wirus

Pandemia koronawirusa dotarła do Polski w marcu 2020 roku. Zamknięte zostały szkoły, uczelnie, sklepy i granice państwa. Od 24 marca obowiązywało ograniczenie w przemieszczaniu się. Równo trzy lata po tych wydarzeniach na łamach „Wszystko co Najważniejsze” pytamy o to, co stało się z nami w tym czasie?

Czy dziwi, że bogaci stali się w trakcie pandemii jeszcze bogatsi, a rozziew między bogatymi a biednymi tylko się pogłębił? Wielkimi wygranymi okazały się nie tylko międzynarodowe koncerny farmaceutyczne, ale także tzw. wielka piątka GAFAM Big Techu.

Wirus pokazał, że niematerialne zagrożenie, niczym z filmów science fiction, może być całkiem realne i że zjawisko globalne może uderzyć w nas, maluczkich, w mazowieckiej wiosce.

Mimo wielu doświadczeń z przeszłości reakcje rządów w USA, Włoszech, Hiszpanii czy Francji były ewidentnie spóźnione, a społeczeństwa tych krajów okazały się nieprzygotowane do akceptacji silnych ograniczeń w swych otwartych sposobach życia. Pełne kafejki we Włoszech czy nieodwołanie wesołego wiecu tysięcy przebranych za smerfy osób we Francji już w czasie trwania zaawansowanej epidemii to tylko jedne z wielu oczywistych przykładów lekkomyślnych zachowań.

Trzeba przestawić całe życie. Ludzi omijamy z daleka, uważamy przy każdym dotknięciu. Przy założeniu, że za parę miesięcy z tego wyjdziemy, będzie to potężny test dla krajów – rządów i społeczeństw. Widzimy konkurs, kto sobie da radę najlepiej.

Słowacja należy do krajów, które jako pierwsze podjęły zdecydowane działania w celu przeciwdziałania rozprzestrzenianiu się Covid-19.

Pora naprawdę przestać koncentrować się na obrotach i zacząć myśleć, w jaki sposób generować zyski, by może część z nich odkładać na czarną godzinę. Będzie trudno, bo po wyciszeniu epidemii przyjdą turbulencje gospodarcze i walutowe oraz skowyt o zapomogi, redystrybucję i nacjonalizację, o jakiej jeszcze nie słyszeliśmy.

Wyrosło nam nowe pokolenie dzieci. Wygodne i zadowolone z życia, a teraz z koronaferii, ale jednocześnie uważne i słuchające zaleceń służb.

O ile na epidemię koronawirusa nie były przygotowane bogate kraje europejskie, w których na jednego lekarza przypada kilkuset mieszkańców, o tyle trudno sobie wyobrazić takie przygotowanie w Afryce, gdzie w najbiedniejszych państwach jeden lekarz przypada na kilkaset tysięcy mieszkańców.

Na wszystko jest już za późno. Zarażonych są tysiące, ofiar setki. Brakuje respiratorów. Służby rozpaczliwie alarmują, że nie mają środków ochrony osobistej. Służba zdrowia jest przeciążona. Ludziom z lżejszym przebiegiem choroby już nie robi się testów. Na konferencjach prasowych występują umundurowani generałowie sił zbrojnych. Gdy to piszę, według oficjalnych źródeł zarażonych jest już blisko 18 000. Liczba ofiar przekroczyła 800. Szef służby zdrowia Aragonii nie może powstrzymać łez, dziękując osobom prywatnym za maseczki i rękawiczki… Służba zdrowia nie miała już nic…

Problem epidemii dotknie nas wszystkich i będziemy się musieli z nim mierzyć przez następne tygodnie. Najważniejsze teraz jest to, by słuchać odgórnych zaleceń, pozostawać w domach, często myć ręce, zrezygnować z imprez czy spacerów w większym gronie, śledzić oficjalne źródła i poważnie potraktować sytuację. Bo za chwilę może się okazać, że tak jak we Włoszech, ludzie mający poważne, zagrażające życiu objawy nie będą mieli gdzie się podziać – z powodu przepełnienia szpitali.

Według władz Wuhan w związku z uroczystościami chińskiego nowego roku miasto opuściło, zanim ogłoszono kwarantannę, około pięciu milionów ludzi. Nawet jeśli ułamek procenta z nich był jeszcze w stadium bezobjawowego nosicielstwa choroby, już została ona rozwleczona po wszystkich kontynentach

Od 31 grudnia zgłoszono ponad 20 613 przypadków zarażenia koronawirusem z Wuhan, w tym 427 przypadków śmiertelnych. Objawami są ból gardła, bóle głowy, gorączka, a także problemy z oddychaniem przypominające zapalenie płuc.