wojna na Ukrainie

Po prawie dwóch latach wyniszczającej wojny w Ukrainie rośnie prawdopodobieństwo jej tymczasowego zamrożenia i zawarcia jakiegoś kruchego porozumienia między Zachodem, Ukrainą i Rosją, które zostanie nazwane „pokojem”.

Wojna 1939–1945 dziś rysowana jest (coraz grubszą kreską) z pełną świadomością zatracania prawdy historycznej. Z obsadzaniem w roli antysemitów, kolaborantów, faszystów i nazistów, słowem: sprawców tej wojny, takich nacji, jakie będą zbieżne z aktualnymi potrzebami.

W świetle militarnych porażek Władimira Putina na Ukrainie i dyskusji na temat możliwej przyszłości Rosji po Putinie wiele mówi się o „dezintegracji” lub „rozpadzie” Rosji. Czy to realne?

Jeśli nie powstrzymamy PUTINA, nie zatrzyma się na Ukrainie. Już groził Polsce i „przypomniał”, że jej zachodnie ziemie są „darem” od Rosji – powiedział prezydent USA Joe BIDEN w orędziu do narodu na temat konieczności niesienia pomocy zarówno dla Ukrainy, jak i dla Izraela.

Naszym obowiązkiem jest ożywienie debaty politycznej, skupianie jak największej liczby obywateli wokół wspólnych projektów, oczywiście z zachowaniem odrębności, gdyż demokracja potrzebuje sporów, odmiennych wizji, perspektyw podzielanych nie przez wszystkich, ale które sprawiają, że przy zmianie władzy nie dochodzi do zmiany kursu, jaki wyznacza interes ogółu.

W jaki sposób mamy zamiar chronić ludzi, ich prawa, wolność i godność w XXI wieku?

Publikujemy wstęp książki Laure MANDEVILLE i prof. Konstantyna SIGOWA „Narodziny nowej Europy”, wydanej przez Wydawnictwo „Wszystko co Najważniejsze”.

Następne zgromadzenie młodych z całego świata odbędzie się w 2027 roku w Seulu, stolicy Korei Południowej. Będzie to drugi raz, gdy odbędą się one w Azji (w 1995 r. miały miejsce w stolicy Filipin – Manili). Tradycją jest, że za każdym razem odbywają się na innym kontynencie, aby były jak najbardziej dostępne dla młodych chrześcijan z różnych części świata. Przed ŚDM w Seulu, w 2025 r. zorganizowany zostanie Jubileusz Młodych w Rzymie – poinformował papież.

Proszę zapytać w Charkowie albo w Odessie, w Tbilisi albo w Mińsku, czy Europa to tylko zestaw drobiazgowych norm.

Wiele musi się zmienić, aby nie zmieniło się nic. Przez ostanie godziny z zapartym tchem, niemalże jak w grze komputerowej albo filmie akcji, świat obserwował „pucz Prigożyna”. Jeden z najsilniejszych ludzi w Rosji Putina zwrócił się przeciwko swoim moskiewskim mocodawcom, kierując oddziały swojej prywatnej armii — „grupy Wagnera” — w kierunku Kremla.

Naród jest obojętny i zastraszony groźbą represji, a najbardziej aktywna część społeczeństwa albo wyjechała z kraju, albo zamierza to zrobić. Pojawiające się tarcia pomiędzy niektórymi twardymi ludźmi pokroju Prigożyna, niegdyś kucharza Putina, a dziś watażki, czy czeczeńskiego przywódcy Ramzana Kadyrowa nie są w stanie naruszyć jedności rządzących elit.

Zbliżający się lipcowy szczyt NATO w Wilnie sprawia, że zyskuje na popularności pewien pomysł. Sugeruje się, że zamiast członkostwa w Sojuszu należy zaoferować Ukrainie silne gwarancje bezpieczeństwa i pomoc wojskową – pisze Edward LUCAS.

Ukraińcy walczą o przetrwanie. Do osiągnięcia tego celu potrzebują wszelkich dostępnych narzędzi. Nieodmawianie im wiarygodności to minimum, na które zasługują.

Według informacji podanych przez internautów, na maturze w formule 2015 pojawiły się tematy związane z treścią „Pana Tadeusza” i „Przedwiośnia”.  Z kolei na wypracowaniu w formule 2023 trzeba było odpowiedzieć na jedno z dwóch zagadnień: „Człowiek – istota pełna sprzeczności” oraz „Co sprawia, że człowiek staje się dla drugiego człowieka bohaterem?”.

„To nie jest tylko sam Putin: na trzystu biskupów rosyjskiego Kościoła prawosławnego ani jeden nie opowiedział się przeciwko wojnie. Ani jeden! Siedmiuset rektorów wyższych uczelni podpisało list poparcia dla wojny. To jasne, że wielu do tego przymuszono. Ale czy słychać jakieś głosy sprzeciwu?”

Rosja nie jest pierwszym imperium, które głęboko przeżywa ograniczenie swych wpływów i posiadłości. W czasach nowożytnych to doświadczenie spotkało kolejno wszystkich kolonizatorów: Brytyjczyków, Francuzów, Belgów i Holendrów. Wytrącenie ich z roli metropolii kolonialnej raniło ich poczucie dumy, wydawało się bolesne i niesprawiedliwe.

Czasem boję się, że na Zachodzie jest naprawdę dużo ludzi, dla których lunch w ulubionej kawiarni albo serial na Netflixie są ważniejsze niż życie i śmierć tysięcy Ukraińców. Wszyscy jesteśmy świadkami tej wojny. Nikt z nas nie będzie mógł powiedzieć: „Nie wiedziałem o ludobójstwie w Buczy”. Wszyscy patrzymy na okropieństwa dokonywane przez rosyjską armię. Dlatego nie wolno nam być obojętnym. Imperialne plany Rosji sięgają dalej niż Ukraina. Ta wojna dotyczy nas wszystkich.

Opuszczenie przez sojuszników i idące w ślad za nim wymazywanie narodu i jego kultury przez okupanta – to jest największa zbiorowa trauma Polaków, sięgająca nawet głębiej niż dzieje II wojny światowej. A także sam rdzeń polskiej wrażliwości na świat.

Świat nie znał polskiej historii, nie wiedział, że wolność i doświadczenie wspólnoty są wartościami dla Polaków najważniejszymi. Że wobec bezprzykładnej zbrodniczej agresji na kraj, z którym mamy historyczne rachunki krzywd, najważniejsza jest solidarność w obronie wartości.