2014

Widzimy, że Putin jest zaniepokojony naruszeniem status quo w tej części Europy. Nie dość mocno zwracamy jednak uwagę na to, iż naruszenie to było reakcją na próbę umocnienia promoskiewskich wpływów satrapy zmiecionego przez Majdan. Dostrzegając ekonomiczne konsekwencje zachodnich sankcji nie umiemy wciąż rozmawiać o tym, że prawdziwe problemy Rosji są umiejscowione na południu, a nie na zachodzie. Chyba że Putin zdecyduje się na wywołanie szerszej wojennej zawieruchy. Uczestniczymy w progowym rozstrzygnięciu dotyczącym wagi konfliktów: kulturowo-cywilizacyjnego Północ-Południe versus zadawnionego Wschód – Zachód. Pytanie brzmi: czy to Putin zdecyduje o ich ważności?

Rok 2015 będzie rokiem wyborów, rokiem trudnym, ale i formującym. Kto w 2015 osiągnie sukces wyborczy, ma trzy lata spokoju do kolejnego rozdania. Porażka oznacza rozłamy i przyspieszony proces wymiany liderów. Wymiany swoją drogą oczekiwanej. Starzenie się pokolenia „4 czerwca 1989” może być hamulcem polskiego rozwoju.

W brukselskich kuluarach można odczuć pewne zmęczenie tematyką ukraińską. Tymczasem, nic nie wskazuje na to, by Rosja realnie zmierzała do deeskalacji konfliktu i przywrócenia suwerenności terytorialnej Ukrainy wobec okupowanego Krymu i Donbasu. Moskwa nie rezygnuje z wywierania presji na państwa ościenne, takie jak Mołdawia i Gruzja. Próbuje też wykorzystać skrajne ugrupowania polityczne w krajach Unii Europejskiej by osłabić jej spójność.

Na poziomie krajowym kwestie polityki międzynarodowej i bezpieczeństwa dryfują w stronę Pałacu Prezydenckiego, z kolei na poziomie międzypaństwowym zachowujemy się dziś tak, jakbyśmy rzeczywiście chcieli wydelegować tu część kompetencji do Brukseli.

W jednym tylko roku obie kluczowe dla sceny politycznej partie dostały amunicję do koszmarnych batalii, nie mających nic wspólnego z rzeczywistym rozwiązywaniem ludzkich, społecznych i politycznych problemów. Ludzie PiSu straszyli utratą demokracji i wolności oraz tym, że Tusk straszy wojną – jak zwykle zresztą przedstawiając jak najczarniejszy „pisowski” obraz Polski. A ludzie Platformy straszyli, że PiS szykuje zamach stanu w związku z aferą taśmową i dosyć niezgrabnie zabierali się do uczynienia mechanizmów rządzenia bardziej przejrzystymi.

Mój spis wydarzeń w mijającym roku o kluczowym znaczeniu dla Polski – z krótkimi uzasadnieniami 1. Kryzys ukraiński – aneksje terytorialne, 1 300 zabitych i ponad milion przesiedlonych wykluczają możliwość szybkiego powrotu do politycznej stabilizacji sytuacji.  Problem bezpieczeństwa Polski,  międzynarodowa atmosfera wokół wydarzeń w tej części Europy, sąsiedzka solidarność oraz nasze interesy gospodarcze w Rosji i na Ukrainie czynią z nas realnego uczestnika tego tragicznego konfliktu. .2. Inne ogniska zapalne na świecie – mimo, że pozornie dalekie od nas, ich wpływ…

„Jeśli uważacie, że tworzymy miejsce dla rozczarowanych poziomem debaty publicznej, zagubieniem w ciągłym biegu, hałasie świata, medialnych „wrzutek”, zagubieniem się nas wszystkich w tym, co najważniejsze – to świetnie rozszyfrowaliście Państwo nasz cel”

„Nie zapominajmy, że kompetentny fachowiec – to także dobrze poinformowany pacjent. Pacjentów usiłujemy zainteresować tym, co przynoszą z aptek, a następnie zażywają (lub nie…)”

„Nad Wisłą – idzie w coraz większy populizm. Zarówno SLD jak PiS uznały za dobrą strategię wyborczą odkręcanie wcześniejszych reform, w szczególności rządu Buzka. Ciekawe, czy uda się komuś przeciwstawić tej fali populizmu?”

„W 2014 już nikt nie będzie pytać, czy sprawy cyber są składnikiem narodowego bezpieczeństwa. Zważywszy na wszechobecność systemów informatycznych skuteczny cyberatak może przenieść ofiary do epoki kamienia łupanego”.

„Bez wątpienia świat przyspieszył. Nasze powojenne instytucje się zużywają. Prawie nikt przecież nie pamięta już II wojny. Kłopot w tym, że w ogóle niewiele pamiętamy. Pędzimy przed siebie, pozbawieni mocnych punktów odniesienia”

„2014 rok w dziedzinie bezpieczeństwa narodowego będzie/powinien być rokiem konsekwentnej kontynuacji strategicznego cyklu przygotowań i działań państwa zapoczątkowanych przez pierwszy w dziejach Polski Strategiczny Przegląd Bezpieczeństwa Narodowego”