perspektywie jednego czy dwóch pokoleń nawet myśleć o agresji.

By zrozumieć sposób, w jaki Putin stał się prezydentem Rosji, trzeba pamiętać, że doszedł do władzy w imieniu KGB/FSB. Putin nie rządzi Rosją sam – jest to cała instytucja służb. Putina może zabraknąć, może umrzeć jutro, może zostać zabity, ale to niczego nie zmieni.

Może zamiast pomijać dyskretnym milczeniem hiszpański wkład w tworzenie obrazu Rosji jako zagrożenia dla Europy, warto się zastanowić, skąd się taki obraz bierze?

W jednej z najciekawszych debat tegorocznego Kongresu Polska Wielki Projekt wzięli udział Jakub MOROZ, prof. Ryszard BUTTERWICK-PAWLIKOWSKI, prof. Marc GOPIN i prof. Andrzej SZCZERSKI.