Wrocław

Zatrzymajmy się w hotelu, zjedzmy kolację w restauracji, odwiedźmy muzea, kupmy pamiątki, aby wesprzeć mieszkańców regionów dotkniętych powodzią.

We Wrocławiu moda na smart food zyskuje na popularności, szczególnie w innowacyjnym środowisku Wrocławskiego Parku Technologicznego (WPT). To miejsce, w którym wiele firm i startupów działa na styku nauki i technologii żywności, co przyczynia się do rozwoju nowoczesnych rozwiązań w tej dziedzinie. WPT jest jednym z najważniejszych ośrodków wspierających innowacje w Polsce, oferując specjalistyczną przestrzeń, infrastrukturę i wsparcie niezbędne do prowadzenia badań i rozwoju technologii związanych z żywnością.

Networking odgrywa kluczową rolę w budowaniu relacji z potencjalnymi partnerami i inwestorami. WPT organizuje liczne wydarzenia branżowe, które stanowią doskonałą okazję do nawiązania kontaktów i znalezienia odpowiednich partnerów biznesowych.

Wrocław jest gotowy na powódź, ale ta gotowość oczywiście nie oznacza bezpieczeństwa. Trzeba pamiętać, że mierzymy się z potężnymi siłami natury. Katastrofy tego typu mają nieprzewidywalny przebieg.

Wrocław jest miastem wyjątkowym i wyjątkowo pięknym, co do tego nie ma wątpliwości – pisałyśmy osiem lat temu. Przez te osiem lat Wrocław nie tylko wypiękniał, wzbogacił się o nowe arterie komunikacyjne, jak choćby Obwodnicę Wielkiej Wyspy, czy doskonale zaaranżowane tereny zieleni, ale też o wyjątkowe placówki muzealne, których nie sposób pominąć, przybywając do stolicy Dolnego Śląska.

Wrocław jest nazywany „bramą Polski” ze względu na bliskość Czech i Niemiec. Zapraszam do wirtualnej podróży po Wrocławiu w czasie i przestrzeni.

Wrocławski Park Technologiczny, z jego szeroką ofertą wsparcia dla innowacyjnych firm, stanowi idealny przykład tego, jak powinna wyglądać synergia biznesu i nauki.

On – odkrywca grup krwi i konfliktu serologicznego, nominowany do Nagrody Nobla. Ona – pionierka powojennej pediatrii. Niedługo po zakończeniu II wojny światowej połączyli swoje życie z Wrocławiem, wspierając to miasto w budowie polskiej medycyny i nauki.

Kamienie, woda, rośliny – w ogrodzie japońskim wszystko jest starannie zaprojektowane, a każda roślina czy element architektury jest częścią idealnie skomponowanej całości, która zmienia się w zależności od pory roku, pogody, a nawet tego, czy podziwiamy ją, siedząc, stojąc, czy chodząc. W Polsce nie mamy wielu japońskich ogrodów, najbardziej znany i unikatowy w skali Europy znajduje się w parku Szczytnickim we Wrocławiu.

Przy całej mojej miłości do nowych technologii i otwarciu na poszukiwanie nowoczesnych środków wyrazu w mojej ocenie należy dzisiaj robić wszystko, żeby odbiorców – zwłaszcza młodych – zachęcać do bycia ze sobą, rozmowy, współpracy i manualnych interakcji. Niech młodzi się pobrudzą, zmęczą, może nawet pokłócą. Taka właśnie jest wrocławska Zajezdnia.

Wrocław jest prawdopodobnie jednym z najatrakcyjniejszych miast do życia dla migrantów w Polsce. Jest ku temu wiele powodów.

Dobrze pamiętam żurek na dworcu, z ogromnych garnków w zorganizowanym na ulicy punkcie dla ukraińskich uchodźców – tak pyszny, że moja czteroletnia córka jeszcze kilkakrotnie prosiła, by tam pójść. Było mi niezręcznie, miałam już pieniądze, ale nie chciałam odmawiać dziecku zestresowanemu wojną i wygnaniem. Wrzuciłam więc po prostu trochę pieniędzy do puszki na datki.

Siła Wrocławia bierze się z tego spotkania różnych doświadczeń oraz ostatecznie udanego procesu integracji społecznej, oswojenia miasta i jego odbudowy. Wypływa z historii powojennych dekad, w których punktem zwrotnym była Solidarność i działalność opozycyjna lat stanu wojennego.

Stolica Dolnego Śląska może dziś określać się mianem dziecka szczęścia. Jednak kimś takim zostaje się wówczas, gdy wykorzystuje się oferty od szczęścia otrzymywane.

Wrocław – z ostatnią, gigantyczną inwestycją Intela w okolicy – jest dla międzynarodowego biznesu „skrzynią skarbów”. Jednocześnie sam traci „polskie klejnoty”.

Wrocław był zaraz po wojnie typowym miastem pionierskim, lwowscy uczeni we Wrocławiu po II wojnie światowej kontynuowali swoje kariery. Wrocławskie środowisko naukowe (i ogólniej, intelektualne) odznaczało się cechami charakterystycznymi dla pionierów, np. dynamizmem i otwartością. Takim też Wrocław pozostał.

To może być smutna opowieść – usłyszałam od jednego z bohaterów książki, kiedy zapraszałam go do opowieści o Lwowie. Doprecyzował: – To może być opowieść smutna, bo pełna tęsknoty. Nie boi się jej pani?

Dziś u progu końca pierwszej kadencji poddaję się wyborczej weryfikacji. Z pokorą, nie oglądając się na sondaże, z pełną świadomością tego, że nie wszystko udało się zrobić tak, jak sam bym sobie życzył lub jak życzyliby sobie mieszkańcy, ale też z pewną radością, że mimo trudnego czasu zrealizowaliśmy dla Wrocławia część naszego programu możliwego do przeprowadzenia w pięć lat. Wierzę, że kolejnych pięć pozwoli nam naszą misję dokończyć – pozostaje to w rękach wrocławian.

To, co czynię w tej chwili, jest tworzeniem, snuciem swoistej narracji. Ta zaś jest częścią procesu, który często określamy kształtowaniem tkanki społecznej – pisze Rafał DUTKIEWICZ. Tekst wygłoszony na uroczystości przyznania Doktoratu Honoris Causa Politechniki Wrocławskiej.

Krajowy Plan Odbudowy może odbudować w Polsce dużo więcej niż tylko gospodarkę.

Szukajmy nawet najmniejszych zbiorów wspólnych. Zachowujmy dystans wobec politykierstwa i pamiętajmy, że otaczający nas ludzie, w trudnych czasach pandemii czy innego kataklizmu, mogą się okazać największym dla nas oparciem. Niezależnie jakich politycznych wyborów dokonali.

Nie potrafię patrzeć spokojnie, gdy widzę, jak pod sztandarami, pod którymi oni walczyli, a ich koledzy tracili życie, bijąc się z godnością i po rycersku – jakieś bandziory wykrzykują, kto Polakiem jest, a kto nie jest, atakując przy tym przedstawicieli policji. Z szacunku dla flagi Polski, z szacunku dla odważnych ludzi ja nie mogę się na to godzić. Nikt z nas nie może.

Ponad granicami. Historia Solidarności Polsko-Czechosłowackiej. I jedno ze spotkań: przy pięknej pogodzie spotkali się z jednej strony Václav Havel, Marta Kubišová, Jiří Bednář i Tomáš Petřivý, a z drugiej Jacek Kuroń, Adam Michnik, Jan Lityński i Antoni Macierewicz. Ten ostatni spóźnił się, chcąc zebranym pokazać świeżo wydrukowany numer Głosu.

Postanowiliśmy zorganizować w najbliższych latach symboliczny obywatelski trybunał, który zająłby się sądzeniem zbrodni przeszłości, jeśli próby tworzenia międzynarodowego trybunału na poziomie rządów państw spełzłyby na niczym.

Zaledwie cztery miesiące od zakończenia walk o Wrocław, które przeszły do historii pod nazwą Festung Breslau, na scenie przedwojennego Stadt-Theater odbyła się legendarna już premiera Moniuszkowskiej „Halki”. Było to wydarzenie o znaczeniu ponadnarodowym, istotne dla całego kraju, ale przede wszystkim dla polskości Wrocławia.

Wyjątkowa atmosfera, jaką tworzyła ta wielopokoleniowa rodzina, w której wzrastała bohaterka naszej książki, pielęgnowanie rodzinnych rytuałów, staranne wychowanie w świecie tradycyjnych wartości, przywiązanie do wiary i wszechstronne wykształcenie formowały od najmłodszych lat Małgosię i jej starsze rodzeństwo.

Gdyby nie ściśle architektoniczna przestrzeń miejska, nie mielibyśmy perspektywy zbieżnej, która umożliwiła malarstwu wprowadzenie matematycznej konsekwencji. Opanowanie prawideł perspektywy zbieżnej pozwalało planować kompozycję malarską w sposób ścisły i konsekwentny, z geometryczną precyzją architektury, a nastrój nocnego, opustoszałego miasta stał się źródłem intelektualnej refleksji. 

Zwracajmy uwagę na język, którym do siebie mówimy, na język, którego używamy w internecie. Bądźmy za siebie nawzajem odpowiedzialni. Jesteśmy to winni Pawłowi Adamowiczowi, jesteśmy to winni wszystkim innym ofiarom przemocy, szczególnie tym anonimowym. To, jak będzie wyglądał nasz codzienny język, jak będzie wyglądał język polityki, jakimi słowami będziemy budować nasze wartości, jest naszą wspólną sprawą.

Informatyka, biotechnologia i nanoinżynieria – to poziom zaawansowania w tych obszarach będzie decydował o stopniu rozwoju społeczeństwa i konkurencyjności gospodarki.

Naszym współczesnym zadaniem nie jest bunt, ale praca nad sobą. Rewolucja i walka odbywają się w języku. Jest to współczesny problem, szczególnie istotny w dobie mediów społecznościowych. Jeśli współczesne kryzysy będą wyrażane językiem dehumanizującym przeciwników, obrażającym, wulgarnym i agresywnym, to nie będzie w społeczeństwie solidarności. To nasze zadanie indywidualne, aby do tego nie dopuścić – dzięki aktywnej pracy u podstaw.

Budujemy organizację dla ludzi, dla których środowisko międzynarodowe jest naturalnym środowiskiem, w którym funkcjonują. Nawiązujemy współpracę z najlepszymi uczelniami, instytutami badawczymi. Naukowiec trafiający do PORT-u ma możliwość korzystania z najwyższej klasy aparatury, nowych laboratoriów, zachęcamy wynalazców także do prowadzenia własnej działalności biznesowej.

Ktoś powie, że przecież można byłoby napisać również tekst o największych strategicznych, ideowych błędach, sprawach niedostrzeganych i pomijanych świadomie. Po co? Mało nam kłótni, a za dużo normalnej, niezacietrzewionej, politycznej rozmowy? Po 16 latach uważam, że 19 listopada Wrocław powinien powiedzieć „Dziękuję”, a ja tym tekstem próbuję to po prostu uczynić.

Nowoczesna polityka społeczna, to w moim – wrocławskim – rozumieniu działalność inwestycyjna państwa i samorządu, która jest motorem rozwojowym miast. To pobudzanie do aktywności lokalnych wspólnot i organizacji pozarządowych, to określanie długofalowych celów, uczynienie jej efektywnym narzędziem polityki dobrobytu, aktywnie radzącym sobie z wyzwaniami, które dostrzeże zanim staną się problemem.

Oto nasze rozumienie „Twierdzy Wrocław” – miasta gotowego bronić swojej otwartości na przekór tym, którzy karmią nią swoje własne lęki. Z tak ufortyfikowanego zdrowym rozsądkiem Wrocławia jest dumny. Bo dzięki temu lepiej rozumiem, dlaczego naszego miasta nie ma na liście wyludniających się miejscowości. Dlaczego Wrocław daje nadzieję tym wszystkim, którzy przybywają doń z Polski czy zagranicy. I dlaczego Wrocław wciąż się rozwija.

Wyższe wykształcenie nie jest czymś, co każdy człowiek musi posiadać. Uniwersytet ma być miejscem kształcenia elit. Wiąże się to z odejściem od masowości edukacji na poziomie uniwersyteckim. Seminaria naukowe prowadzone przez profesora powinny stwarzać komfort pracy naukowej, umożliwić poświęcenie większej ilości czasu pojedynczemu studentowi, tak by mogła budować się relacja mistrz–uczeń. U swych początków uniwersytet był wspólnotą nauczycieli i uczniów, która wykraczała poza samo szkolenie w określonej dyscyplinie. Nad restytucją tego modelu warto zastanowić się – pisze ks. Grzegorz SOKOŁOWSKI