Menu
Można przypuszczać, że siła życiowa dąży do coraz większego uporządkowania materii i energii, obejmującego coraz większą skalę. Niewykluczone, że w pewnym momencie stanie się zdolna do oddziaływania na entropię nie tylko lokalnie, lecz również w wymiarze bardziej fundamentalnym.
Śmierć bowiem w dzisiejszych czasach może być postrzegana jako wielki negat sensu albo dowód na absurd narodzin.
Chciałbym podzielić się z Czytelnikami poniższym tekstem napisanym przez Zygmunta Radacza jako wstęp do jego 600 stron wspomnień pt.
Skarbonki, skarbczyki i skarbce opowieści... Tylko czekają, aż ktoś je kiedyś uwolni. I znowu będą mogły ożyć.
O co chodziło pierwszym chrześcijanom, kiedy modlili się: „Niechaj przyjdzie Twa łaska i niech przeminie ten świat!”?
"Nie nazwę postępem sytuacji, w której zamiast ratować, pochylać się, poświęcać czas, podawać wodę, robimy zastrzyk z trucizną.
Polacy to wspaniały naród dumnych ludzi, chętnych do działania i zadziwiania świata.
W swojej lekarskiej pracy niejednokrotnie stykam się z cierpieniem, a nawet śmiercią chorujących dzieci, dlatego wiem, jak trudno się z tym pogodzić i...
Koronawirus może tkwić w każdym z nas, jak pas szahida, do którego nie mamy detonatora. Każdy człowiek spotykany w sklepie może być chodzącą bombą.
Zapomnieliśmy o śmierci, zapomnieliśmy o życiu. Jakoś to w końcu z dnia na dzień idzie, przecież nie ma co narzekać.
Uniwersytet nie powinien przeistaczać się w korporację ani fabrykę, bo zdradzi wówczas swe posłannictwo, które polega na poszukiwaniu prawdy i kształc...
Niekoniecznie musimy uczyć się tylko i wyłącznie na własnych błędach. Czasem warto spojrzeć na obcych, rodzinę, przyjaciół.
Zaakceptowanie powołania polega na staniu się najlepszym w jakiejś dziedzinie lub robieniu czegoś, czego Twoim zdaniem nikt inny nie potrafi.
Może uda nam się odpowiedzieć na jeszcze jedno z podstawowych pytań, które stawia sobie homo sapiens.
Walka dobra ze złem jest obszarem bardzo ważnym, bo od kilku setek lat określała kształt myślenia o religijności i duchowości naszego kręgu kulturoweg...
Ale najbardziej niepokojąca i frapująca zarazem jest druga strofa wiersza Rilkego.
